නුඹ නිසාවෙන් ㋡
01 කොටස
ඕ ආතාල දිෂ්ටි පාතාල දිෂ්ටි සර්ව යක්ෂ රාක්ෂ භූත අභූත ප්‍රෙත දිෂ්ටි අං, ඉං, ඌ, ඒ, යොං වා සර්ව අංජනම් දිෂ්ටි...
මගේ හැම සෙනසුරාදා දවසක්ම පටන් ගන්නෙ ඔය විදියට. තේරෙන සිංහලෙන් කිව්වොත් හනුමන්තයි අංජනම් දේවියි එක්ක. හැම සෙනසුරාදාම එයාලා එක්ක දවස පටන් ගත්තට මම නම් ඉතිං තවම ඔය කවුරුවත් දැකලා නෑ. එයාලව පේන්නෙ අපේ ලොකු නැන්දට විතරයිලුනේ... මොකද අපේ ලොකු නැන්දට දේවාලයක් තියෙනවා. එයාට දේව වරම් බ්‍රෝ... මට හුළං... කොහොමහරි මම තමා ඉතින් ලොකු නැන්දගෙ දේවාලේ ගෝලයා... මම විතරක් නෙවෙයි තව දෙතුන් දෙනෙක් ඉන්නවා... ඒ ගැන මම පස්සෙ විස්තර කියන්නම්කෝ...
ඉතිං... මම කවුද කියලා බලනවද...
මගේ නම ශනූද්... ශනූද් මනෝද්‍ය... ඒ උනාට ඒ නමින් මාව දන්නෙ ඉස්කෝලෙ පන්තිභාර ටීච විතරයිද කොහෙද. මොකද අනිත් හැමෝම මට කිව්වෙ පැණියා කියලා... පැණියා අයියා, පැනියා මල්ලි... එතනින් එහාට ගමේ අය පැණියා පුතා... පැණියයි කියලා මට නම වැටෙන්න හේතුව ඔයාලට උනත් හිතාගන්න පුළුවන් ඇතිනේ... බැරි උනත් ඔය මොනාහරි හිතාගන්න...මොනවා හිතුවත් මට කමක් නෑ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
එතකොට මට වයස විස්සයි... දේවාලෙ හිච්චි කපු මහත්තයා උනාට තාම සූටි කොල්ලෙක් තමා. මේ පාර ඒ ලෙවල් කරලා රිසාල්ට් එනකම් තමා බලාගෙන ඉන්නෙ... මම විතරක් නෙවෙයි අපේ අහල පහළ ගෙවල්වල අයත්... වෙලාවකට මට හිතෙනවා මගේ ගැන මටත් වඩා දන්නෙ අහල පහළ ගෙවල්වල අය කියලා... විශේෂයෙන් අපේ ගෙදරට ඉස්සරහ ගෙදර ඉන්න මනුස්සයා... ඒ ගැනත් මම පස්සෙ කියන්නම්කෝ...
"කොල්ලෝ..."
ආහ්... පොඩ්ඩක් ඉන්න... ඉතුරු විස්තරේ කියන්න කලින් අපේ ශ්‍රීමතී මෑණියෝ කතා කරනවනේ... ලොකු නැන්දා දේවාලේ පිටිපස්සෙ දොරෙන් එබිලා මට කතා කරනකොට මමත් ඒ පැත්තට ගියා. මම දොර ගාවට ආව ගමන් ලොකු නැන්දා මගේ කනට පාත් වුණා...
YOU ARE READING
නුඹ නිසාවෙන් | YZ/non-fiction
Fanfiction" තමුසේ මම කවුරු කියලද හිතාගෙන ඉන්නෙ පුංචි එකෝ..." මගේ ඉස්සරහ හිටගෙන හිටිය හයේ හතරේ ඩෑල් එක මගේ මූණට කඩා පැන්නා. පුපුරන්න ළං වෙච්ච බෝම්බයක් වගේ... නෑ... එකා රත් වෙච්ච තාච්චියක් වගේ. අබ ටිකක් දැම්මොත් එවෙලෙම පුපුරලා යනවා... ඒ උනාට මම සැලෙනවද... නෑ...
