Part-46
"အခ်စ္...အခ်စ္ဆံုးေလး...ဟိတ္...အိပ္ပုတ္ေလး..."
က်ေနာ္အိပ္ေနတုန္း ေဘးကေခၚေနတဲ့အသံနဲ႔အတူ က်ေနာ့ပါးေတြကိုပြတ္သပ္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္...အိပ္ခ်င္ေနေသးတဲ့မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တာ...က်ေနာ့္ေဘးမွာထိုင္ရင္းက်ေနာ့ကိုျပံဳးျပံဳးႀကီးထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ကိုစ်ာန္ ့ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္မို႔...က်ေနာ္ခ်က္ခ်င္းအိပ္ေနရာမွထထိုင္လိုက္ကာ....သူ႔ကိ္ုၾကည့္လိုက္ရင္း....
"ကိုစ်ာန္...ဘယ္ခ်ိန္ထဲကေရာက္ေနတာလည္း...ျပန္လာတာဘာလို႔က်ေနာ့္ကိုမႏိႈးတာလည္း..မိုးေတာင္လင္းေနၿပီေရာ္..."
က်ေနာ္ေမးေတာ့ သူကဘာမွမေျပာဘဲက်ေနာ့္ကိုဘဲေငးၾကည့္ေနခဲ့ကာ...
"အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲေကာ္႐ုပ္ေလးရယ္...ကိုယ္ေလ ေကာ္႐ုပ္ေလးကိုထိုင္ၾကည့္ေနရရံုနဲ႔တင္ထမင္းမစားလည္း...ဗိုက္အလိုလိုျပည့္ေနၿပီသိလား.."
သူေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္က်ေနာ္ ျပံဳးလိုက္ရင္း..သူ႔နဖူးကိုလက္ညိဳးနဲ႔တြန္းလိုက္ကာ...
"အပိုစကားေတြသိပ္ေျပာတဲ့လူႀကီး...."
က်ေနာ္ေျပာေတာ့ သူက်ေနာ့ကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္ထားလိုက္ကာ...ဖက္ထားရင္လည္းက်ေနာ့္လည္ပင္းနားမွာမ်က္ႏွာအပ္ထားရင္း....
"ခ်စ္တယ္ကေလးရယ္...ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္တယ္....ကေလးသာကိုယ့္အနားကထပ္ၿပီးထြက္သြားရင္ဒီတစ္ခါကိုယ္တကယ္႐ူးသြားေတာ့မွာ...ကိုယ့္ကိုဘယ္ေတာ့မွထားမသြားပါနဲ႔ေနာ္..."
သူ႔စကားေတြအဆံုးမွာက်ေနာ္သူ႔ကိုျပန္ဖတ္ထားလိုက္ၿပီး...သူေက်ာျပင္ကိုပြတ္ေပးေနလိုက္ကာ....
"ဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူး...တကယ္လို႔က်ေနာ္ေသသြားခဲ့ရင္ေတာင္မွ ကိုစ်ာန္ ့အနားမွာ တစ္သက္လံုး ၀ိညာန္အျဖစ္နဲ႔ဆက္႐ွိေနေပးအံုးမွာ..."
