BERDEL

1. Bölüm

Watpadde yazacağım ilk romandır umarım severek okursunuz başlayalım💗

Berfin'den
Gözlerimi güneşin ışıkları ile açtım. Bugün abim iş için gittiği yurt dışından geri dönüyordu. Abilerimi çok seviyordum hele ki en büyük abim olan Suat abim gerçekten ona çok değer veriyordum.

Ben Berfin Soysal 21 yaşında sosyal medya fenomeniyim. 2 tane abim vardı bende aralarında en küçük kardeş rolünü üstleniyordum. Biz üç kardeştik fakat en olgunları aralarında bendim.

Ayrıca babamında gözdesiydim. Kendimi neden şu an o kadar çok övdüğümü ben de bilmiyorum ama kendime çok değer veren birisiyim. Bu yüzden genelde egoist falan diyorlar. Çoğunlukta herkes sevmez beni.

Bugün abim yurt dışından geleceği için onun karşılayacaktık nedense çok heyecanlıydım herhalde yurt dışından getirdiği hediyeler için. Şaka bir yana gerçekten abimi çok özlemiştim.

Ve daha fazla oyalanmayıp yataktan kalkıp hızlıca hazırlandım. Üstüme siyah bir elbise giyindim elbise diz kapağımın hemen üstünde bitiyordu.

ve yüzüme de hafif bir makyaj yapıp saçımı da yapıp aşağı indim ve kahvaltı masasında gülüşen aile
bireylerine dönüp " Günaydın Soysal aşireti." Neşe ile konuşmuştum ve babam da gülümseyip

" Günaydın menekşem." Dedi ve gülümseyip abimin yanına oturdum. Ortanca abim Eren'e dönüp
" Eren abi sana da günaydın." Dedim

Ama abim öyle bir düşüncelere dalmıştı ki beni duymuyordu bile kara kara düşünüyordu ve annem de dedi ki " Eren oğlum ne oldu böyle neden öyle durup düşünüyorsun kahvaltını bile dokunmamışsın." Dedi. Herzamanki gibi oğullarına olan ilgili sesiyle.

Abim de yeni kendine gelip solgun bir sesle" Efendim anne?" Herzamanki halleriydi aslında ama şimdi ufak bir şakada yapsam fena olmazdı.

"Anne senin bu yakışıklı çocuğun gitmiş... Ne oldu acaba aşık mı oldu yoksa sevdiğine mi kavuşamadı." Dedim dalgaya vurarak fakat dediğim anda abimin yüzü daha da düştü ne olmuştu gerçekten birden.

Ve daha fazla boş yapmayıp bende kahvaltımı yapmaya başladım. Ve babam
Ekmeğinden bir parça alıp ağzına atarken " 2 gün sonra Kıraç aşiretinin düğünleri varmış." Ve sıkıntılı bir nefes verip devam etti.

" Boran ağa yani Keskin aşiretide davetli  aman diyeyim muhatap bile olmayın." Zaten asla muhattap olmazdık hiçbirimiz kendileri sürekli sataşıyordu.

" En sonunda o aşiretten birisi elimde kalacak ama hangisi özellikle o Sahra aptalı." Dememle abimin bakışları bana döndü ve dedi ki.

" Onlardan nefret edebilirsiniz ama çocuklarının Sahra ile Boran'ın suçu yok onlara kin besleme abiciğim." Dedi. Ve abime ters bir şekilde dedim ki " yıllar önce onların dedeleri bizim dedemizi öldürdü onların dedesi vefat etti fakat bu demek olmuyor ki düşmanlık bitti kendine gel abi çocuklarının bir suçu yok diye bir şey yok ne olursa olsun hepsi düşmanımız." Abim cevap vermek yerine sessizce tekrar tabağına bakmaya başladı.

Babamda gururla saçlarımı okşayıp
" Aferim kızım." Dedi.

Bu sefer Yunus sessizliğini bozup konuşmaya başladı" Aman Berfin düğünde Boran şerefsizine dikkat edesin genelde gözü hep senin üzerinde oluyor."  Yunus'un altında ima yatan sözleriyle babama baktım. Allah'tan annemle konuşuyorduda Yunus'u duymamıştı.

" Ondan nefret ediyorum, aynı dedesi gibi acımasız." Babam sözümü düzeltip devam etti.

" Dedesinden bile daha acımasız." Dedi ve annem de araya dahil olup
" Artık kahvaltınızı yapın kapatın şu konuları iki gün sonraya bakarız. Akşam Suat geliyor hazırlık yapacağız." Demesi ile başıma olumlu bir şekilde salladım ve tekrar gülüşerek kahvaltımızı yapmaya devam ettik.