Felix banka oturduğu anda Hyunjin'in kokusunun bedenini sardığını hissetti. Eş olduklarını öğrenmeden önce Hyunjin bu kadar dikkatini çekmiyordu. Sıradan biriydi ona göre ancak eş olduklarını öğrendiği gün her şey değişmişti onun için.
"Neden benimle konuşmak istedin?"
Hyunjin direkt konuya girdiğinde gölden gözlerini çekti. Gözleri birleştiği an Hyunjin'in gözlerinde ki renkli ışıltıları gördü. Mor ışıltılar yayılmıştı gözlerine.
Felix bıkkınlıkla nefes verip yüzünü sıvazladı. Gözlerini bir süre kapattıktan sonra açarak Hyunjin'e baktı. Sırıtıyordu.
"Ya da şöyle söyleyeyim. Eşine baktığın için mi kurdun ön plana çıkıyor?"
Felix'in kaşları çatılırken Hyunjin bakışlarını aşağı indirerek Felix'in elini tuttu. Tuttuğu gibi de gözlerini birleştirdi. Anlık tamamen lacivert olan gözlerle birlikte gülümsedi.
"Başından beri biliyordum."
"Ne? Nasıl?"
"Kantine geldiğin gün, fark etmesen de bana bakarken gözlerin büyüdü. O kadar mesafeye rağmen bunu gördüm. Üstelik rengi de değişmişti."
Derin bir nefes alıp Felix'in elini bıraktı. Cebinde duran fuları çıkartıp ortalarına getirdi. Avucunda sımsıkı tutuyordu.
"O gün bileğinden düştü, bende emin olmak için aldım. Eve gittiğimde aynanın karşısında kokladım ve gözlerimin değiştiğini kendi gözlerimle gördüm. O yüzden sana yaklaştım. Diğerlerine söylemedim çünkü aramızda bir tane çürük yumurta vardı. Lisa. Lisa Minho ile çok yakındı ama bunu bize asla göstermedi. Ben onları sohbet ederken görmesem söylemezdi de."
Fuları tekrar cebine koydu. Vermek gibi bir niyeti yoktu. O bulmuştu, artık onundu.
"Gruptaki hiç kimseye bir şey söylemedim. Eş olduğumuzdan kimsenin haberi yok. Sürekli mağdur edebiyatı yaparak kendimi gizledim."
Felix şaşkınlıkla ona bakarken Hyunjin gülümsedi.
"Ben bir vitayım, hislerim kuvvetlidir. O gün kantinde sadece sana takılmam bir tesadüf değildi, ya da herhangi bir çapkınlık değildi. Kurdum seni hissettiği an beni sana yönlendirdi. Normalde seni kendime aşık edip eş olduğumuzu söyleyecektim ama beklenmedik şeyler yaşandı."
Burukça gülümsediğinde Felix kafasını iki yana salladı. Anladıklarının doğru olup olmadığını kafasında tartıyordu ancak Hyunjin'in yüzünde en ufak bir şüphe yoktu. Doğruları söylüyordu.
"Bunu bana tanıştığımız gün söyleyebilirdin Hyunjin. Sana yaklaşımım daha farklı olurdu."
Hyunjin kaşları çatarak ona bakmaya başladığında derin bir nefes aldı.
"Bu yüzden söylemek istemedim zaten! Eğer eş olduğumuzu bilseydin bana daha yumuşak davranacaktın ve ben bunu istemedim. Bana gerçekten aşık olduğun için benimle beraber ol istedim."
Titreyen ellerini bacaklarına sürttü telaşla. Konuşmakta zorlansa bile anlatmak istiyordu.
"Düşündüğüm gibi de oldu. Eş olduğumuzu öğrendikten sonra daha nazik davrandın bana. Bunların farkında değil miydim sence? Evet, çok zekisin. Buna hiç bir şey diyemem ama unuttuğun bir nokta var. Kurdunun eşi benim. Yani sen benim kurdumu gördüğün an bende senin kurdunu görebilirim. Evimdeyken, sen kurdumu gördüğünde bende gördüm."
Hyunjin titreyen ellerine rağmen gülümsedi. "Senin eşin benim hyung. Sen ne düşünürsen benim kurdum onun iki kat daha fazlasını düşünür. Ben ne düşünürsem de senin kurdun benden iki kat fazla düşünür. Biz eşiz. Birbirimizi tamamlayan iki parçayız."
...
hepinizi zort etti bence hyunjin 😔😔
bu resim tam olarak hyunjinin felixe atacağı resim 🥹🥹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
