Daha çoçuktum hatırlamıyordum bile ama hayat bizi ayırmıştı ondan yıllar sonra birbirimizi bulmuştuk ama ben onu tanımıyorum bile o bana bir yabancıydı.
Selam okurlarım bugün sizi gerçekten bomba gibi bir bölüm bekliyor.
Daha uzun bölümler gelsin dediğiniz için daha uzun yazmaya çalıştım.
Yorum+ oy yaparsanız çok mutlu olurum. İyi okumalar.
Ben kapıyı bir hışımla kapatmıştım ama için bir huzursuz olmuştu sonuçta bana iyilik adı altında iyilikleri olmuştu.
Kapının arkasında olduğundan emindim o yüzden kapıyı yavaşça açtım. Ayaz kapıyı açmayacağımı düşünüyordu sanırım yoksa fal taşı gibi açılmış gözleriyle bana bakmazdı.
Ben: İçeriye geçin.
Dedim ve önden içeriye geçtim. Ayazda arkamdan geliyordu. İkimizde koltuğa oturduk ve boş boş etrafı izliyorduk.Ben acıkmış olma ihmalini düşünerek sorma kararı aldım.
Ben: Aç mısınız?
Ayaz: Hemde nasıl ama tek başına hazırlamana izin vermem birlikte bir şeyler hazırlayıp birlikte yiyeceğiz.
Ben kafamla olur diyerek mutfağın yolunu gösterdim. Ayaz arkamdan geliyordu ana birden duraksadı sanki bir şey görmüştü.
Ben: Bir şey mi oldu?
Ayaz(gülümseyerek): Yok bir şey.İyiyim.
Ayaz'ın ağzından:
Buzdolabının üstünde ki fotoğrafını görene kadar her şey yolundaydı. Fotoğrafta iki tane çocuk vardı biri bendim diğeri ise Hazan'dı bu nasıl olabilir di? Defnede bu fotoğrafın ne işi vardı.
Fotoğraf:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben: Defne fotoğraftakiler kim?
Defne: Kız olan benim yanımdakini tanımıyorum. Annem, sanırsam İzmir'den çocukluk arkadaşım olduğunu söylemişti. Tek çocukluk fotoğrafım.
Afallamıştım. O kız nasıl Defne olabilirdi. Aynı fotoğraf bende de vardı.
Defneye bir şey çaktırmamaya çalıştım.
Defne'nin ağzından:
Ayaz bir garip davranıyordu. Fotoğrafı sormuştu ama neden sorduğuna anlam verememiştim.
Her neyse ben işime odaklanmalıydım. Salata malzemelerini çıkararak Ayazın önüne koydum bende makarna yapmak için işe koyuldum. Tek yapabildiğim yemek makarnaydı. Ayaz salatayı bitirdikten sonra ona içeriye geçmesini geri kalan işleri ben halledeceğimi söyledim.
Bütün işi bitirdikten sonra masaya (masa oturma odasında) tabakları,çatalları,ekmeği felan götürdüm ve Ayaza masaya gel diye işaret yaptım.
Ayaz: Defne zehirlenmeyiz dimi. Makarnadan bahsediyorum yoksa salatayı ben yaptım çok güzel olduğundan emin olabilirsin.
Ben: Belli oluyor. Ben sana küçük küçük doğra dedim ama sen salatalıkları kafam kadar doğramışsın.
Ayaz: Senin makarnanı da göreceğiz şimdi. Makarnadan bir kaşık aldığı gibi öksürmeye başladı.
