නුඹ නිසාවෙන් ㋡
12 කොටස
" මනූ අයියේ..."
මගේ නම කියලා කවුරුහරි කෙනෙක් හයියෙන් කෑ ගහන සද්දයක් මට ඇහුන නිසා මම බයික් එක ටිකක් ස්ලෝ කරා. පිටිපස්ස හැරිලා බලපු මම දැක්කෙ අපේ හන්දියට ටිකක් මෙහායින් තිබ්බ බස් හෝල්ට් එකේ හිටගෙන හිටිය කෙල්ලෙක්ව. වෙන කෙල්ලෙක් නෙවෙයි යකෝ... ඒ මාෂි...
'උඹ බාල්දියක් දාගන්න කලින් මෙතනින් මාරු වෙලා පලයන්...'
මගේ මොළේ මට වර්නින් එකක් දුන්නා. ඒත් මම එතනින් යන්න ලෑස්ති වුණත් මාෂි මගේ දිහාවට ඇවිදගෙන එනවා දකිනකොට මට යන්න හිතුනේ නෑ. මොනවා උනත් දවසක් හරි ආදරේ කරපු කෙල්ලනෙ...ඒක නිසා මම බයික් එක පොඩ්ඩක් පාරෙන් එහාට කරලා නැවැත්තුවේ මාෂි මගේ ගාවටම එද්දී...
"මනෝද්‍ය අයියේ..."
මාෂි මම බයික් එක නවත්තපු තැනට ඇවිත් මගේ නම කියලා කතා කරනකොට මම මාෂි දිහා බැලුවා. එයා මීට අවුරුදු එක හමාරකට විතර කලින් මම දැනගෙන හිටිය කෙනා වගේ නෙවෙයි. හිටියට වඩා මහත් වෙලා හිටිය මාෂිගෙන් අවුරුදු දහ නවයක කෙල්ලෙක්ට වඩා දෙගුණයක් විතර වයස පෙනුමක් තිබුණා. ගෙදර හිටිය කාලෙට වඩා එයා ගොඩක් දුක් විඳලා කියලා පෙනෙද්දි මටත් යන්තමට එයා ගැන දුක හිතීගෙන ආවා. ඒත් මම එයාට උත්තරයක් නොදී අහක බලාගත්තෙ හිත පුරාවටම මොකක්ද කියලා දන්නෙ නැති හැඟීමක් පිරෙද්දි. සමහරවිට අපි ආදරේ කරපු කෙනෙක් කාලෙකට පස්සෙ දකිනකොට දැනෙන්නෙ මෙහෙම වෙන්න ඇති...
"මාත් එක්ක තවමත් තරහයිද දෙයියනේ..."
විනාඩියක් දෙකක් ගෙවිලා ගියත් මගෙන් උත්තරයක් නැති තැන මාෂි බයික් එක උඩ තිබ්බ මගේ අතක් එයාගෙ අත් දෙකෙන්ම අල්ලගෙන කියනකොට මාව ගැස්සිලා ගියා. මාෂි දිහා බලපු මම දැක්කෙ මගේ දිහා කඳුළු පුරවගන බලාගෙන ඉන්න මාෂිව. ඉස්සර වගේ අදත් මාව එයාගෙ කඳුළු ඉස්සරහ දුර්වල වෙනකොට මම කතා කරන්නෙ නෑ කියලා හිතාගෙන හිටිය එක පොඩ්ඩක් වෙනස් කලා...
"තරහ වෙන්නත් අපි අතරේ කිසි බැඳිමක් නෑනේ හිමාෂි... තිබ්බ හැම දෙයක්ම ඔයා මාව හේතුවක් නොකියම දාලා යනකොට නැති වෙලා ගියා..."
YOU ARE READING
නුඹ නිසාවෙන් | YZ/non-fiction
Fanfic" තමුසේ මම කවුරු කියලද හිතාගෙන ඉන්නෙ පුංචි එකෝ..." මගේ ඉස්සරහ හිටගෙන හිටිය හයේ හතරේ ඩෑල් එක මගේ මූණට කඩා පැන්නා. පුපුරන්න ළං වෙච්ච බෝම්බයක් වගේ... නෑ... එකා රත් වෙච්ච තාච්චියක් වගේ. අබ ටිකක් දැම්මොත් එවෙලෙම පුපුරලා යනවා... ඒ උනාට මම සැලෙනවද... නෑ...
