HAYATIN ROLÜ

Hayatın Rolü - 4

Eva.

"Sandro! Kız kardeşime bir daha öyle seslenirsen, seni gebertirim." Diyen Loris ciddi bakışlarını adının Sandro olduğunu öğrendiğim çocuğa dikmişti.

Sandro, ona ters bir bakış atıp bana doğru gelirken gülümsemeye başlamıştı.

"Aman tanrım! Bu kız yakından daha da güzelmiş. Bütün kariyerini inceledim! Türkiye'nin genç oyuncusu!" Demesi ile bende şaşkınlıkla ayaklanmıştım. Beni omuzlarımdan çekerek sarılmasıyla onun bu eğlenceli haline karşılık olarak sarılmıştım.

"Memnun oldum Sandro. Baklava olayını katmazsak tabi." Diyerek geri çekilmemle ağzını kocaman açıp, Luca'ya dönmüştü.

"Sakın! Sakın kuzen, aldın değil mi?" Demesiyle herkes ikisine bakmıştı. Luca her zaman ki sırıtışıyla ona göz kırparken, Samuele araya girmişti.

"Neyi aldı? Luca?" Diyerek tek kaşını kaldırarak kardeşine bakmasıyla onun bu halinin ne kadar zeki gözüktüğünü anlamıştım. Dediği gibi gerçekten aralarında en zekisi o gibiydi.

Fakat Gabriele da ilgimi çekmişti. Onun bakışları bile insana güven verirken, abim olarak ona olan merakım daha da artıyordu.

"Baklava! Baklava aldın değil mi?" Demesiyle ikisine oflayarak bakarken Luca mutfağa ilerlemişti. Sandro da arkasından ilerlerken yerime geri oturmuştum.

"Aptallar.." diyerek kafasını iki yana sallayan Samuele bana bakıp tebessüm etmişti. Aynı zamanda Gabriele söze girmişti.

"Türkiye'ye gelemedik Eva. Burada işler yoğundu ve babam da giderse birilerinin burada kalması gerekiyordu. O konu da eğer seni istemediğimiz gibi bir düşünceye girdiysen yok etmen iyi olur, kardeşim." Açıklama yapması daha da hoşuma giderken kafamı sorun yok anlamında iki yana sallamıştım.

"Aslında düşünmedim. Hatta buraya gelene kadar aklıma bile gelmediniz desem daha doğru olur." Dememle Loris hafif sırıtmış ve bana bakmıştı. Hafif dudaklarını haraket ettirerek bana doğru mırıldanmıştı.

"İşte böyle güzel kardeşim." Demesi ile onun bu halleri gözümde daha da tatlı bir hale getirmişti. Ara sıra sırıtarak bakması ve onun dışında olan ciddi ve anlayışlı tavrı güzeldi.

"Her fikirini böyle suratımıza yaptıştırmayı unutma Carla. Hiç kırılmadık." Diyen Samuele ile ona dönerek dudaklarımı büzmüştüm.

"Kırıldın mı?" Diyerek kirpiklerimi masumca kırpıştırırken bana olan tavrı yumuşadı.

"Gabriele için söylemiştim zaten güzelim." Dediğinde Rosanna gülerek bize bakmıştı.
Felice Molinari ile göz göze gelmemizle yüzünde anlamlı bir bakışla bize baktığını farkettim.

Ailesi tamamlanmış gibi bakıyordu. Öyleydi çünkü.

"Bugün annen sen ve ben vakit geçirelim Eva. Konuşalım, dinleyelim birbirimizi daha sonra ki günde abilerin ile vakit geçirirsin." Demesi ile gülümsemiştim.

"Olur." Dememle arkadan duyduğum sesle kolumu sandalyenin bir tarafına yaslayıp kafamı çevirmiştim.

"Olom çok gozoldo lon! Amco! Ben do goleyim mi?" (Olum çok güzeldi lan! Amca! Bende geleyim mi?") Sandro'nun ne dediğini anlayamaya çalışırken, Luca onun ensesine vurarak konuşmuştu.

"Ben gitmiyorsam sen neye gidiyorsun lan!" Dediğinde Sandro onu onaylamıştı. İkisinin arasında ki bağ gerçekten değişikti.

"Eve git artık Sandro. Bir kaç güne babanlar zaten buraya gelecek. Kim izin verdi senin buraya gelmene?" Diyen biyolojik babam ile Sandro gülerek kolunu Luca'nın omzuna yaslayıp sırıtmıştı.