Çalan zilin ardından ben sınıftan çıkmış ve koridorda dolaşmaya başlamıştım.
Elena sınıftaydı.
Arwen ise sınıfta duracağını söylemişti.
O sırada karşıma müzik odası çıktı.
İçeriye girmekten zarar gelmezdi.
Yavaşça kapıyı açtım.
Kimse yoktu.
O sırada gözüme kapının hemen karşısında duran piyano ilişti. Gördüğüm piyanonun heyecanıyla hemen oturmuş ve kendimce bir şeyler çalmaya başlamıştım.
O sırada adım sesleri duymamla elimin hareketleri durmuş ve kafamı arka tarafıma çevirdim.
Ve kıvırcık saçlar.
Sıra arkadaşımı görmem ile gülümseyerek ona döndüm.
O da bana yaklaşıp yan taraftan sandalye çekip oturmuştu.
"Çok güzel çalıyorsun."
İltifatı ile yanaklarım kızarmıştı.
"Teşekkür ederim."
"Demek yeni sıra arkadaşım sensin."
"Yani öyle oldu."
Hector samimi bir şekilde gülümsedi.
"O zaman bundan sonra yakın arkadaşız desene."
O sırada zil çaldı.
Hector öylece bana bakarken ona gülümsedim ve fısıldarcasina
"Daha az uyursan sohbet edip arkadaş olabiliriz."demem ile ayağa kalkıp koşarcasına uzaklaştım.
Elena Fernandez eyes
Sınıfta oturmuş düşünüyordum.
Kimi mi?
Yıllardır yakından takip ettiğim futbolcuyu
Yani namı değer Pablo Gavi'yi
Okula gelirken böyle bir şeyle karşılaşabileceğimi düşünmemiştim fakat kader bu ya olmuştu.
Ben onu tanıdığımi söylediğimdeki o bakışı kalbimin bir anda olduğundan hızlı atmasına neden olmuştu.
Artık onunla daha fazla konuşmak daha fazla vakit geçirmek istiyordum.
Normalde klişe filmlerdeki ilk aşk muhabbetlerine çok inanmazdım ama insan başına gelince daha iyi anlarmış derler.
Ve ben galiba aşık olmuştum.
Hemde Pablo Gavi'ye
-&-
Arwen Bellingham eyes
Tek başına sıramda oturuyordum. Isidora dolaşacağını söyleyip çıkmıştı.
Pablo ise bahçeye ineceğini söylemişti.
Sınıfta ben dışında kimse yoktu.
O sırada kapı açıldı.
Fermin Lopez
Namı değer sarı çiyan ya da kumral her neyse
Göz ucuyla ona baktığımda sırasına oturmuş telefonuyla ilgileniyordu.
Geri kitabıma konsantre olmaya çalışırken onun sesini duydum.
"Ne okuyorsun Afet."
Afet
İkinci ismimi kimse kullanmazdı. Bende kullanmayı tercih etmezdim.
Kaşlarımı çatıp ona baktım.
"Diger ismimi nerden biliyorsun?"
Gülmeye başlamasıyla daha da sinir olmuştum.
Hayır neye gülüyordu bu yahu?
"Gülünecek bir şey olduğunu zannetmiyorum Lopez."
Gülmeyi kesip yerinden kalktı ve karşımda dikilmeye başladı.
"Söylesene kendini hepimizden üstün görüyorsun değil mi? Bu yüzden hiçbirimizle doğru düzgün konuşmuyorsun."
Dediklerine karşılık şok olmuştum.
Hayır neden kendimi üstün göreyim ki?
Sinirle ona güldüm.
"Kendimi niye sizden üstün göreyim ki. Hepimiz sonuç olarak insanız. Bence sen kafanda çok kuruyorsun."
Tam bir şey söyliyecekken içeriye Pablo'nun girmesiyle susmuş ve kendi yerine geçmişti.
O sırada Pablo ise yanımdaki yerine oturup fısıltıyla konuşmaya başladı.
"Bir sorun mu var?"
Omuzlarımi silktim.
"Sadece Fermin neden böyle davrandığını anlamıyorum."
Omuzumu destek olmak istercesine sıktı.
"Yeni tanıştığı insanlara bazen böyle davranır çokta takma."
Ona başımı salladım.
O sırada içeriye hızlı adımlarıyla Isidora girmişti.
Isidora Fernandez eyes
Hızlı adımlarla içeri giriş yapmıştım.
Bir nevi Hector'dan kaçıyordum fakat hesaba katmadığım bir şey vardı.
Sıra arkadaşı olduğumuz
Etrafa acaba boş yer var mı diye bakmaya başladığımda olmadığını gördüm.
İç çekip yerime oturdum.
Açıkçası en son söylediğim şey yüzünden utanıyordum.
Yavaşça yerime geçip oturdum. O sırada Arwen arkadasıni döndü.
"Ne oldu?"
Umursamıyormuş gibisine omuzlarımı silktim.
"Hiçbir şey"
Kaşlarını kaldırdı. Söylediklerime inanmamış gibiydi.
"Emin misin?"
Ona kafamı sallamakla yetindim ve kafamı sıraya koyup gözlerimi kapattım.
Yanıma birinin oturduğunu hissetmiştim fakat dediğim gibi utanıyordum.
O sırada nefesini saçlarımda hissettim.
"Bana uyuma diyorsun ama kendin uyuyorsun bu nasıl iş?"
-&-
