ELZEM

17. Bölüm : Serzeniş

Hepinize selam, sizi çok özlemişim. Bölüm sonunda kritik yaparız!!

Kitaplar hakkında bölüm duyurusunu,  ve soru-cevap yapmayı Instagram hesabımdan yapıyorum. Gelirseniz sevinirimm.
Instagram: ruhlarmuzesi

Pinterest'i düzenledim, yeni fotoğraflar ayarlamalar yaptım. Bakmak isterseniz profilimde linki var.
Pinterest: ruhlarmuzesi

İyi okumalar ♡

17. BÖLÜM
SERZENİŞ

Nicolai Vlasov

Herkes en iyisi olduğumu bilirdi, bir zamana kadar. Kendimi bildim bileli hırsın ve gücün içindeydim. Hırslı olmaya bayılıyordum, güce tapıyordum.

En güçlüsü olmak istediğimi fark ettiğimde 13 yaşındaydım.

En yakın arkadaşım Dean koşarak bana doğru gelmiş ve aşık olduğunu söylemişti. O an kaybettiğimi anlamıştım. O kız, arkadaşımı benden çalacak ve değiştirecekti. Bunu 13 yaşımda fark ettim.

"Dünya bizim elimizde olacaktı. Bir söz vermiştik Dean. Zirveye kızlar çıkamaz." diyerek onu vazgeçirmeye çalışmıştım. Dean'ın kafası başka bir şeyde olmalıydı ki bana alay eder gibi bakmıştı. 13 yaşında değil 23 yaşında olsaydım onu çeker vururdum. Hem de o an.

"Dünya bizim elimizde falan olmayacak Nico! Saçmalamayı kes dostum, onların hepsi bir hayaldi. Dünyayı güzelleştirecek kişiler biz değiliz. Ayrıca sana aşık oldum diyorum!"

Gözlerindeki hırsın yerini aşkın alışını izlerken iğrenerek bir adım geriye çekildim. Yapabilseydim, onu vururdum.

"Çok sevindim dostum, kim bu şanslı kız?" kesinlikle kusacaktım. On üç yıldır vücudumu o kadar dirençli hale getirmeye çalışmıştım ki, birkaç saniye daha dinlersem tüm direncimi yıkarak kusabilirdim.

"Vanessa Harwell." en zengin ailelerden olan Marion Harwell'ın kızıydı. Bu bilgi daha fazla midemi bulandırırken kendimi tuttum. "Yakışıklı olabilirsin ama zengin değilsin Dean. Bu kız sana nasıl baktı?" sakince konuşmama şaşırıyordum. İçimde dönen fırtınaları görmüyordu.

"13 yaşındaki kız para avcısı olacak değil ya Nico, ayrıca babasıda beni çok sevdi." babasıyla tanışmış mıydı? Dean'ı o kızdan kurtarabileceğimi sanmıştım.

"Babasıyla ne zaman tanıştın?" Dean heyecanla ellerini taşa koyarak kendini yukarı itti ve yanıma oturdu. "Vanessa tanıştırdı. Bizimkilerin aksine çok iyi bir babaydı. Kızına aşık olduğumu anladı mı bilmiyorum ama bir ihtiyacım olursa arayabileceğimi söyleyerek kartını verdi."  kartını vermişti. Çoktan kaybetmiştim.

"Tanrım, Dean. Kendine gel, o adamı arayacak gibi duruyorsun." o kadar heyecanlı konuşuyorduki kendimi kötü hissediyordum. "Dostum tabii ki aramayacağım ama arayabileceğim bir numara olması fikri hoşuma gidiyor."

"Bilemiyorum Dean... Bence ona aşık değilsin. Hem o bir kız, konuştuklarımızı unuttun mu? Kızlar işe yaramaz." Dean yüzünü buruşturdu. "Nico, biraz abarttığını düşünüyorum. Evet öyle şeyler söyledik ama ergendik. Artık olgunlaşma zamanı dostum." sinirlenmemeye çalıştım.