Part- 76
ခြန္းၾကယ္လင္း
က်ေနာ္ သူ႔အနားမွာဘယ္လိုမွဆက္မေနႏိုင္ေတာ့တာမို႔ ထိုအခန္းထဲကထြက္သြားဖို႔လုပ္လိုက္ခ်ိန္ က်ေနာ့္လက္ကိုသူလွမ္းဆြဲလိုက္ကာ....မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလာရင္း...
" ဒါကဘယ္လည္း....ဘယ္သြားမွာလည္း...."
သူ႔စကားအဆံုးမွာက်ေနာ္မ်က္ရည္ေတြထပ္မက်မိေအာက္ထိန္းထားလိုက္ရင္း သူ႔လက္ကိုျဖဳတ္ခ်လိုက္ကာ.....
" က်ေနာ္ဘယ္မွမသြားပါဘူး..အျပင္မွာခဏထြက္ထိုင္ခ်င္လို႔ပါ...ခဏေနရင္ျပန္၀င္လာခဲ့ပါ့မယ္...."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔က်ေနာ္သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းကာ သူအခန္းေလးထဲကထြက္လာလိုက္ၿပီး ေျခလွမ္းေတြက ေဒါက္တာေျမမိုး ႐ွိရာနားေနခန္းေလးဆီဦးတည္လာလိုက္သည္....။နားေနခန္းေ႐ွ႕ေရာက္တာနဲ႔တံခါးေခါက္မလို႔လုပ္လိုက္ခ်ိန္ အခန္းတံခါးကခပ္ဟဟပြင့္ေနခဲ့တာမို႔က်ေနာ္အခန္းထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိခ်ိန္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ က်ေနာ့္ေျခလွမ္းေတြထိုေနရာမွာဘဲရပ္တန္႔သြားရကာ အခန္းထဲ၀င္ဖို႔ပင္ခြန္အားမ႐ွိေတာ့ပါ...။
က်ေနာ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ အကို ့ဓာတ္ပံုေလးကိုရင္ခြင္ထဲမွာေပြ႔ဖက္ရင္း အလုပ္စာပြဲရဲ႕ေဘးမွာက်ံဳ႕က်ံဳ ့ေလးထိုင္ကာ နံရံကိုမွီရင္းငိုေႂကြးေနတဲ့ ေဒါက္တာခေျမမိုး ကိုေတြ႔လိုက္ရျခင္းပင္....။
က်ေနာ္ ေဒါက္တာ့ကိုဘယ္လိုစကားလံုးေတြနဲ႔ႏွစ္သိမ့္ရမလည္းမသိေတာ့ပါဘူးေဒါက္တာရယ္...က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္....ဘာမွမသိဘဲေစာ္ကားမိတဲ့ ကိုစ်ာန္ ့အျပစ္အတြက္ က်ေနာ္ကဘဲေတာင္းပန္ပါတယ္....အားလံုးအတြက္ခြင့္လြတ္ေပးၾကပါ....။
ထိုစကားလံုးေတြကိုရင္ထဲမွာေရရြတ္ရင္း ထိုနားေနခန္းဘက္ကေနျပန္ထြက္လာလိုက္ေတာ့သည္....။ထြက္လာရင္းလည္းေျခလွမ္းတိုင္မွာနာက်င္ျခင္းေတြကသာႀကီးစိုးေနခဲ့သည္....။
