Aşk Zehiri (+18)

Bölüm 7

Sevdanın elini sıkmayıp "Buğlem" dedim. Kız uzatmayarak yerine oturduğunda Sümeyra abla gerginliği farketmişti. Ayağa kalkıp çayları dolduracakken Sevdaya baktım. Öylece oturmuş telefonuyla ilgileniyordu.

Ayağa kalkıp Sümeyra ablanın doldurduğu bardakları masaya yerleştirdim. Birlikte oturup kahvaltımızı etmeye başladık.

Kahvaltıda sadece Sümeyra abla ve babaannemin dedikodusunu dinliyordum.

"Alt komşunun kızı kendinden 27 yaş büyük birine kaçmış. Üstelik adam evli!"

Babaannemin dediğine güldüm. Bi zamanlar karşımdaki kızda kocamla evlenmek için konağa gelmişti.

"Niye öyle diyorsun babaanne? Sonuçta burası Mardin. Kuma olmak isteyenlerde vardır. Örneğin Sevda sen olmak ister miydin?"

İçtiği çay boğazına kaçınca öksürük krizine girdi. Sakinleştiğinde bana sinirle baktı.

Aklına gelen şeyle gülerek "Beni boş ver sen. Kocandan boşanıyormuşsun. Ne oldu bir ağaya yetemedin mi?"

Sümeyra abla kızının kolunu çimciklediğinde inleyerek annesine baktı. Sevdaya bakarak konuşmaya başladım.

"Evet canım kocamdan boşanacağım. Bunun için bilgili bir avukata ihtiyacım var. Yani..."

Üzerini aşağılayıcı şekilde süzdükten sonra "Senin gibi olmayan birine ihtiyacım var."

Sümeyra abla ikimize de çatık kaşlarla bakıyordu. Sümeyra ablaya gülerek "Her şey çok güzel olmuş. Ellerinize sağlık. Babaanne benim çıkmam gerek işlerim var. "

Masadan kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açıp merdivenleri inmeye başladığımda Ahmet'i gördüm

Karanla yaşadığımız evdeki şoförlerden biriydi. Ona kaşlarımı kaldırarak baktığımda kendisini açıkladı.

"Yenge Karan Ağa'mın kesin emri var. Nereye gitmek istersen seni ben bırakacakmışım."

Sinirle kollarımı göğsümde bağlayıp ona baktım. "İyi o Karan Ağana de ki 'yenge boşanma davası açmaya gitti. Çok ciddi ağam' dersin artık."

Onu arkamdan bırakıp yürümeye başladım. Mahalleden çıktıktan sonra merkeze geldim. Etrafıma baktığımda bir çok avukatlık bürosu gördüm.

Telefonun ısrarla çaldığında arayan kişiyi tahmin ediyordum. Çıkardığımda yanılmadığımı anladım.

Karan ısrarla arıyordu. Onu meşgule atarak engelledim. Önümdeki avukatlık bürosu isimlerini tek tek okudum.

Sonunda birine karar verip girdim. Önümdeki danışmana ilerledim.
"Merhaba ben Yaren Soylu ile görüşmeye geldim."

Kadın başını sallayıp saate baktı. "Daha gelmedi hanımefendi. İsterseniz bekleyin ya da sonra da gelebilirsiniz."

Bekleme yerine geçip oturduğumda kadın cevabını almış oldu.

Telefonumu çıkardığımda galerime girdim. Karanla bir sürü fotoğrafımız vardı. Evlenmeden önceki fotoğraflarımıza baktığımda kalbim sızlamaya başlamıştı.

O zamanlar sevgiliydik. Bana dünyanın en kıymetli kişisi gibi davranırdı. Evliliğimizde de böyleydi fakat konusu ailesi olunca beni geri plana atmaktan çekinmiyordu.

İçeriye orta yaşlarda kadının girmesiyle telefonumu kapatıp çantama koydum. Danışmandaki kız ayağa kalkarak "Yaren hanım, hanımefendi görüşmek istiyor sizinle."

Yaren Hanım konuşan kıza gülümseyip bana döndü.

"Kusura bakmayın bekletmişim sizi . Gelin odama geçelim."