"Kimsin sen?" diye sordu sert bir sesle.
"Seri katil." dedim buz gibi sesimle.
Dudakları alayla kıvrıldı. "Beni mi öldüreceksin?" Ölüme meydan okurcasına kollarını açtı. "Buyur öldür beni."
Şimdi değildi ama çok yakında olacaktı. Ateşinin peşinde ge...
Selamlar. Size bayram hediyesiyle geldim. Herkesin bayramı mübarek olsun. ❤️🩹
Bu bölüm Koray'ın ağzından onun gerçekliğini okuyacağız. Ben yazarken çok duygulandım, eminim siz de okurken duygulanıp merak ettiğiniz noktalar olacak.
Medyadaki şarkı da Koray'ın en sevdiği şarkılardan biri. Kendisi tam bir Cem Karaca hayranıdır da :")
Lafı çok uzatmadan herkese güzel okumalar dilerim. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cem Karaca - Çok Yorgunum
Cem Karaca - Sevda Kuşun Kanadında
Sezen Aksu - Biliyorsun
Barış Akarsu - Bir Sevmek Bin Defa Ölmek Demekmiş
Emir Can İğrek - Gönül Davası
🔥
Koray Demirkan'ın Ağzından...
19 Kasım 1995... Bu hayata doğduğum gün...
Doğumum öyle zor olmuş ki doktorlar beni sağlıklı bir şekilde annemin kucağına verdikleri için şükretmişler. Aslında doğumumdan belliymiş benim ne kadar acılarla dolu bir hayatımın olacağı.
İnsan acılarıyla büyüyor, onlar sayesinde hayatla tanışıyormuş. Yıllar yılları kovalıyor ama bazı acılar hâlâ en derinden hissediliyormuş. Geçen tek şey zamanmış, yaralar değil.
Öğrenmiştim, ben zor da olsa içimdeki bu acının hiçbir zaman geçmeyeceğini öğrenmiştim. Acıyla yıllar önce tanışmıştım. Elimde oyuncak silahım ve oyuncak arabam varken bir anda gerçekleri yerini almıştı. Bir anda öyle büyümüştüm ki ne elimde çocukluğum kalmıştı ne gençliğim...
Yıllarım olmak istemediğim kişiden emin olarak geçmişti. Asla ona benzemem, demiştim. Asla onun gibi olmam...
Öyle büyük konuşmuştum ki yıllarca suçladığım babamın işlediği günahların bin kat daha ağırını işlemiştim. Ben kendi öz abimi öldürmüş, herkesten saklamıştım. Hiç suçu olmayan birini para ve ailesinin can sağlığı karşılığında hapislerde çürütecek kadar zalimleşmiştim.
Suçlu olduğumu bile bile sanki suçumu hafifletecekmiş gibi yıllarca bahanelere sığınmıştım. Yok öyle, yok böyle derken cehennem azabı gibi gelen sekiz yıl geçip gitmişti. İşlediğim günah maziye karışmıştı ama izleri hâlâ benimleydi. Geçmek bilmeyen acı, suçluluk, pişmanlık ve ödemeye devam ettiğim, her gecemi zehir eden bir bedel...
