I need You | Changlix

7

Rok i 7 miesięcy. Tyle trwa moja relacja z Changbinem, od kiedy nie pozwoliłem mu wtedy skoczyć.

Changbin ostatnio chodzi uśmiechnięty. Ciotka dawała mu spokój, byłe czerwone ślady zamieniały się w blizny i w końcu posiadaliśmy czas na wspólne spędzanie czasu.

Dzisiaj przypadło na nockę u mnie.

Wspólny maraton filmowy, który trwał od 13 do 2 w nocy.

Spędziliśmy ten czas naprawdę magicznie. Zjedliśmy wspólnie obiad z moją rodziną, następnie posiedzieliśmy chwilę na balkonie z moi rodzice pojechali do pracy na nocną zmianę.

Zjedliśmy romantyczną kolację, którą przygotował nam Changbin.

Czułem się jak w bajce. Nigdy nie było tak dobrze jak teraz.

Wszystko zaczęło się układać, przez co mogliśmy być szczęśliwi.

Wszystkie nieprzespane noce, przepłakane wieczory i wypocony pot, by spotkać się chociaż na chwilę całkowicie zniknęło.

Teraz było tak, jak powinno być.

I bardzo się z tego cieszyłem.

Wspólne spędzanie czasu z Binniem, który leży szczęśliwy wtulony we mnie zajadając się kolejną paczką popcornu z mikrofali powodował nieustanny uśmiech na mojej twarzy.

Chciałem zapamiętać wszystko z tego wieczoru, by móc wspominać później te cudowne chwile.

Changbin wpadł na pomysł, by stworzyć pamiątkę i wykonaliśmy sobie wspólne zdjęcie instaxem.

- Zabiorę je dzisiaj do siebie, a kiedyś, przy ważnym dla mnie dniu dostaniesz go z powrotem. - powiedział i pocałował mnie czule. Ja uśmiechnąłem się i pozwoliłem zachować mu to zdjęcie, a w między czasie sam wykonałem mu jedno, gdy był zajęty fabułą serialu.

* * *

Gdy Changbin się mył wykorzystałem okazję i powiesiłem jego zdjęcia nad łóżkiem. Idealnie pasował tam estetyką do innych instaxów, które wisiały na lince.

Zdjęcia ze znajomymi, kilka z rodziną i Binniem, czy nasze wspólne zdjęcia.

Gdy chwilę później Changbin pojawił się w moim pokoju porozmawialiśmy trochę a później  zasnęliśmy w swoich objęciach bojąc się, że przez noc któreś z nas zniknie z to wszystko okaże się jedynie zwykłym snem.