Bir Rofan Romanına Reenkarne Oldum!

•°•°1-kabullenme°•°•

Yabancı adım sesleri ve kapı çalma sesiyle uyandım...

Hastanede miyim?

Rahatsız bir şekilde yatakta kıpırdanmaya başladım. Gözlerimi açmayı reddediyor ve uykuma geri dönmeye çalışıyordum. Ancak kapıda ki yabancı beni uyutmamakta kararlıydı.

WENDY "Leydim, ben Weny. Yüzünü yıkamanız için su getirdim. İçeriye girebilir miyim?"

Wendy denen kız benim iznimi bekliyor olucak ki tek bir adım bile atmadan olduğu yerde bekliyordu. En azından adım sesi duymadığım için benim düşüncem bu şekildeydi.

Sonunda gözlerimi açmaya karar verdim. Etrafı inceledim. Burası hastane değildi. Tabi eğer bir milyoner tarafından inşa edilmediyse.

Nerede olduğumu anlamak için Wendy'e seslendim

"İçeri girebilirsin"

Wendy içeri girdi ve sol elinde ki boş tası yanımda ki komodinin üzerine kordu. Daha sonra sağ elinde ki içi su dolu sürahiyi kaldırdı ve bekledi. Bu sırada bende onu inceledim.

Esmer, 155 boylarında cılız bir kızdı. 15-16 yaşında görünüyordu. Kısa saçlarını aşağıdan iki tokayla toplamıştı. Saçları ismini bilmediğim bir renkteydi. Kırmızıya benziyordu. Heterokromi olduğu çok belliydi, sağ gözü koyu mavi ve sol gözü açık yeşildi. Yüzüne gelmesin diye kahkülünü kafasının yanına tutturmuştu. Bu onu çok tatlı yapmıştı. Eski bir hizmetçi kıyafeti giyiyordu.

Hâlâ her şey normalmiş gibi elinde ki su dolu sürahiyle beni bekliyordu. Sonunda kafamı biraz öne eğdim ve elimi uzattım. Suyu elime döktü. Bütün su bitene kadar yüzümü tekrar ve tekrar yıkadım. Daha sonra sürahiyi kendisine doğru çekti ve utanmış bir şekilde yere baktı.

WENDY "Özür dilerim Leydim, getirdiğim su sizin için yeterli olmadı."

Bir an duraksadım. 'Yeterli', yada 'dur' dememi beklediğini fark etmemiştim.

"Sorun yok. Bu kadarı yeterli zaten."

Wendy her şey normalmiş gibi davrandığı için burada normal olmayan bir şeyin olduğunu anladım. Ancak bana ne olduğunu anlamadım. İlk aklıma gelen hafızamı kaybetmiş olmamdı ancak bir 'hizmetçim' var ve hastaneye gidemiyor muyum? Mantıksızdı. Wendy'de her şey normal gibi davrandığı için bu bir şeçenek değildi. Ne olduğunu anlamak için tek bir seçeneğim vardı.

"Wendy."

WENDY "Evet, Leydim"

"Ben acıktım"

Wendy telaşlandı ve neredeyse komidinin üzerine bıraktığı, artık içi yüzümü yıkadığım suyla dolu olan kaseyi düşürüyordu. Ancak dengesini korudu ve sürahi ve kaseyi elinde tutmayı başardı.

WENDY "Hemen mutfağa haber vereceğim Leydim. Yine odanızda mı yiyeceksiniz yoksa bu sefer yemek odasında mı yemeyi planlıyorsunuz?"

"Dışarıda yemek istiyorum. Bana bir yer önerebilir misin?"

Wendy biraz düşündü. Bu soruyu beklemediği belliydi.

WENDY " 'gün doğumu' restoranını seviceğinizi düşünüyorum Leydim. Dükalığa yakın ve soylular için özel bir bölümü var "

'dükalık'. Zaman yolculuğu falan mı yaptım? Hem Türkiye'de dük, imparator gibi ünvanlar yoktu. Sultan, şehzade gibi ünvanlar vardı.

"Wendy. Ayna getirir misin?"

Wendy başıyla onayladı ve odanın diğer tarafına doğru yürüdü. Orada bulunan makyaj masasının çekmecesinden el aynası aldı ve bana doğru döndü