"Hayır !!! Benim kaderim bu olmayacak. Ben bu evliliği istemediğimi söylediğimde siz beni zorla evlendirmeyecektiniz.
Oysaki evleneceği adam ona deli gibi aşıktı.
Dilan ile Baran'ın aşkı ve nefreti.
⭐⭐⭐⭐⭐⭐
Nefret ; bir insan hayatında çok büyük rol oynayan duygu. Bir insan birşeyden neden nefret eder? Nefret ettiği şey ya ona zarar verir ya da nefret ettiği şey bir insan ise bu insan da bir başarıya sahiptir ki nefret eder. Çünkü insanlar genellikle iyi bir yerle gelmişlerden nefret ederler , çünkü kendileri o başarıya gelmemiş olurlar.
Bu hayatta pek bir başarıya gelmiş değilim. Kaderim her genç kızın yaşadığı kaderdi. Evet okulda okumayı öğrendikten sonra beni okuldan çıkardılar. Benim evde büyümemi istediler. Okulun terbiyemi bozacağını düşündüler .Benim evde temizlik yapmamı, yemek öğrenmemi istediler. Tabi ki bu geleneklere karşıydım. Küçüklüğümden beri çocuğum olsa asla bu geleneklere göre büyütmeyeceğim düşüncesi ile yaşıyordum.
Mutfağın tezgahını silerken annemin "Artık hazırlan Dilan misafirler gelir " deyişiyle odama geçtim. Bugünün tek farkı ise aşiretin bize yemeğe davetli olmasıydı. Amcalarım, halalarım, kuzenlerim kısaca bütün baba tarafı akrabalarım gelecekti.
Hemen konağın üst katında bulunan odama geçtim. Bugün güzel giyinmeliydim. Elbise dolabımı açtım, genellikle boydan elbiselerim vardı . Dolabıma bakarken siyah elbisem gözüme çarptı. Aslında siyah giysem fena olmazdı. Siyah elbisemi üzerime geçirdim. Siyah elbise dekoltesi fazla olmayan , dizimin bir kaç santim altında biten normal bir elbiseydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Ben böyle bir şey düşündüm. Böyle bir elbise akrabalar için uygun gibi geldi .Ama yinede sizin hayal gücünüze kalmış)
Makyaj masama oturdum ve sırasıyla tüm makyajımı bittirdim. Sade doğal bir makyaj yapmıştım. Sıra saçlarıma gelmişti. Uzun ve gür saçlarımı maşa yapacaktım. Doğal dalgalar sade ve şık olurdu . Hemen çekmeceleri kontrol ediyordum , bakıyordum ama yoktu. En son hatırladığım kadarıyla kuzenim Rojda'ya vermiştim. İstemişti maşamı ben de vermiştim ve kuzenim gilde kalmıştı. Hemen söylene söylene annemin yanına indim.
"Annecimmm saç maşam kuzenimin evinde kaldıııı" diye diye yanına vardım. Koltukta oturmuş , örgü örüyordu. Beni gördüğü an " Ooooooo kızıma bak çok güzel olmuşsun" diyerek beni baştan aşağı süzdü. "Eeeeeeee tabii annem bu kadar güzel olunca bizim de payımıza da düştü " diyip yanına oturdum. "Eee anne gitsin mi kızın maşasını almaya?" "Durduğun kabahat koş kızım acele git gel " demesiyle fırladım.
Konağa hemen varmıştım. Konakların arasında bir mahalle vardı. Hemen konağın kapısını çaldım . Hemen kapı açıldı,ve karşımda Baran ağa yani kuzenim vardı. Yani şimdi Rojda'nın bu kapıyı açması gerekmiyor muydu ? . Dağ ayısı diğer ismi ile Baran ağa karşımda çatık kaşla benim ne hakla bu kapıyı çaldığımı sorguluyordu.
"Şeyy esyam sizde kalmıştı,almak için geldim " kendime beddualar sıralıyordum korkak gibi çıkmıştı sesim ." Cabuk al ve çık şimdi gören olsa yanlış anlarlar"demesiyle yüzüne baktım ama aslında bu dağ ayısı haklıydı. Hemen konağın içine girip Rojda'nın odasına gittim. Çekmeceleri kontrol ediyordum bakıyordum ama yoktu çıldıracaktım şuan. Arkadan gelen Baran ağanın sesiyle ona döndüm" bu mu aradığın çok önemli eşyan " elindeki maşaya bir de dağ ayısına bakıyordum. "Aaa evet burdaymış yaa bende arıyordum" tatlı kız olmaya çalışıyordum nedensizce . Elinden alıp kapıyın yolunu tuttum . Merdivenlerden inerken "Bari teşekkür etseydin " Neee bir de benden teşekkür mü bekliyor tam bir dağ ayısı sanki ben ona bul dedim.
"Cooookkk teşekkür ederim Allah peygamber razı olsun sağolasın" Dedim ve evimin yolunu tuttum.
Akşam saatleri olmuştu ve herkes yemeğini yemiş, çay içiyorlardı.
Bende bulaşıkları halledip , oturmuştum mutfakta çay içiyordum. Rojda gelmemişti tabiki ona sinirlenmiştim . Rojda 19 yaşındaydı bense 20 aramızda bir yaş vardı.
Çayımı yudumlarken birden içeriden gelen ağlama bağırış sesi ile ayaklandım . Elimdeki çay yere dökülmüştü. Hemen içeri koşunca gördüğüm manzara karşısında sadece şok oldum.........
