Ay Işığı

Bölüm 7

Oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim.💗
Bu bölüme +50 yorum gelirse yeni bölümü haftaya yayınlayacağım.

Keyifli okumalarrr...

🌙

İnsan yanında huzur bulacağı kişilerin yanında olmalıydı. Size en içten bir şekilde sevgisini gösterebilen kişilerin. Eğer yanında olduğu kişiden huzur bulamıyorsa ve o kişi sevgisini içten bir şekilde belli etmiyorsa ne anlamı vardı yanında olmanın? Düştüğünde seni kaldırabilen sana moral verebilen, gerektiğinde senden özür dileyebilen ve özür dilemeyi gurur ile karıştırmayan biriyle beraber olmalıydı. Bazen o kişiyle kavga etseniz bile barışacağınızı bilirdiniz.

Ben böyle bir kişiyle beraber olabileceğimi hiç düşünmezdim. Nedense böyle kişilerin benim karşıma çıkacağına olan inancım yoktu. Kardeşim dediğim en yakın arkadaşlarım benim için çok farklıydı ama Ayaz'ın bende başka bir yeri vardı. Onu eskiden görmüştüm, onunla çocukken konuşmuştum. Şimdide aşık olmuştum. O da bana aynı duyguları beslemekteydi. Yani sanırım. Bu konuda tam emin değildim aslında. Birden benim karşıma çıkması bir tesadüf olamazdı değil mi? Odama o notu koyarken aklından neler geçiyordu?

Ben bunları düşünürken bahçede oturmuş Ayaz ile Ay'ı ve deniz manzarasını izliyorduk. Kahve içtikten sonra bahçeye çıkmıştık. Hafifçe esen rüzgar tenimi okşuyor ve beni mayıştırıyordu. Kolunu bana sarmış olan Ayaz'a yüzümü çevirdim. Yüzünün her bir noktasını ezberlemek istercesine inceliyordum. O koyu gri gözleri bana Ay'ı anımsatırken dolgun dudakları onu öpmem için ısrar ediyordu. Ayaz dönüp bana baktı. "Ne düşünüyorsun Rapunzel?"
Dürüstçe cevap verdim. "Ne kadar yakışıklı olduğunu."
Ayaz güldü. Gülerken çıkan gamzeleri beni benden alıyordu. Dayanamadım gamzesinin oraya küçük bir öpücük kondurdum. Geriye çekildiğimde izleme sırası ondaydı.

Yavaş yavaş dudaklarıma inen gözleri parıldadı. Dudaklarıma açlıkla bakıyordu. Eğilip dudağımı hafifçe öptü. Geri çekildiğinde Ay'ı izlemeye devam etti. Ay'ı izlerken konuşmaya başladı. "Seni hep Ay'a benzetiyorum Asena"
Merakla sordum. "Neden?"
Gözlerimin içine bakarak sorumu cevapladı. "Çünkü Ay gibi güzel bir kadınsın ve Ay nasıl geceyi aydınlatıyorsa sende benim gecemi aydınlatıyorsun."
Gözlerimi Ay'a çevirdim. "Ben Ay kadar güzel bir kadın değilim. Sanki karşında dünyanın en güzel kadını varmış gibi konuşuyorsun. Ama sana kötü bir haberim var Ayaz. Ben dünyanın en güzel kadını değilim."
Gözlerimin en derinlerine baktı. "Dünyadaki en güzel kadın olmayabilirsin ama benim dünyamdaki en güzel kadınsın Asena. Bu dünyada en güzel kadın olmak bir işe yaramıyor. Sen benim dünyama bak." Son cümlesinde göz kırpmıştı. Ben onun sözlerinin büyüsünden çıkamamışken o elini belime koyup beni kendine çekmişti. Başımı göğsüne koyup gözümü kapattım. Huzur dedikleri buydu demekki.

Birden aklıma gelen şeyle hemen gözümü açıp karşısına oturdum. "Hadi birbirimizle alakalı şeyler soralım."
"Ne gibi?"
"Mesela en sevdiğimiz şeylerle başlayalım. En sevdiğin renk nedir?"
"Siyah ve lacivert"
"Benimkini sormayacak mısın?"
"Zaten biliyorum"
"O zaman söyle"
"Beyaz"
Şok olmuş bir şekilde yüzüne baktım. "Nereden bildin?"
"Genellikle hep beyaz rengini tercih ediyorsun."
"Hmmm. Bakıyorumda çok zekisiniz Bayım."
Sırıttı. "Ne sandınız Asena Hanım. Çok zeki olduğum belli olmuyor mu?"
Gözlerimi devirdim. "Hemende havalara girme. Neyse başka bir soru sorayım"
Biraz düşündüm ve sorumu sordum. "Bu hayatta en önemsediğin ve en sevdiğin kişi kim?"
Hiç düşünmeden cevap verdi. "Sen." Tek bir kelime ama benim için çok değerli bir kelimeydi. Ben ailesini demesini beklerken o bana, beni en sevdiği ve en önemsediği kişi olduğumu söylemişti. İlk defa birinin en sevdiği ve en önemsediği kişi olmuştum.
"Aileni demeni bekliyordum."
Ayaz'ın gözlerinden bir anlık hüzün geçmişti ama hemen geri gitti. "Benim bir ailem yok"
Şaşırmış bir şekilde Ayaz'a baktım. "Nasıl?"
"Annem öldü. Babam ile konuşmuyorum. Şu an nerede onu bile bilmiyorum. Kız kardeşimde en son babamın yanındaydı. Yani benim bir ailem yok aynı senin gibi." Evet aynı benim gibiydi. Bizim ailelerimiz eskiden çok yakındı. Ne olmuştu da birbirlerine düşman olmuşlardı bilmiyordum. Bunu sorupta Ayaz'ın yaralarını deşmek istemiyordum. O yüzden sormayacaktım.