Getekend Voor Het Leven

9 - Brief

Jinn

Langzaam open ik mijn ogen. Ik zie de eerste zonnestralen door de gordijnen naar binnen schijnen. Ik pak mijn telefoon en zie dat het net 8 uur is geweest. Ik heb slecht geslapen. Ik werdt om 2 uur en om half 6 wakker van nachtmerries en heb best lang nog liggen piekeren. Ik zie dat Matthy nog slaapt en wil hem niet wakker maken dus ontgrendel mijn telefoon en wil gaan scrollen.

Matthy heeft me een bericht gestuurd. Een link naar 113. What the.... Hoe komt Matthy hier bij. Ik merk dat mijn hart sneller gaat kloppen en besluit naar de badkamer te gaan. Ik probeer rustig te ademen maar dit is lastig, ik merk dat ik in de paniek schiet. Ik doe de badkamer deur op slot en laat het koude water over mijn polsen stromen. Shit Shit Shit hoe kan dit. Zou het dat gedicht zijn van gister? Ik had het nooit moeten laten lezen aan Matthy. Stel dat hij het aan de andere jongens heeft verteld. Ze gaan me straks steeds meer in de gaten houden. Mijn ademhaling is overgegaan op hyperventileren en ik zie zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik laat mezelf op de badkamer vloer zakken en probeer rustig te worden. Na ongeveer 10 minuutjes zakt het weg en ik blijf zitten. Ik zou willen huilen maar de tranen zijn op. Ik ben zo moe van dit alles, elke keer is er wel weer iets. En die stomme nachtmerries en flashbacks blijven terug komen. Ik ben er klaar mee.

Er wordt op de deur geklopt. "Jinn? Ben jij dat?" Ik hoor Milo aan de andere kant van de deur. Ik sta op en open de deur. Ik probeer langs hem weg te glippen maar hij blijft in de deuropening staan waardoor ik er niet langs kan.
"Jinn gaat het wel?", "Je ziet er niet oke uit..." Milo kijkt me bezorgd aan.
"Prima, gewoon slecht geslapen" mompel ik en ik probeer langs hem heen te glippen. Milo pakt mijn arm vast. Ik schrik hiervan en merk dat mijn ademhaling direct weer omhoog schiet. Milo merkt het en laat me los.
"Jinn wat is er met je, je kan me vertrouwen" begint Milo. Ik merk dat nu de tranen wel komen en Milo trekt me in een knuffel.

Na even zo hebben gestaan maak ik mezelf los uit de omhelzing en loop ik terug naar de kamer van mij en Matthy om mezelf om te kleden. Ik heb Milo alleen achter gelaten in de badkamer maar ik kan nu gewoon echt even niet praten. Ik ben gesloopt.

Milo

Ze liet me alleen achter in de badkamer. Ik maak me zorgen. Ze zag er verwilderd uit en had donkere kringen onder haar ogen. Ze is terug naar haar kamer en ik besluit om haar te laten. Matthy is daar ook en met Mat praat ze makkelijker dan met mij.

Ik loop naar beneden. Koen en Robbie zitten al aan de tafel. Achter mij komt ook Raoel de trap af. "Morgen" groeten we elkaar. Ik maak brood klaar voor mezelf en ga in de tuin zitten. Raoel komt naast me zitten met een kop koffie. Het is nog maar kwart voor negen maar nu al ruim 20 graden. Het wordt een warme dag. Gelukkig hebben we morgen pas weer opnames. Vandaag is thuis werk dag. Iedereen heeft zo zijn vaste taak en dat kan vanuit hier wat echt super chill is.

Jinn is ondertussen ook beneden. Ze heeft een glas water gepakt en komt ook buiten bij ons zitten.
"Wat ga je ontbijten" Vraagt Raoel aan haar. Ze haalt haar schouders op.
"Niet echt honger" mompelt ze. Ik kijk Raoel aan en hij knikt naar me.
"Jinn, je weet dat je moet eten, water is niet genoeg."
Ze kijkt me chagrijnig aan. "Heb gewoon geen honger" snauwt ze me toe. Verschrikt kijk ik haar aan. Zo ken ik Jinn niet. "Sorry, slecht geslapen" mompelt ze. Ze staat op en loopt richting de steiger. Ze gaat daar in haar eentje zitten.

Jinn

Ik ben moe. 3 uurtjes slaap, weinig eten en constant flashbacks sloopt me. Ik kan niet meer blowen of even wat kleine sneetjes zetten want ik heb alles aan Milo en Matthy gegeven. Ik ben moe van alles. Ik zit met mijn voeten in het water en merk dat Raoel naast me komt zitten. Hij geeft me een bord met een boterham. "Even wat eten meis, daar krijg je energie van" Zegt Raoel zachtjes. Ik zucht en pak het bord aan. Ik zal wel moeten. Raoel zit in stilte naast me als ik mijn boterham tergend langzaam op eet. De stemmen in mijn hoofd lijken de overhand te nemen, maar ik wil niets laten merken aan Raoel.