EV SAHİPLERİ VE HİZMETÇİLERİ

23. BÖLÜM- FİNAL

Luhan Yixing'in de yardımıyla babasını kısa sürede ikna etmiş ve hemen okula yakın bir daire tutmuştu. Birkaç gün içinde acele ile taşınmıştı bile yeni evine. Minseok henüz birlikte yaşama konusunda söz vermemiş olsa da onu da yanında sürüklemiş annesi hastaneden çıkana kadar birlikte yaşamaya ikna etmişti.

Birlikte yaşamaları konusunda ısrarcı olsa bile Minseok onu odada reddettiği andan itibaren ona yaklaşmamış ve Minseok ona yaklaşıp onu öpmediği sürece öpme girişiminde bile bulunmuyordu. Bu durum Minseok'un canını sıkıyordu aynı evde yaşamaya başladıklarında bunun sona ereceğini düşünse de pek düşündüğü gibi olmamıştı.

Eşyalarını yerleştirmişler ve artık evde birlikte zaman geçiriyorlardı ama Luhan'ın Minseok'a yakın olmak gibi hiçbir çabası yoktu. Mangasını almış koltukta yayılarak okuyordu, bu duruma sinir olan Minseok koltuğa onun yanına sıkışınca gülümseyerek kollarını ona doladı ve mangasına geri döndü.

Minseok yavaşça yaklaşıp dudağının kenarına bir öpücük kondurunca Luhan da ona küçük bir öpücükle karşılık vermiş ve yeniden mangasına dönmüştü. Bu durum karşısında Minseok kafasını sevdiği adamın göğsüne dayayarak ona dik dik bakmaya başlamıştı.

Luhan bunu fark edince ona bakarak sordu. "Bir sorun mu var? Neden bana kötü bir şekilde bakıyorsun?"

"Evet var!" dedi Luhan'ın göğsünden kalkarak.

"Sorun nedir?"

"Sen!"

Luhan ne olduğunu anlamamış bir şekilde bakarken Minseok daha fazla sinirlendi.

"Ben geve gidiyorum."

"Hangi eve?"

"Annemin evine o hastaneden çıkmadan evi temizlemeliyim."

"Hiç değilse annen hastaneden çıkana kadar birlikte yaşamayacak mıydık? Bu gitme işi de nerden çıktı?"

"Çıktı işte gidiyorum ben." dedi Minseok ceketini alıp kapıya yönelerek.

"Gidemezsin, sorunun ne olduğunu söylemeden hiçbir yere gidemezsin.." dedi Luhan kapının önüne geçerek.

"Sorun sensin dedim ya!"

"Sevgili olalı henüz bir hafta olmadı ama neden biz sürekli kavga ediyoruz?"

"Biz sevgili miyiz?"

Luhan duydukları karşısında ağzı açık bir şekilde şaşkınca baktı bir süre, sonra mırıltı halinde sordu.

"Değil miyiz?"

"Hala hizmetçinmişim gibi davrandığın için pek anlayamadım ben de! Nedense kendimi hizmetçi gibi hissediyorum." dedi Minseok alaycı bir şekilde.

Luhan da sinirlenmeye başlamıştı kaşlarını çatarak konuştu.

"Neden böyle yapıyorsun hiç anlamıyorum.."

"Anlamadığını biliyorum bu nedenle son kez açıklıyorum. Bütün gün koltukta yatıp manga okudun ya da müzik dinledin. Bense evin işlerini yaptım sürekli, ne gibi hissetmeliyim bu durumda, beni ev işi yaptırmak için yanında getirdiğini düşünüyorum ve tüm işleri bitirdiğime göre gidip biraz da kendi evimde temizlik yapayım bunun için dünyaya geldim nasıl olsa!"

"Ben sana bir şey yap demedim ki hatta yapma dedim, ama sen kendin yapmak istedin.."

"Çekil önümden gideceğim ben.." diyerek bıkmış bir şekilde kapının koluna yöneldiğinde Luhan artık söyleyecek bir kelime bulamayınca sıkıca sarıldı gitmesine izin vermemek için.