DİLEK ÇEMBERİ

BÖLÜM 6

19 KASIM 2020- Zamanın Birinde

Zaman sizin aleyhinize işlediğinde çok çabuk geçer fark ettiniz mi? Çünkü kaybetmenizi ister, dizlerinizin üzerine düşünmenizi, vazgeçmenizi ister. Zaman bu diyardaki baş oyun kurucu sanki. Elimi kolumu bağladı, atacağım tüm adımları önceden biliyor. Zaman asla seçmemeniz gereken bir oyuncu, çünkü bu oyunun bir hilesi yok. Beni karanlığa hapsetti, önümü göremiyorum. Bugün uçurumda değilim. Sabah kalkar kalkmaz Can'ın evinin önüne geldim. Yanlış anlaşılmayayım, niyetim ona görünmek değil. Onu bir daha kayıp bir günle baş başa bırakamam. Sadece onun yaşadığını ve mutlu olduğunu bilmek istiyorum. Yine de kollarımın arasında bir buket çiçek var beni göremeyeceğini bilsem de evrendeki tüm mavi menekşeleri ona armağan etmek istiyorum. Adımların sokağın köşesini döndüğünde Can'ın evi görüş alanıma girdi. Mavi ve beyaz renkteki binası düştüğümüz batağa inat bana umudu çağrıştırıyor. Ne zaman buraya gelsem sanki onun kokusu burnuma doluyor. Tüm olanlara rağmen yaşadığımı hissediyorum. Şimdi bir meşe ağacının kalın dalları arasına saklanıp onu izliyorum. Elinde hortumla bahçelerindeki kasımpatıları suluyor. Sanırım o da benim gibi bu diyarın güzelleşmesi gerektiğine inanıyor. Ona olan hayranlığımın baş göstermesine engel olamıyorum. . Bir süreliğine bahçe sulamaya bir son vererek masada duran çöreğini yemeğe koyuluyor. Her haliyle o kadar büyüleyici ki, şu an bir masalın içinde olduğumu var sayıyorum. Gözlerimi bir saniyeliğine kapatsam bu rüyanın sona ereceğini düşünüyorum. Büyük ısırıkları sonucunda o çöreğinin yarısındayken yanına uçurumda bana arkadaşlık eden kanarya geldi. Can ona yüz vermemesine rağmen ona konmaktan bir an olsun vazgeçmedi. Ağzımdan küçük bir kıkırtı kaçmasına engel olamadım. Şimdi onu böyle uzaktan, bir merceğin arkasından izlerken canımın yanmadığını iddia edemem. Buna rağmen onu görebildiğim için mutluyum. Sanki uzaktan uzağa sesimi duymuş gibi ayaklanıyor ve bana arkasını dönerek içeriye giriyor.