Part- 70
ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္ထိုျခံထဲကေနခ်က္ခ်င္းေျပးထြက္လာလိုက္ကာ...ျခံေ႐ွ႕မွာေစာင့္ေနတဲ့တကၠစီေပၚျပန္တက္လိုက္ကာ...ေဆးရံုဆီကိုေမာင္းေပးဖို႔ေျပာလိုက္ၿပီး...ေဆးရံုဆီထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္...။
ကားေပၚမွာထိုင္ေနရင္း...ေျခေတြလက္ေတြတုန္ေနခဲ့ကာ...က်ေနာ္မ်က္ရည္ေတြလည္းခမ္းကုန္ၿပီထင္သည္....။ကားသမားလည္းက်ေနာ္အျမန္ေမာင္းခိုင္းတာမို႔....ကားကိုအျမန္ေမာင္းလာေပးတာသိပ္မၾကာလိုက္ေဆးရံုဆီေရာက္လာခဲ့ေလၿပီး ေဆးရံုေရာက္တာနဲ႔ က်ေနာ္ က်ေနာ္ကားေပၚကဆင္းလိုက္တာေျခေထာက္ေတြမခိုင္ေတာ့ဘဲ ေမွာက္ရက္လဲက်သြားတာမို႔ ကားသမားကကားေပၚကဆင္းလာၿပီးက်ေနာ့္ကိုစိုးရိမ္တႀကီးတြဲကူကာ...
"ဘာျဖစ္တာလည္းေကာင္ေလးရယ္...ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား..."
သူ႔စကားေတြကိုက်ေနာ္ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူတြဲထားတဲ့လက္ကိုျဖဳတ္ခ်ကာ ေဆးရံုထဲေျပး၀င္လာလိုက္ၿပီး...ကိုစ်ာန္ ့အခန္းဘက္ကိုေျပးလာခဲ့ခ်ိန္ လမ္းခုလတ္မွာ ကိုခေျမမိုးကိုေတြ႔လိုက္ရတာမို႔ က်ေနာ္ေျခလွမ္းေတြရပ္လိုက္ကာ...သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း...
" ကိုမင္းမိုရ္ဘယ္မွာလည္း..."
က်ေနာ္ေမးလိုက္ေတာ့ သူမ်က္ႏွာပ်က္သြားကာ....
" သူအိမ္မွာဘဲ႐ွိေန...."
" ငါအကုန္သိၿပီးၿပီ...ငါ့ကိုမလိမ္ၾကပါနဲ႔...ငါ့ကိုေက်းဇူးျပဳၿပီးမလိမ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့...ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..."
က်ေနာ္ေျပာရင္းငိုေတာ့သူက က်ေနာ့္ေဘးကိုအနီးကပ္ဆံုးအေနထားတဲ့ရပ္လိုက္ကာ...
"စကားကိုအက်ယ္ႀကီးမေျပာပါနဲ႔...မင္းသိၿပီးၿပီဆိုလည္းငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ပါ..."
ေျပာရင္းသူထြက္သြားတာမို႔က်ေနာ္ငိုေနရင္းနဲ႔ဘဲသူေနာက္ကလိုက္သြားခဲ့သည္...ၿပီးေနာက္သူက ေဆးရံုရဲ႕၃ထပ္ေျမာက္ကအခန္းတစ္ခန္းေ႐ွ႕မွာရပ္လိုက္ၿပီး....
