GÖLGEDE KALANLAR

Mucize(2)

Öncelikle gelen bir tane yorum vardı direkt olaylara başla dedi, bende yazdığım bölümleri birleştirmek kararı aldım❤️🎀

Okuyanlara sesleniyorum okuduğunuz kısımlar nasıl duygu veriyor yorumlarda yazın, neleri görmek istersiniz vs. oy vermeyi de unutmayın.💖

2Bölüm:Mucize

Umutsuzluğun ortasında bile mucize saklıdır...

Eve gitmek başka bir dertdi.Neler olduğunu, yüzümün gözümün bu halini,yaşadıklarımı anneme anlatamazdım tekrar.Evimizden biraz uzakta bir park vardı. Orda oturdum. Ağladım ve sonra yine ağladım,daha sonra biraz da ağladım. Yine kalbim kırılmışdı, bir daha yenildim hayata.O sırada arkamda duran birisi bir su şişesi uzattı bana...

A:"İyimisin?"

E:"Bilmem."-hıçkırarak cevab verdim

A:"İyi değilsin,ama niye?"

E:"Bilmiyorum."

A:"Su iç. "-karşımda diz çökdü ve eliyle göz yaşlarımı sildi.Bundan biraz rahatsız olduğum için oturudğum yerden biraz kenara kaydım.

A:"Yalnış analama, yardım etmek istedim sadece."

E:"Teşekkür ederim o zaman."

A:"Daha iyimisin şimdi? "

E:"Biraz..."

A:"Niye ağlıyordun?Anlatmak istersen yani..."

E:"Bir şey olmadıki, çok şey oldu, gerçi, her zaman oluyorda yeni farkettim."

A:"Olabilir.Bu gün olmadı, yarın yeniden başla, her yeni gün yeni bir başlangıçdır. "

E:"Doğru."

A:"Ali Aktaş"-dedi gülümseyerek.

E:"Ne?

A:"İsmin diyorum Ali Aktaş."

E:"Ha,ben de Ecrin Kara."

A:"Memnun oldum."-yine gülümsemişti.

E:"Bir daha teşekkür ederim.Gitmeliyim."

A:"Görüşürüz."-demişdi.

E:"Kısmetimizde varsa, yollarımız tekrar kesişir."-demişdim

Belki bir daha görmeyecekdim. Hatta hiç bir zaman göremeyecekdim.Sanki Allahda anlamışdı, bu kadar şeyi kaldıramayacağımı, iyi birisini göndermişdi sonunda.Kısa süreydi biliyorum.Amma iyi hissetmişdim. Eve gidip sadece uyumak istiyordum.Uyuyup unutmak istiyordum kötü anılarımı.Beynimde o sözleri tekrarlanıyordu:":"Olabilir.Bu gün olmadı, yarın yeniden başla, her yeni gün yeni bir başlangıçdır.Doğruydu belki yarın her şey düzelirdi belki de düzelmezdi. Ama tek bildiğim şey vardı, bu kadar güzel konuşmadan sonra hiç kimseyle konuşmak istemiyordum.Çok hızlı yürüyordum eve çabuk varmak için.Dağılmışdım, dağıtılmışdım. Kapını açıp merdivenleri çıkıp annemin odasından kulaklık aldım, ne de olsa şarkılar iyleştirirdi anacak ruhları.

Değişmiş hep buraların düzeni,
Kaç zaman olmuş senin beni üzeli,
Kalbim şimdi saymaya başlasa anca biter,
Neşem de kalmadı içimde biraz,
Her kes değişiyor içince biraz,
Ah ben üzülmeye nerden başlasam?
Serinim bu aralar ama güneşsiz değil,
Sen de güldün ama dikensiz değildin,
Bana bir kere gülsen hiç ağlamam yemin ederim...- diyordu şarkı ve dinledikçe ağlamışdım.
Şarkı:"Kendimden hallice- Üzülmeye nerden başlasam?"

Sabah uyandığımda çok yorgundum,ama çok uyumuşdum. 14saat uyumuşdum. Kalktım ve lavaboya gitdim.Aynadaki beni tanıyamıyordum. Bu kız mahvolmuşdı. Mahvetmişdim onu.Gözlerim kızarmışdı, gözaltım karamışdı, yüzüm şişmişdi. Yüzümü yıkadım,hafif bir makyaj yaptım, çantamı hazırladım, giyindim ve aşağı indim.Dün gece annem işden geldiğinde odama girmişdi, uyanıkdım ve annem alnımdan öptüğünü hissetmiştim. Annem de ağladığımı farketmişdi. Yemek bile yemeden evden çıktım. Annem arkamdan bağırıdı ama duymamış gibi davrandım.Annemi çok seviyordum.Benim için çok çabalamışdı.Ve annemle babamın boşanması beni sarsmışdı. Çok şeye tanık olmuşdum çocuk yaşta...Babam Amerikaya taşınmışdı, annem İstanbulda(şimdi yaşadığım yerde) villa almışdı. Eskiden daha mutluydum, arkadaşlarım vardı. Yeni okul, yeni insanlar bana iyi gelmemişdi.Hiç kimse bana iyi davranmıyordu.Ben hiç sevilmemişdim. Belki de sevilmeye layik değildim.Hayatı sorgulayarak okula gidiyordum.Okulun bahçesine adımımı attığımda her kes bana bakıyorudu. Dün her kes ağladığıma tanık olmuşdu. Rezil olmuşdum. Sonra 10. Sınıfdan Ege isimli bir erkek bana doğru yürüdüğünü farkettim.
Ege:"Günaydın Ecrin."-gülümsemişdi.

E:"Günaydın, bir şey mi oldu?"-Evet,garipti.Çünki normalde hiç kimse benimle konuşmazdı. Neden mi? Aslında sorun bendeydi.Ben istiyordum hiç kimse beni farketmesin.

Ege:"Müdür seni odasına çağırıdı. Onu söyleyecektim."

E:"Tamam, teşekkür ederim."-Gülümseyerek yüzüme baktıkdan sonra arkadaşlarının yanında gitmişdi.Peki müdür? Ne diyecekti? Önemli bir şey mi olmuşdu? Yine ne oluyordu çok merak ediyorum.Müdürün odasından tam çıktığı sırada karşılaşdık.
M:"Günaydın Ecrin."

E:"Günaydın hocam.Bir şey mi oldu? "

M:"Evet kızım bir karar verdim senin için."

E:"Nedir bu karar? "

M:"Senin sınıfını değiştiriyorum.11B sınıfında okuyacaksın bundan sonra."

E:Tamam, teşekkürler hocam.Gidebilir miyim?"

M:Tabi kızım gidebilirsin."

Kendi kendime söyleniyordum yine."al bu da yeni bir başlangıç"-diye diye 11b sınıfının kapısının önündeyim ve girmeye korkuyordum.
Yeni insanlar, yeni dertler demekdi.Ben geldiğim bu hali, yaşadıklarımı kabullenmemişdim daha.Yeni şeyler bana iyi gelmiyordu.Aslında hiç bir şey bana iyi gelmiyordu.Sınıfa girmemeye karar vermişdim. En azından şimdilik. Okulun arka bahçesine çıkıp bir yere oturdum ve yine şarkı dinlemeye başladım. Böyle diyordu şarkı-
"Belki de yalnıştı,doğrularım... "

Şarkı:Dedüblüman-Belki

∆∆∆Bitti dediğimde,sessizce kapattım kitabın son sayfasını ve her bitişin aslında yeni bir öykünün fısıltısı olduğunu hissettim.∆∆∆

Buraya kadar geldinse sana teşekkürler.Seni çok seviyorum bunu okuyan...

Arkadaşlar ben vazgeçtim bölümleri birleşdirmiycem. Böyle daha iyi.Eskiden nasıl yazmışdımsa şimdi de öyle devam etmeliyim diye düşündüm.

Okurlarım yorum yapmayı, oy vermeyi unutmayın. 🥰💖

Tik tok hesabım;
@ Gölgedekalanlarkitab

İnstagram;
@ sumansssbook

X hesabım (twetter)
@SumanChob

Teşekkürler❤️🎀