Love Among The Pages

005

"Hey, asan ka?" tawag ko sa kanya

But even i tried hard, wala talaga. Hindi sya sumasagot o nagpapakita man lang sa akin. Gusto kong maiyak dahil paano ako ngayon, saan ako uuwi. I'm not familiar in this world, hindi naman ito tulad ng kinalakihan kong mundo.

"Sir Ethan" i heard someone calls my name

When i looked around, i saw a man running towards my direction. Lumingon pa ako sa likod para malaman kung ako ba ang tinatawag nya, pero huminto sya sa harap ko at naghabol ng hininga.

"Kanina pa po ba kayo rito? Pasensya na po at nasiraan ang kotse kaya kailangan ko munang dumaan sa talyer" he said

Base sa suot nya ay masasabi kong driver sya—pero bakit ako ang kinakausap nya.

"Sino po kayo?" i asked

His face turned to confusion but then he laughed a little bit. "Kayo talaga sir, tara na po at gabi na rin. Akina ang mga gamit mo" sabi nito saka kinuha ang bag ko at naglakad na paalis.

I was left there not knowing what's going on, but then sumunod na lang ako sa kanya. Pinagbuksan nya ako ng pinto saka ako pumasok, huli na ng mapagtanto kong hindi ako ang hinahanap nya—and sooner or later mapapahamak na ako.

Just a few minutes we reach a big house, napamangha ako dahil mas malaki pa ito kaysa sa bahay namin. Nang huminto kami ay agad bumaba ang driver para pagbuksan ako.

"Andito na po tayo sir" he said while holding the door so it wont hit me.

Kabado ako ng maglakad ako papasok sa bahay, may mga kasambahay na sumalubong sa akin at kinuha ang bag ko.

Hindi ba nila kilala ang amo nila, bakit ako ang tinuturing nilang amo.

When the door opened the nervousness I've feel increasingly like a damn volcano. Sa oras na makita ko kung sino man ang parents ng akala nila ay ako panigurado at patay ako.

There's a regret in me kung bakit ako sumama kanina.

"Nasa lamesa po ang Mommy at Daddy nyo" one of the maid said while pointing the direction.

Naglakad ako papunta don, then i saw a woman eating sitting in front of her is a man who's doing the same thing. As soon as they notice my presence, the woman stood up and walk towards me. A sudden shock left me when she hugged me, she even tapped my back.

She smiled at me softly "How are you?" she asked "...you know son, me and your Dad will stay here for a while. No more out of the country muna, we'll focus muna sayo" she added

"Ethan, samahan mo na kaming mag dinner ng Mom mo" the man that supposed to be my Dad.

I was culture shock by the idea of eating with them, kung sino man ang tunay na anak nila ay kumakain silang magkakasama. A sudden jealousy comes to me, they even asked me kung ano ang nangyari sa araw ko.

His Dad is so harmless, he even laughed and said some jokes na ikatatawa naming lahat.

I'm not used this kind of set up so I'm a little bit akward.

Nang matapos kaming kumain ay nagpaalam muna sila sa akin na may gagawin lang kaya mauna na raw ako sa kwarto ko.

But there's one problem here—i don't know where is that room. Maybe i checheck ko na lang lahat ng room dito, pero baka naman mag duda sila sa akin kapag nalaman nilang hindi ko alam ang sarili kong kwarto.

At may naisip akong isang brilliant idea kaya agad kong hinanap yung babae na kumuha ng dala kong bag kanina. And when i saw her, i immediately walked towards her.