affedebilir misin?

uyumak istiyorum

sanjis pov

uyanıktım fakat gözlerim kapalıydı söylenen her cümleyi duyuyor tüm ayak seslerini ayırt edebiliyordum zaten hiç uykuya dalmamıştım bir türlü bilincimi kapatamamıştım daha fazla ses kaldıramayacağımı anlayınca gözlerimi açtım herkesten mutluluk çığılıkları çıkınca yüzümü buruşturdum chopper anlayınca odayı boşalttırdı ve başımın ucundaki sandalyeye oturdu. elleriyle oynuyordu birşey sormak istiyo ama çekiniyor gibiydi

- ahhh chopper aklında ne varsa sorabilirsin
- zoroyla neden kavga ettiniz sanji
- ne? hahhahhaha biz zoroyla hep kavga ederiz chopper bunda endişelenecek Bir şey yok sadece bu sefer kendimizi tutamadık
-yalan söylüyorsun sanji

chopper bi anda ağlamaya başlayınca durumun ciddiyetini anladım ve doğrulmaya çalıştım ama hemen beni geri yatırdı

- chopper bana güven herzamanki halimiz

-bu zamana kadar her gün yirmi kez kavga ederdiniz sanji *hıçkırık* ama hiçbir zaman birbirinize zarar vermediniz *hıçkırık* geldiğinden beri konuşmuyordunuz ve bi anda bağırmaya birbirinize zarar vermeye başladınız *hıçkırık* Zoro seni yaralamasına rağmen kuş yuvasından aşşağı inmedi neler oluyor lütfen anlat hepimiz çok endişeleniyoruz

chopperın beni yeniden yatırmasına izin vermeden doğruldum onun başını okşayarak konuştum

- kendinizi bu kadar üzmenize gerek yok chopper dediğim gibi aramızda bir şey yok sadece gidip gelmem onu biraz hırslandırdı oda yaralı bende ona zarar verdim lütfen bu konuyu kapat ve onu tedavi etmeye git

- SANJIII HUUUUĞĞĞ
- geçti geçti hadi kalk bakalım akşam olucak neredeyse yemek yapmam lazım
- hayır dinlenmen gerek yaralısın
-daha kötü yaralarım oldu chopper aç bir luffyle karşılaşmak istemeyiz değil mi sözümü ikiletme hadiiii

ben mutfağa giderken chopper da eline ilk yardım çantasını aldı kapıyı açmamızla ussop ve nami-sanın yere düşmesi bir oldu

- hey napıyorsunuz burda
-ahahah sanji senin iyi olup olmadığını kontrol etmek istemiştik tam kapının önündeyken şansa sen kapıyı açtın
-ahahahah ussop doğru söylüyor sanji-kun biz gidelim o zaman

kıkırdayıp mutfağa doğru ilerledim robin san kendine çay koymuş mutfak masasının üstünde düşünceli bir şekilde oturuyordu

- robin-chan iyi misin
-ah aşçı-san iyiyim umarım sende iyisindir yemek yapmaya mı geldin
- evet evet sen düşünceli gözüküyorsun bir problem yok değil mi
-hayır sadece zoro ve seni düşünüyordum aşçı-san

mutfak tezgahına dönerek önüme sebze ve tencereler koymaya başladım

-beni mi düşünüyordunuz robin-chan bu çok anlamlı
- aşçı-san eğer sorun olmayacaksa neden zoroyl-
robin-chan, lütfen
-ah anladım. peki nasıl istersen

bundan sonra da başka konuşmamız olmadı robin-chan çayını içmeye bende yemek yapmaya devam ettim arada bir çayını tazeleyip beni gizliden süzmesi dışında başka bir göz temasımız da olmamıştı akşam yemeği hazır olunca robin-chan'dan diğerlerini çağırmasını istedim hepsi otururken ben ayakta kaldım chopperle birlikte Zoro da girince yemekleri koymaya başladım ilk defa masa bu kadar sessizdi

onlar yemeklere başlarken nami-san bana baktı

- sanji-kun sen yemiyecek misin
- ben sizden önce yedim nami-san lütfen benim için endişelenme

robin-chan'la göz göze gelince ona susması için bakışlarımla yalvardım yemeğin tadına bakmak için bile ağzıma sürmemiştim robin-chan tüm yemek yapma zamanım boyunca burdaydı ve fark etmişti yinede sesini çıkarmadı bende mutfaktan çıkıp sigara içmeye başladım iştahım yoktu zoronun söyledikleri aklımdaydı kimseye anlatmamıştım fakat nedense zoroya güvenmiştim onun için içimde hiç kimseye karşı hissetmediğim duygular vardı tarifi yoktu ama şu an o duygulardan eser yoktu hepsini boş bir hissizlik silip götürmüştü mutfağın yavaş yavaş boşaldığını görünce bilmem kaçıncı olan sigaramı attım ve mutfağa geçtim hepsi için yatma vakti geliyordu bende bulaşıkları yıkadım ve bu gecenin bekçisi olan ussopun yanına gittim

- hey ussop naber
-sanji nasılsın
-iyiyim ben fazlaca uyudum bu gün yer değiştirmek ister misin
-ama senin dinlenmen gerekmez mi
- ben sadece fikrimi sundum buralarda deniz canavarları çok olurmuş haberin olsun iyi geceler
-TAMAM. tamam yer değiştirelim zaten benim de uykum gelmişti
- iyi geceler

battaniyeyi üstüme atıp ay ve yıldızları izlemeye başladım yeniden bir sigara yakıp tüm gece boyunca öylece boşluğa daldım

zaman atlaması 1 hafta sonra

3. kişili anlatım

sanji neredeyse bir haftadır ortalıkta ölü gibi geziyordu tayfanın heleki zoronun fazlaca dikkatini çekiyordu neredeyse her gece nöbete kalıyor kahvaltı Akşam yemeği ve ara öğünler derken kendini yoruyordu uyuduğu birkaç saatte kabuslarla uyanıyordu luffy bile onunla konuşmaya çalışınca büyük bir gülümsemeyle hiçbirşey olmadığını ve boşa endişlendiklerini söylüyordu zoro bu bir hafta içinde sanjiyle konuşmak bir yana göz teması bile kuramamıştı sanji onu görmezden gelmiyor direkt yokmuş gibi davranıyordu fakat onun bu hali en çokda zoroyu etkiliyordu benim yüzümden mi diye düşünmeden edemiyordu onu yaraladığı gün kendisinden nefret ettiğini söylemesine rağmen chopperı yanına göndermiş kimseye hiçbirşey anlatmamıştı kendini kötü hissediyordu zoro luffy onunla bu konu hakkında ciddi bir şekilde konuşunca daha da kötü hissetmişti luffy onun kaptanıydı kendisinin olduğu kadar sanjinin de kaptanıydı ikisini birden düşünüyordu ama zoro o gün sadece kendini düşünmüştü

akşam olmutu bu gece bekçilik sırası zoronundu saat gecenin üçü olmasına rağmen sarışın ayaktaydı kendisini demirlere yaslamış aya bakarak sigarasını içiyordu zoro kuş yuvasının camından onu izliyordu

sanjis pov

yorgundum tek kelime ama çok fazla anlam içeriyor bedensel yorgunluk benim için birşey değil başka şeyler beni yoruyor düşünmek kabuslarım kalbim becerememe hissi düşüncelerimle savaşamıyorum acaba zoro haklımıydı diye düşünmekyen kendimi alamıyorum sigara içişim artmıştı yemek yemiyordum uyuyamıyordum kilo vermiştim belkide yemeklerim de o kadar güzel değildir artık o kadar güçlü değilimdir belki. bekli artık bana ihtiyaçları yoktur gözümü aydan çekip suya baktım suyun içinde annemi görünce gözlerim büyüdü sigaram ağzımdan düştü annem gittikçe derine iniyordu. ben, ben onu yeniden görmek istiyordum onun için iyi bir evlat olup olmadığımı merak ediyordum soracak sorularım vardı hiç düşünmeden suya atladım gittikçe benden uzaklaşıyordu her attığım kulaçta dahada gözden kayboluyordu ne kadardır suyun içindeydim nefesim kesiliyordu kafamı yüzeye doğru çevirdim ölücek miydim ama tayfa buna çok üzülür yinede artık onlar için yetersizim değil mi belkide başka bir aşçı bulma zamanları gelmiştir yorgunum bedenim zihnim kalbim herşeyimle çok yorgunum ölmek istemiyorum ama iyi bir uykuya ihtiyacım var gibi üzgünüm millet umarım beni affedersiniz ben sadece iyi bir evlat olmak istemiştim ama sizin için kötü bir arkadaş olmuşum .ben sadece uyumak istiyorum

BİR GÜNDE İKİ BÖLÜM AAAAA KENDİMİ DEĞİSİK HISSEDİYOM
bu bolüm pel bişi olmadi belkide bir sonrakı bölüm cenaze kaldırırız yada sanjı hiç bulunmaz HİAJAHAHHAHAHAHAH COKKOTU PLANLARİM VARRR kendimi deli gibi jissediyom saka mi
neyseee yıldiz atmayi umutmayin

BİDE MEDYADAKİ SARKİ BENİM EN SEVDİĞİM DİHER SRKIÖ COK GUZEL D2GİL Mİİİ