නුඹ නිසාවෙන් | YZ/non-fiction

19 🌼

නුඹ නිසාවෙන් ㋡
19 කොටස

"තුහීන්... ආන්ටි දැනුත් කෝල් කළා..."

යන්තමට සීතලක් එකතු වුණු මුහුදු හුළඟ මාව පහු කරගෙන හමාගෙන ගියා. මුහුදට උඩින් තිබුණු අන්ධකාර අහසේ තරු කැට එක දෙක මතු වෙන දිහා බලාගෙන මම තවත් බියර් කෑන් එකක් අතට ගත්තෙ සඳරුවන් කියපු දේ නෑහුණු විදියට. මට මේ වෙලාවේ කොහොමත් ගෙදර යන්න ඕන කමක් නෑ. ගියත් අම්මා කරන්නෙත් ඔළුව කන එක විතරයිනෙ. පෝන් එක අරගෙන සඳරුවන් මගේ ගාවට එනවා දැක දැකත් මම නොදැක්කා වගේ බියර් එක තොල් අතරේ තියාගන්න ගමන් ඕපන් ඒරියා එකේ අත් වැටට බර වුණා.

"තුහීන්... දැන්වත් ගෙදර යමන් බන්... මෙතනට වෙලා බිව්වා කියලා මොනවත් වෙනස් වෙන්නෙ නෑනේ. ඇරත් ආන්ටි උනත් බය වෙලා ඇති..."

"මට පාඩුවෙ ඉන්න දීලා පලයන් තේමි... "

බාගෙට බීලා තිබ්බ බියර් කෑන් එක පොලොවෙ ගහන ගමන් මම කෑ ගැහුවා. දවස පුරා හිර කරගෙන හිටිය කේන්තිය එකපාරටම පුපුරලා යනකොට මෙච්චර වෙලා පැත්තකට වෙලා හිටිය කසුන් ඇවිත් සඳරුවන්ව පැත්තකට කරේ මම අත් වැට දිගේ රූටලා එතනම බිම වාඩි වෙනකොට. ආයෙම වතාවක් සඳරුවන් අතේ තිබ්බ මගේ පෝන් එකේ ස්ක්‍රීන් එක ඔන් වෙනවා මට පෙනෙද්දී සඳරුවන් ඒක අරගෙන පැත්තකට යන්න ගියේ කසුන් ඇවිත් මගේ එහා පැත්තෙන් වාඩි වුණේ මම ඔළුව පිටිපස්සට බර කරගෙන ඇස් දෙක පියා ගනිද්දී...

"මොකද කියන්නෙ... මම කොල්ලව උස්සන්නද..."

විනාඩි ගාණක් අපි දෙන්නගෙන් එක් කෙනෙක්වත් කතා කලේ නෑ. හුස්ම ගන්න සද්දෙ විතරක් ඇහුනු විනාඩි ගාණකට පස්සේ කසුනා අහනකොට මම යන්තමට හිනා උනා.

"උස්සලා..."

මම ඇහුවේ ඇස් දෙක අරින්නෙ නැතුවම.

"උස්සලා උඹට ඕනි දෙයක් කරගනින්. "

කසුනා කියනකොට මම ඇස් ඇරලා බැලුවා. කසුනා හිටියෙ මගේ දිහා බලාගෙන. ඊට එහායින් සඳරුවන් හිටගෙන හිටියා. කසුන් කියපු දේ වැරැද්දක් නෑ. මම කිව්වොත් පැයක් යන්න කලින් කසුනා ශනූද් මගේ ගාවට ගෙනත් දෙනවා.