Aşk Zehiri (+18)

Bölüm 8

Ameliyat kapısının önünde ağlayarak bekliyordum. Etrafta hep ses vardı fakat ben bunların hiç birini algılayamıyordum.

Karanın gözümün önünde yere yığılması aklımdan gitmiyordu. Ameliyat kapısının açılmasıyla hemen ayağa kalktım.

Doktor maskesini çıkararak "Hastanın hayatı tehlikesi kalmadı. Fakat bir daha bu durumun tekrarlanmayacağı anlamında gelmez. Karan Bey'in sıkıntıdan uzak durması gerek. Tekrardan geçmiş olsun."

Doktorun cümlesiyle içim rahatlamıştı . Kafamı yana çevirdiğimde Karanın ailesinin hepsi buradaydı. Yasemin abla bana gelip sarıldı. Ben de ona sarılıp çekildim.

Ağlamaktan şişmiş gözlerime bakarak "Çok şükür iyiymiş. Kendine harap etme lavaboya git yüzüne su çal."

Başımı olumsuz anlamda sallayıp Karanın çıkmasını bekledim. Sedyede Karanın çıkmasıyla hemen onu takip ettim. Bir odaya girdiklerinde bende peşlerinden girdim.

Hemşireler dikkat ederek Karan'ı yatağa yatırdılar. Hemşireler odadan çıktıktan sonra odadakileri umursamadan Karanın boynuna sarılıp hıçkırarak ağlamaya başladım.

Odunsu kokusu yerini tarif edemeyeceğim bir koku almıştı. Karandan ayrıldığımda elini elimin içine alıp öptüm.

Elini bırakmayarak dizimin üzerine koydum. Parmakları hareket ettiğinde saçını okşadım.

"Abisi kalk yüzünü yıka biraz kendine gel."

Cihan abiye hak vererek hemen odadan çıktım. Lavaboya hızlıca girip yüzümü yıkadım. Aynadan kendime baktığımda gözlerim kıpkırmızı, saçım başım dağılmıştı.

Kendimi takacak halim yoktu. Hemen lavabodan çıkıp Karanın kaldığı odaya girdim. Karan uyanmış başındaki ailesiyle konuşuyordu. Beni gördüğünde şaşırmıştı.

Yatakta oturan annesi kalktı bana bakarak. Onun da benden ayrı kalan yönü yoktu. Karan hâlâ bana baktığında hiç beklemeden boynuna sarıldım.

Yine ağlamaya başladım. Elini belime koyup okşadı. Kulağına yaklaşıp "Özür dilerim yaptığım her şey için." Dedim.

Karan kulağıma şefkatle konuştu. "Geride kaldı Buğlem. Açmayalım konuyu lütfen."

Başımı sallayıp ondan uzaklaştım. Yanağımda ki gözyaşlarımı sildiğinde gözlerim daha çok dolmaya başladı.

"Geçmiş olsun oğlum. Oda kalabalık biz artık gidelim."

"O nasıl laf baba. Kalın işte" dedim Karandan önce davranarak. Babam şefkatle gülümseyip "Sağol kızım. Oğlum da biraz dinlensin. Kendinize dikkat edin."

Hepsiyle vedalaştıktan sonra gittiler. Gitmeleriyle Karanın göğsüne başımı koyup sarıldım. Karan gülerek ellerini belime sardığında alayla "Sanırım biri benimle boşanacaktı. Ciddi olarak(!)"

Karandan ayrılarak konuştum. "Özür dilerim seni arada bıraktığımın farkında değildim."

Beni tekrardan kendine çekip sarıldı.
"Onu bunu boşverde şu kapıyı kilitlede özlem giderelim."

"Hayır burada olmaz."

"Evde olur yani?"

"İyileşmeden olmaz Karan."

Güldüğünde bende güldüm. Kapının çalınmasıyla doktor içeriye girdi. Karanın bitmiş serumunu çıkartıp konuştu.

"Karan Bey tekrardan geçmiş olsun. Bir gün gözetim altında tutulduktan sonra çıkabilirsiniz."