Sonunda okul bitmiş, evlere doğru dağılıyorduk. Okul koridorunda Rin'i görmemle duraksadım. Ben ona, o da bana baktı, kısa bir süre garip bir bakışma olmuştu aramızda. Yüzüm düşünce kafamı cevirdim ve yoluma devam ettim. Sanki yanıma gelmek istiyormuş gibiydi. Ben de yanına gitmek istiyordum ama son zamanlarda yüzünü göresim gelmiyordu.
İşimin başlamasına daha çok vardı. 22:00 gibi başlar gece 1 bazen 2 gibi de biterdi. Normalde gece 4e kadar çalışılırdı ama patron benim öğrenci olduğumu bildiği için en geç 2gibi beni bırakırdı.
Okul çıkışı eve doğru giderken hiç beklemediğim bir anda Rin'den mesaj aldım. "Yapma ya" diye söyledim içimden biraz.
Rin:
Isagi, konuşalım mı?
Isagi:
Hayır, istemiyorum.
Rin:
Nolur Isagi.
Isagi:
Ne konusacagız tam olarak?
Senin bu dengesiz davranıslarini
cekemem, yeter artik.
Rin:
Lütfen bi bulusalım
Görüyorum seni bekle orada
araba ile alayım seni.
deniz kenarına gideriz
olmaz mı?
Isagi:
Of
Zor duruma sokuyosun
beni hep.
Tamam.
Rin:
Geliyorum:)
Konuşmadan tam iki dakika sonra Rin arabası ile Isagi'nin yanında durmuştu. Hiç bir şey söylemeden Isagi arabaya binmiş ve yine hiçbir kelime etmeden sahile kadar gitmişlerdi.
Sahil kenarında durduklarında ikisi de gergin bir biçimde denizi izliyolardı.
"Ne konusucaktın?" Isagi yorgun, aynı zamanda sinirli bir ses tonuysa sordu
"Yogun görünüyorsun, her şey yolunda mı?"
Isagi sinirinden gülmeye başladı. Rin'e dönüp konuşmaya başladı.
"Gerçekten yüzsüz gibi bir de bunu soeuyor musun? Evet yorgunum. O kadar yorgunum ki kendimi şu binanın tepesinden atabilirim. Ve düşün bakalım kimin yüzünden? Senin. Senin yüzünden."
Parmağı ile kendisini gösterdi.
"Senin yüzünden, günlerdir uykusuzum. Başımdaki bela bir tek sen de değilsin ama beni en çok yoran sey de sensin anladın mı Rin? Yordun beni"
"Isagi.. ben"
"Sen ne? Sen ne ya? Kafana göre sıcak soğuk yapıyorsun. Kafana göre sanki sevgiliymişiz gibi davranıyorsun. Bir gün beni çok mutlu ederken ertesi gün moralimin anasını sikiyorsun."
Sinirken ve üzüntüden Isagi titremeye başlayınca Rin elleriyle Isaginin yüzünü kavramıştı. "Isagi özür di-" Isagı elini Rin'in eline vurarak ellerini çekmesini sağladı.
"Dokunma bana Rin! Hem daha ne kadar özür dileyeceksin? Özür dileyip aynı şeyi tekrar yapıyorsun." Sesinin biraz arttığını fark ettiğinde sustu Isagi. Ağlamaklı bir sesle;
"Eğer yine aynı şeyleri yapacaksan ne benimle konuş ne de özür dile."
"Isagi, yapma nolur"
"Asıl nolur sen yapma Rin. Bana ümit verme" Ağlamaya başlamıştı Isagi.
"Seviyormuş gibi yapma, yalvarırım"
"Isagi..ben.. ben gerçekten çok özür dilerim. Kafam çok karışık"
