නුඹ නිසාවෙන් | YZ/non-fiction

11 🌼

නුඹ නිසාවෙන් ㋡
11 කොටස

"ඕයි උත්තෝ.... මාෂි ආයෙ ඇවිත්...."

ඇමතිගෙ බ්ලොක් එක අරිනවද නැද්ද කියලා කල්පනා කර කර හිටිය මම ගැස්සිලා ගියේ හෙට්ටියා කාමරේට කඩාගෙන පනිද්දි. මුන් ඔහොම තමා. මට උන්ගෙ ගෙවල් අමුතුත් නෑ. මුන්ට අපේ ගෙදර අමුතුත් නෑ. ඕන වෙලාවක කඩාගෙන පනිනවා. පොලිසියෙන් පැන්නා වගේ තමා... ඉතින් හෙට්ටියා කෑ ගහගෙන ඇවිත් තල්මහ වගේ ඇඳේ පත බෑවුණ එක මට හරි සාමාන්‍ය දෙයක්...

"ඉතිං..."

මම ඇහුවේ ගාණක් නැතුව. මම මාෂි එක්ක යාළු වෙලා හිටියා තමයි. හැබැයි දාලා ගිය උන්ව මට අදාලම නෑ. මාව එපා නිසානෙ ගියේ. කාට හරි මාව එක පාරක් එපා නම් මට උන්ව සිය දහස් වාරයක් එපා. මාෂිට මම බොක්කෙන්ම ආදරේ කරත් ඒ ආදරේ මැරිලා ගියේ ඒකි වෙන එකෙක් එක්ක පැනලා ගිය දවසෙමයි.

"ඉතින් කියන්නෙ යකෝ... ඒකිට බබෙක් හම්බෙන්න..."

'මනූ අයියේ... අපිට පලවෙනියෙන් හම්බෙන බබා දුවෙක් උනොත් අපි එයාට සනාලි ඔවින්යා කියලා නම තියමු හොඳද... '

'එතකොට පුතෙක් උනොත්...'

'ඔයාට අපි සනාල් ඔවින්ය කියලා නම තියමු...'

ඊව්ව්ව්... දැන් මට වහ කන්න හිතෙනවා. හෙට්ටියා මට මාෂිට බබෙක් හම්බවෙන්න ඉන්නවා කියනකොට යටගිය දවස බරණැස් නුවර කාලෙ කතාවක් මට මතක් වුණා. ඒ කාලෙ ළමයි දහයක් හදන්න ප්ලෑන් කරලා ළමයින්ට දාන්න නමුත් හිතුවා... කමක් නෑ... මම නැතත් මාෂි හරි ඒ හීනෙ සැබෑ කරගෙනනේ. මම ළමයෙක් වෙනුවට පූසෙක් හදාගෙන ඉන්නවා...

"එහෙමද..."

"ඔව් අඩෝ... මටත් අද පාරෙදි හම්බුණේ... ගමට ඇවිත් දවස් දෙක තුනක් වෙනවලු... ඒකත් හරි කියපන්කෝ.. ඒකි මාව දැක්කම ගමන්ම ඇහුවේ උඹ ගැනනෙ උට්ටො..."

හෙට්ටියා කියනකොට මම ඌ දිහා බැලුවා..ඌ බොරුවක් කියනවා වෙන්න බෑ. බොරුවක් කියනවා නම් ඌට හිනා යනවා. සීරියස් පිට මගේ දිහා බලාගෙන ඉන්න හෙට්ටියා දැක්කම මට අමුතු බයක් වගේ එකක් දැනුනා. හදිස්සියේවත් අරකිගෙ මිනිහා දාලා ගිහින් මගේ ඇඟේ එල්ලෙන්න හදනවද...