Agent Black: Lovely Madness (The Agents: Series #1)

CAPITULO VEINTITRES

UNISON

Since that night, we never left each other's side that made me fall for him more than ever. I never thought that having him near me would make me feel safe and sound at all times. I never asked God for anything, but he gave me Acheron as my strength and foundation.

"Arpina!" I heard his voice from somewhere.

Nandito kasi ako ngayon sa veranda at nag-kakape. Hindi ko alam kung bakit parang gustung-gusto ko dito tumambay kahit puno ba naman ng kalbo... I mean, at least hindi pa tumatama ang araw sa noo nila eh I'm all good?

"Nandito ako sa veranda!" I yelled back.

I hear his footstep getting closer and closer.

"Why didn't you wake me up?" I looked at him and saw that he's pouting pala.

Why is he so cute? Bakit ganito siya sa akin at 'tila ba nagpapa-baby when in fact he's a grown-ass man!

"You're sleeping peacefully pa eh." I said as I move a little para may maupuan siya sa tabi ko.

"I thought you left me." he said as he sit beside me.

"I won't do that." sabi ko at uminom ng kape.

Dahan-dahan kong ini-hilig ang ulo ko sa balikat niya. Damn! He's so comforting and I love the way I feel when he's near me.

"Are you good?" he asked and I just nods as an answer.

I don't know why but his scent makes me at home vibes kahit na sa Pilipinas naman talaga ang totoong bahay ko.

Basta! I can't explain but gustong-gusto ko ang amoy niya these past few days.

"Anong oras ang punta natin sa Milan?" I asked as I looked at him.

Tiningnan nito ang orasan niya na nakakabit sa kaniyang braso't napaisip. Tiningnan ko din ang aking orasan... nakita ko ito sa higaan nung dati kong kwarto. Hindi ko nga pala nadala ang ilan sa mga gamit ko nung tumakas ako mula dito sa mansion niya dati. Akala ko nga naiwala ko na ito pero buti nalang at hindi.

It's 8am in the morning. Parang tanghali na ako gumigising nitong mga nakaraang araw? Ang gising ko kasi madalas ay alas kuatro ng umaga at kakain ako ng alas sais ng umaga at magkakape muli ng alas siyete and the cycle goes on.

Hindi ko nalamang ito inintindi at hinihintay ang sagot niya.

"Since, hindi naman ganoon kalayo eh we still have 5 hours to prepare? Hindi na ako nagbook ng hotel, we can just fly back here in Berlin whenever you want to." sabi niya sa akin at ibinaba ang kaniyang kamay.

Sometimes, nawawala nalang sa utak ko na isa siya sa sobrang dangerous na kriminal sa buong mundo eh. Para kasi siyang normal na tao kung umakto... bigla tuloy akong napaisip kung paano sila nagkakilala ni ate. I mean, ako yung tipo ng tao na selosa pero si ate naman ang pinaguusapan namin at hindi basta-basta tao lang.

Should I ask him?

"Ah, Acheron..." I called and he looks at me but I didn't dare to look back.

"Hmm?" tanging sagot niya lang na may halong kalambingan ang boses.

"Paano kayo nagkakilala ni Ate Flaire?" hindi ko alam pero biglang nanigas siya sa kinakaupuan niya dahilan ng paglayo ko pa ng kaunti para tingnan siya.