Zor Anlar ❤️‍🩹

27 6 23
                                    

Selaaam.

Nasılsınız iyisinizdir umarım. Hepinize iyi günler dilerim. Sizleri çok seviyorum 💗✨

İyi okumalar.

Aylin beni suçlu buluyordu. Kendimi savunsam bile o anki psikoloji ile kabul etmeyeceğini bildiğim için konuşmadım ve olduğum yere oturdum. Aklımda Defneyi düşünüp duruyordum kurtulamazsa diye çok korkuyordum.

İçeriden doktor çıkınca hızlıca ayağa kalktım ve yanına gittim ama Aylin, beni arka plana atarak öne o geçti.

Doktor: Hastanın durumu çok kritik her an her şey olabilir. Yani demem şu ki her şeye hazır olun. Çok fazla kan kaybetmiş bize 0Rh-  kan gerekiyor ama şöyle bir sıkıntımız var çok nadir kan grubu yani bulunması biraz zor.

Her an her şey olabilirdi demek ne demekti. Düşüncesi bile beni mahvediyordu.

Doktor elinden geleni yapacağını, acilen kan bulmamız gerektiğini söyledi ve içeriye girdi.  Kızlara kanı bulacağımı ve Defne'nin iyi olacağını söyledim. Aylin hâlâ tavırlı davransa da Zülal samimi karşıladı.

Elimi cebime attığımda telefonumun olmadığını farkettim ve aşağıya arabaya bakmaya indim. Aşağıya indim, telefonumu aldım ve Göktuğ'yu aradım. Telefonu açtığında acilen 0Rh- kan gerektiğini söyledim ve adamı bulabildiniz mi diye sordum. Göktuğ ise adamı henüz bulamadıklarını ama çok geçmeden bulacaklarını söyledi kapatmadan önce de kanı hemen bulacaklarını söyledi ve kapattı.

Fazla oyalanmadan yukarıya çıktım. Yukarıya çıktığımda Aylin önüme geçerek size ihtiyacımız yok gidebilirsiniz desede ben geçmekte ısrarcı oldum. Zülal bizim yanımıza gelerek aramıza girdi.
Zülal: Yeter artık arkadaşım orda
(ameliyathaneyi göstererek) yaşamak için mücadele verirken sizin kavga etmeniz normal mi?

Zülal haklıydı. Aylin durunu kabullenmiş gibi önümden çekildi. O sırada Doruk aradı. Kanını verecek kişiyi bulduklarını ve hemen getireceklerini söyledi sonra kapattı. Kızlar bir köşeye geçmiş endişeli ve üzüntüyle oturuyorlardı ben ise yıkılmış bir şekilde ayrı bir köşede oturuyordum.

Çok geçmeden Doruk Ve Göktuğ geldiler yanlarında da bir kadın vardı. Ayağa kalkıp yanlarına gittim. O sırada kızlar da yanımıza gelmiş bir umutla kan bulundu mu diye sormuşlardı.

Doruk yanındaki kadını göstererek "bu hanımefendi kanını verecek" dedi. Kadını hemşireler içeriye aldılar ama çıkması biraz uzun sürdü. Kadın çıkar çıkmaz yanına gidip çok teşekkür ettiğimi ve istediği veya ihtiyacı olan bir şey olup olmadığını sordum kadınsa "insanlık görevim yine olsa yine sorgulamadan gelirdim, genç bir kıza hayat olabildiysem en güzel şeydir benim için" dedi. Tam gidecekken en azından kadını evine, Doruk bıraksaydı diye düşünerek teklif ettim. Kadın teşekkür ederek kabul etti.

Doruk kadını bırakmaya gidince Göktuğ'yu yanıma çağırdım ve bir haber var mı dercesine göz kırptım. Göktuğ ise yok dercesine kafasını sağa sola çevirdi. Bu durumdan artık rahatsız olmuştum. O kimse bulmam gerekiyordu.

Ben: Göktuğ o adamı bulmadan yanıma gelme! Bir konu daha var Defneyi araştırmanı istiyorum sorgulama sakın!

Defneyi araştırmasını istememin sebebi o fotoğraftı.

Göktuğ kafa sallayarak yanımdan gitti.

Zülal yanıma gelerek çok teşekkür ettiğini ve ben olmasam ne olacağını söyledi bende hiç bir şey yapmadığımı sadece Defne iyi olsun yeter dedim. Doktor çıkınca yanına gittik ve ne olduğunu sorduk.

Çocukluğum Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin