Gizemli Tutku •İcKer•

Episode-3

→İyi Okumalar←

Maç bitmişti. Normalde 2-2 berabereydik. Ama son dakika ile Mauro gol atmıştı. Yeşil olan taraf bizi 3 golle mağlup etmişti.

Yoo asla mauroyu boğmak istemiyordum. Asla!

Herkes yorgun şekilde soyunma odasına doğru gidiyordu. Bende Yener hocayla konuşup takılıyordum. Konuşmamız bitince birbirimize veda edip soyunma odasına doğru ilerledim. Yener hocayla aramızda güzel bir sohbet vardı. Hep şakalaşırdık..

İçeriye girdiğim de çoğu kişi üstünü değiştirmişti. Bende dolabıma gidip üstümü çıkardım.

Beyaz tişörtümü giyip altıma Galatasaray'ın eşofmanını giydim. Üstüme de hırka aldım. O da Galatasaray'ındı.

Çantamı da omzuma takıp herkese 'iyi akşamlar' demiştim ki, Nando'nun bana seslenmesiyle döndüm ona.

"Kerem hep beraber akşam yemeğine gideceğiz. Sende gel" gülümsedim.

"Yok abi ya. Ben yorgunum biraz. Evde kalsam daha iyi" hemen ordan Barış yani namı değer (Sik Kırığı) araya girdi.

"Geleceksin. Ben anlamam. Ev de ev" göz devirdim.

"Sen herşeye atlama" dediğimde koluma vurdu. O vurunca bende vurdum. Sonra o vurdu. Ben, o derken çocuklar gibi ellerimizi kaldırıp vuruşmaya başladık. Nando araya girdi.

"Yine başlamayın çocuklar gibi" diyip güldü. Gülüşüp takıldık birbirimize. Gözlerim Mauroya kaydığın da bize bakıp gülümsüyordu. Sen gülümseme!

Gözlerimi çektim ve bizimkilerin sohbetine daldım.

Nando, "Mauro'nun gelişi için düzenlendi hem" tam ağzımı açacaktım ki Nando kaşlarını uyarırcasına kaldırdı. Biliyordu çünkü bok ağızlı olduğumu. Hemen gergin olmaya hazırdım. Sakince bir nefes alıp konuştum.

"Ben katılmasam daha iyi gerçekten" ortaya atlayan Mauro ile gözüm seğirecek gibi oldu.

"Gelmeni çok isterim Kerem. Bir kişinin olmaması takımı eksik kılar. Hele ki kaptan olarak" Nando'ya baktığım da gururlanmış şekilde Mauroya baktı ve bana döndü. 'Nasıl da efendi çocuk' der gibi bakış vardı gözlerinde. Sanki annesiydi ya.

"İyi. Peki.. gelirim." İsteksiz sesimle desem de mauro gülümsedi yinede. Sırıtık herif.

Florya'dan çıktığımız da sohbet ediyorduk ekipçe. Çıkış kapısına gelince ise durduk her zaman ki gibi. Her gün burda ayak üstü konuşurduk.

Mauroyla herkes anlaşmıştı. Hatta Barış zaten beni benden aldı. Piç herif.. hemen samimi oldu.

Maçta aynı takımdalardı. O yüzden konuşuyorlardı. Sanırım barış bey sohbetini sevdi ve devam ediyor.

Gözlerimi kısıp dik dik barışa baktım. Mauro'nun bana arkası dönüktü. Barışla göz göze geldim. Kısık baktığım gözlerimi görünce gülmemek için dudaklarını bastırdı. Hiç istifini de bozmadan devam etti sohbetine.

Bu ne ya.. herkes mi anlaşır. Bi insan tavır takınır. Bi ben miyim sözlerimin arkasında duran.

Bir kaç kişi arabasıyla gelmişti. Ama ben bugün yürüyerek gelmiştim. Arabadan ziyade yürümek daha çok hoşuma gidiyordu. Hemde buraya geldiğim de hazır ısınmış oluyordum.