ꨄ︎𝙏𝙚𝙖𝙢 𝙁𝙧𝙞𝙚𝙣𝙙𝙨 (𝑴𝒆𝒍𝒐𝒅𝒊𝒆×𝑫𝒓𝒂𝒄𝒐) ꨄ︎

BÖLÜM 4 - Aramızda Ne Var?

Draco'nun bana bu kadar yakın davranması garibime gitmişti.Ve o bana böyle yakın durunca,kalbim küt küt atmaya başladı.Bir süre böyle durduk.Ardından Draco sırıtıp geri çekildi ve anlatmaya başladı:

"Evet,kader ortağımsın.Çünkü benim baba dediğim adam da ben küçükken annemi başka bir kadınla aldattı.Ve sonra ayrıldılar.Yani 8 yaşımdan beri sadece annemle yaşıyorum,10 senedir falan.Tabi bu olay seninki kadar kötü geçmedi ama,yine de bize "kader ortağı" denilebilir bence."

Ardından birkaç saniye duraksadı ve aklındaki cümleyi söyleyip söylememek arasında kaldı.En sonunda söylemeye karar verdi ve şunu dedi:

"Belki de artık o kadar zıt değilizdir,ne dersin?"

Ona boş bakan gözlerle baktım,çünkü anlamamıştım.Daha biz birbirimizi doğru dürüst tanımıyorduk,nasıl zıt olduğumuz kanısına varmıştı?Sonra eliyle "boş ver!" dercesine bir hareket yaptı ve son olarak şunları söyledi.

"Boş ver,aklıma bir anda geldi.Bu konuşmayı unut,çünkü ileride böyle bir şey daha yaşanmayacak ve bu yüzden unutmazsan üzülebilirsin."
"Havalara bak!Sen kim beni üzmek kim ya!?Sen mi beni üzeceksin,hah,komik!"

Sonra ona göz devirdim ve kollarımı önümde bağladım.Bu hareketlerim onu eğlendirmiş olmalı ki her zamanki gibi bana bakıp sırıttı.Ardından mola bitmiş olmalıydı ki herkes teker teker sınıfa geldi.Colette bir süre Draco'yla bana baktı,sonra gözlerini kaçırıp yanıma geldi ve beni kendi yerime doğru sert bir şekilde sürükledi.Onun bu hareketine bir anlam verememiştim,o yüzden ona şöyle sordum:

"Ne oldu Colette,beni niye öyle çekiştirdin?"
"Bir şey yok,sadece bir şeyi merak ediyorum."
"Neymiş o söyle bakalım."
"Draco'yla aranda bir şeyler mi var?"

Kendi ismini duyan Draco bize doğru döndü.Sorunun cevabını merak ediyor olmalıydı ki pür dikkat bizi dinliyordu.Sertçe yutkundum ve soruya soruyla cevap verdim:

"Neden bunu merak ediyorsun ki?"
"Sadece öğrenmek istiyorum o kadar,şimdi soruma cevap verir misin?"

Draco için konuşmamız daha ilgi çekici olmaya başlamış olmalıydı ki bu sefer bizi daha dikkatli dinlemeye başladı.Ardından cevap vermek için Draco'nun gözlerine baktım ve şöyle dedim:

"Hayır,aramızda hiçbir şey yok,arkadaş bile değiliz."

Cevabımdan sonra Draco hüzün ve sanki biraz da hayal kırıklığıyla bana baktı.Ama bunun yine beynimin bir yanılsaması olduğunu düşündüm çünkü kendisi az önceki yakınlığımızın bir daha yasanmayacağını söylemişti,şimdi ne olmuş olabilir ki o fikrini değiştirsin?Ardından bakışlarımı Draco'dan çekip Colette'e odaklandım.Bana mutlu ve rahatlamış bir şekilde bakıyordu.Neden böyle baktığına bir anlam veremedim,ama sorgulamadım ve yerime oturdum.O da yanımdan ayrıldı ve kendi yerine oturdu.

Pam hoca salona girdi ve girdiği gibi herkesin önündeki kağıtları topladı.Ve herkesin şarkıyı aklından hatırlamasını istedi.Ardından herkes hazır olunca prova başladı ve tekrar aynı şarkıyı söylemeye başladım...

~~~~~

Prova bitmişti ve ben şu an çıkışa doğru yürüyordum.Planım okulun yakınındaki bir kafede oturup,Mandy'nin çıkmasını bekleyip ardından onunla  beraber onun evine gitmekti.Fakat planlarım Draco'nun arkadan benim bileğimi tutup gitmemi engellemesiyle bozuldu.Ardından arkamdan onun tok ve erkeksi sesini duydum:

"Melodie,bekle!"
"Yine ne oldu,bana nasıl bulaşacaksın?"

Bunu oldukça sakin bir ses tonuyla söylemiştim,ama içten içe öfkeli olduğum anlaşılıyordu.O benim bu çıkışıma anlam verememiş olmalıydı ki,şaşkınlıkla kaşlarını yukarı kaldırdı ve şöyle bir açıklama yaptı: