Episode-2

493 58 82
                                    

→İyi okumalar←

Dün geceki haberlerden sonra herkes durgun şekilde gelmişti bugünkü antrenmana. Ses çıkmıyordu takımdakilerden. Sadece çift kale maç yaptığımız da konuştuk. O da sağa geç sola geç falandı..

Antrenmanın bitmesine 5 dakika kala Okan hoca bırakmıştı bizi. Salmıştı yani..

Hepimiz çember olup oturmuştuk. İstemeye istemeye maalesef o konu açılmıştı. Açan kişi ise Barış'tı..

"Abi... Gitme" gözlerimi aşağıya çektim ve çimlere bakmaya başladım. Üzgün gözleri gördükçe içim almıyordu. Kötü oluyordum...

Gomis, "Hayır. Konuyu açmak yok... Haydi kalkın bir yerlere gidelim" ayaklandığında Nando'da moral vermek amaçlı gülümseyip kalktı ve ellerini birbirine çarptı.

Nando, "Haydi bakalım giyinelim. Çıkalım dışarı" zoraki gülümsedi herkes. El mecbur gidecektik..

-

Akşam eve geldiğim de kısa bir duşa girdim ve oturma odasına gittim. Oyuncunun gelme saati yaklaşmıştı. Oflayıp canlı yayını açtım.

Havalimanında bekleyen bir sürü Galatasaray taraftarı vardı. Herkes deli gibi heyecanlıydı. Ah bide bize baksalar, içimiz kan ağlıyordu.

Uçağın inişini görünce derin bir nefes aldım. Oflayıp alnımı ovaladım... Gelme ya. Fikrin değişsin ve gelme bu takıma Allah aşkına.

Kapı açılmıştı. Bir adım atmasıyla yüzünün yarısını görmüştüm. Yavaşça indi uçaktan. Koca gülümsemesi ile etrafında ki insanlara bakıyordu. Arkasından ise karısı ve çocukları inmişti.

Dolu gözlerle izlemeye başladım. Moralim sıfırdı.. kendimi boktan beter hissediyordum.

Büyük bir coşku vardı taraftarda. İyi oyuncuydu kabul etmek lazım. Ama Gomis daha iyi..

El sallayıp coşkuyla taraftara uyum sağlıyordu. Adam dakikasında adapte olmuştu. Nando haklıymış. Uyum sağlayan biriydi ve profesyoneldi. Belliydi zaten..

Az sonra ise röportaja gidecekti. Hiç izlemek bile istemiyordum. Kutlama yavaş yavaş bitiyordu. Bense çıkış yaptım canlı yayından.

Gruba girdim. Kesin bizimkiler bişey yazmıştır. Whatsapp'a girip baktığım da tamda tahmin ettiğim gibi.

Kaan;
Çok iyiydi gelişi. Kutlamalar falan efsane.

Siz;
Adam hemen adapte oldu ya taraftara.

Nando;
Ben demiştim size. Uyumlu bir insan. Çokta iyidir. Moral veren bir yüzü var.

Barış;
Aynen. Güler yüzlü biri belli.

Göz devirdim. Her güleni iyi zannedersek işimiz vardı.

Siz;
Her gülen iyi olmuyor

Abim;
Keremm

Nandom;
Keremm

İki abimden de uyarı gelince sustum. Asi olmama kızıyorlardı. Ama napayım... Doğrucu bir insanım. Ve diğer tahminleri de yürütmek lazım. Taraftara gülüp ya soyunma odasında nursuz, bencil, gıcık biri çıkarsa. Bu ihtimallerde var. Her gördüğün yüze inanmayacaksın.

Gizemli Tutku •İcKer•Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin