BERDEL

22. Bölüm

Selam aşklarım aradan fazla zaman geçmeden bölümü atayım dedim. Çok bekletmek istemedim.

Oy verip yorum yapmayı fikirlerinizi de belirtmeyi unutmayın sizleri seviyorum iyi okumalar 💞 🌸

Berfin'in Anlatımıyla
Annemin bir elindeki silaha birde kendisine bakıyordum. Kendisi üzerime gelmeye devam ederken geri geri gidiyordum.

" Seni öldüreceğimi zannediyorsun dimi." Diyip daha geri adım atmama izin vermeden bileğimi sertçe tuttu.

" Sen şerefimizi iki paralık ettin." Ben mi şereflerini iki paralık etmiştim. Neden hiçkimse abimi suçlamıyordu. Sahra'yı kaçırıp evlenen abimdi. Peki neden bunun suçlusuda bendim?

Annem baştan aşağı beni süzdü ve yine iğrenircesine baktı. Onun o bakışını gördüğüm an kendime olan tüm hayranlığım gitmişti. Yine kendimden midem bulanmaya başlamıştı.

Bana hiçbir zaman kendimi güzel hissettirmemişti. Hep kendimden nefret etmeme sebep olmuştu.

" Anne." Dedim gözlerim dolarken. Herkese karşı nefret dolu herkesle başa çıkabilirdim ama annemle çıkamazdım. Beni bu hale getiren bir insana baş kaldıramazdım.

" Şerefinizi ben iki paralık etmedim." Dedim dolu gözlerimdeki yaşları serbest bırakırken. Bu zamana kadar laf söz çıkmasın diye doğru dürüst bir erkeklerde muhattap olan biri değildim.

" Ben mi düşmanınızın kardeşini kaçırdım?" Annem dediklerimi umursamazca dinleyip

" O benim oğlum ne yaparsa yapsın gözümde en değerlim o-" sözünü kesip sesimi yükselttim.

" Bende senin kızınım anne... Yıllarca gözünün içine baktım belki birgün saçımı okşar şefkat gösterirsin diye. Anne ben sana hiçbirşey yapmadım. Yıllarca tek istediğim sadece birkez elinin saçlarıma şefkatle değmesiydi. Kökünden tutup saçımı çek canımı yak diye değil tek istediğim biraz anne şefkatiydi." Gözlerimden yaşlar durmadan akıyordu.

" Sen doğduğun zaman benim kabusum başladı Berfin." Bir anda sertçe kolumu bırakıp silahı karnıma bastırdı. Ve nefretle konuşmaya başladı.

" Sen doğduğun zaman baban benden nefret etmeye başladı. İkidebir üzerine kuma getireceğim diye tehditler savuruyordu. Senin doğduğun zaman benim ölüm günümdü. Sırf kız bir çocuğum oldu diye bana yapmadıklarını bırakmadılar. Bunların hepsinin suçlusu sensin." Peki bunlarda benim suçum neydi? Kız çocuğu olarak dünyaya geldim diye miydi bunca yaşadıklarım?
Niye ona yapılanların acısını yıllarca benden çıkarmıştı.

" Ama ne oldu biliyor musun? Sen büyüdün Mardin'e nam salmış bir güzellikte olan Berfin diye tanındın. O an babanın bakışı sana değişti." Anlamayarak bakıyordum anneme.

" Sen büyüdükçe sosyal medyadada tanındın modellik yaptın ve baya para kazandın. Babanda seni ve paranı kullanmak için sana iyi davrandı. Sonradan baban bana yaptıkları için ne kadar pişman olsada ben sana yaptığım eziyetlerin hiçbirinde pişman değilim."

Gözlerimden yaşlar durmadan akıyordu makyajım akmıştı farkındaydım ama hiçbir şekilde umursamıyordum. Sanırım bir düğünümde ağlatılmamıştım o da ziyadesiyle olmuştu.

" Zaten Boran'la evlenmeseydinde baban seni Kerem'e satacaktı." Evlendirecekti değil satacaktı demişti. Annem bana hep kendimi bir değersiz eşya gibi hissettirmişti.

Silahı biraz daha karnıma bastırıp
" Seni öldürmeyeceğim merak etme. Çünkü seni öldürürsem sana iyilik yapmış olurum. Sen günden güne kendin öleceksin. Ama kocanla beraber değil mutlu huzurlu bir şekilde yaşayarak değil. Herzamanki gibi yalnız ve sevgi görmeden yalnızlığında boğularak öleceksin." Bir anda silahı geri çekip masaya koydu.