BERDEL

19. Bölüm

Selam aşklarımm uzun bir süre sonra tekrar yeni bölümle karşınızdayım.

Bu bölüm Boran'ın ağzındanda okuyacağız ve baya uzun bir bölüm olacak

Oy verip yorum yapmayıda unutmayın iyi okumalar🤗💖

Boran'ın Anlatımıyla
Bir insan hayatında ne kadar mutlu olabilirdi ki? Bir insan hayatını nasıl bir kadına bağlayabilirdi ki? Bir insan bir kadının uğruna neden canını bile vermek isterdi ki?

Bunların tek cevabı aşktı. Yıllardır sevdiğim kadın bana düşmandı. Onu ne zaman görmek istesem bana olan nefretle bakışlarından dolayı hep uzaktan sevmek zorunda kalmıştım.

Çocukluğumuzdan beri Berfin'e aşıktım. Ve çocukluğumuzdan beri Berfin benden nefret ediyordu.

Şuan ön yargılarının çoğunu kırmıştım. Hatta beni öpmüştü. İlk defa bana kendimi değerli hissettirmişti.

Beni belki sevmiyordu ama en çokta benim yanımda huzurluydu bunu farkındaydım. Ve ne olursa olsun sevdiğim kadını asla bırakmayacaktım.

Peki Ya Berfin? O beni bırakır mıydı? Gerçekleri öğrendiği zaman kendisi benden gitmek ister miydi? Yada beni affeder miydi?

Gerçekleri öğrenmemesi için elimden gelen herşeyi yapacaktım. Yoksa Berfin'i ömrümün sonuna kadar kaybederdim.

Ben düşüncelerim arasında Berfin'e bakıyorken o çoktan benden çok sevdiği çikolatalı sütünü bitirmiş ve aynadan kendine hayranlıkla bakıyordu.

Tabi benim ona olan hayranlığımın farkındada değildi. Benim eşim zaten hep kendine aşıktı bi türlü kendime aşık edememiştim ki.

Ben halen ona bakarken onunda bakışları bana kaymıştı. Ve yine laf atmayı unutmamıştı.

" Tamam biliyorum çok güzelimde öylede bakma zaten akrabalarının nazarı değecek birde seninkisi değmesin." Evet yine benim Berfin'im ve yine sarsılmaz egosu. Zaten güzelliğiyle Mardin'de ki herkes ona hayrandı.

Bu hep canımı sıkıyordu. Berfin ne kadar bilmese bile onun dışında tüm şehir benim Berfin'i sevdiğimi biliyordu. Bu yüzden hiçbir erkek Berfin'in yanına yaklaşmaya cesaret edemiyordu.

Zaten ben olmasam bile Berfin hepsinin hakkından gelirdi. Berfin'in kimseye ihtiyacı yoktu sadece sevgiye şefkate ihtiyacı vardı.

Kendisi ne kadar inkar edecek olsa gerçekleri ne kadar kabullenmese bile onun anne sevgisine ihtiyacı vardı.

Annem ne kadar ona sevgi verse Berfin'in bu sevgiye en çok çocukluğunda ihtiyacı vardı.

Fakat benim eşimi duygusuz herkesten nefret eden birisine çevirmişlerdi. Hepsinden intikamımı fazlasıyla alacaktım.

Karımın gözünden dökülen her bir yaş benim onları diri diri mezara gömmem için bir sebepti.

Yine düşüncelerimden ayrılmama sebep olan şey çalan kapıydı. Zaten kimse fırsat vermiyordu ki karımla 5 dakika sakince oturayım.

Berfin'in "girebilirsiniz" demesiyle kapı açıldı. Ve üzerinde gayet şık duran bir elbiseyle annem içeri girdi.

Annem Berfin'i hayranlıkla süzerken Berfinde annemi hayranlıkla süzüyordu.
Köşedede Sahra gülümseyerek ikisini izliyordu.

Üçü içinde canımı verirdim. Özelliklede Berfin ile annemin ilişkisi beni çok mutlu ediyordu.

Annemin Berfin'e kaynanalık yapmak yerine öz kızıymış gibi davranması çok güzel birşeydi. Birkez daha böyle bir anneye sahip olduğum için şükretmiştim.