Part- 59
Yan lin wu
က်ေနာ္ဟိုတယ္မွာ ပါပါးနဲ႔ေန႔လည္စာစားၿပီးတာနဲ႔ Han႐ွိရာဟိုတယ္ဆီကိုထြက္လာခဲ့လိုက္သည္...။ၿပီးေနာက္ သူ႔အခန္းဆီတန္းသြားလိုက္ကာ...အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္တာနဲ႔ဘာခြင့္ျပဳခ်က္မွမေတာင္းဘဲ တံခါးဖြင့္ကာအခန္းထဲ၀င္သြားလိုက္သည္...။ထိုခ်ိန္အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ေနဟန္တူတဲ့Han ကထထိုင္လိုက္ကာ..မ်က္ႏွာကိုပြတ္ေနၿပီးမွ...က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ကာ..
" သခင္ေလး ဘာကိစၥ႐ွိလို႔ခ်က္ခ်င္းႀကီးေရာက္လာတာလည္း..."
သူ႔အေမးေၾကာင့္က်ေနာ္သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ရင္း....
"က်ေနာ္ ဒီကိုလာတိုင္းခမ်ားကိုအေၾကာင္းၾကားၿပီးမွလာရမွာလား..."
က်ေနာ္ ခပ္ရြဲ ့ရြဲ႔ေျဖၿပီးတာနဲ႔ ဆိုဖာမွာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္...။သူက က်ေနာ့္စကားေၾကာင့္ျပံဳးလိုက္ကာ....
" မဟုတ္ပါဘူးသခင္ေလးရယ္...က်ေနာ္ကစကားအျဖစ္ေျပာတာပါ...."
သူကစကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ ထိုင္ရာမွထလိုက္ကာ...အေပၚကထပ္၀တ္ထားတဲ့ အက်ႌအျဖဴလက္႐ွည္ကိုခြၽတ္လိုက္ကာ...စြပ္က်ယ္လက္ပ်က္ႏွင့္က်ေနာ့ေ႐ွ႕မွာလာထိုင္သည္...။ထိုခ်ိန္ သူ႔လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့လက္စြပ္ေလးကို ျမင္လိုက္ရတာနဲ႔...မဆိုင္းမတြပင္....
"အဲ့လက္စြပ္ေလးက်ေနာ့္ကိုခဏျပပါလား...ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္လို႔..."
က်ေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ေခါင္းညိတ္ကာ..
"ၾကည့္ခ်င္ရင္ၾကည့္ေလ...."
ေျပာရင္းလည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ လက္စြပ္နဲ႔ဆြဲႀကိဳးေလးကိုခြၽတ္ေပးလာသည္...။ထိုဆြဲႀကိဳးေလးက်ေနာ့္လက္ထဲေရာက္တာနဲ႔ထိုဆြဲႀကိဳးနဲ႔တြဲထားတဲ့လက္စြပ္ေလးကိုဆြဲႀကိဳးကေနျဖဳတ္လိုက္ၿပီး...ေသခ်ာလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနမိသည္....။ထိုခ်ိန္လက္စြပ္အတြင္းပိုင္းမွာေရးထားတဲ့စာေလးေၾကာင့္ က်ေနာ္အသက္႐ူဖို႔ပင္ေမ့သြားရသည္...။လက္စြပ္ထဲမွာေရးထားတဲ့စကားလံုးေလးကေတာ့ တ႐ုတ္ဘာသာနဲ႔ "အတူ"ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးပါဘဲ...ထိုစကားလံုးေလးကိုက်ေနာ္ ၾကည့္ရင္း က်ေနာ့္လြယ္အိတ္ထဲမွာခြၽတ္ထည့္ထားတဲ့လက္စြပ္ေလးထဲက" မခြဲ " ဆိုတဲ့စကားလံုးေလးကိုျပန္ျမင္ေယာင္လာခဲ့ကာ...ရင္ထဲမွာဆို႔တက္သြားရသည္....။ထိုခ်ိန္...သူက
