affedebilir misin?

ayrılalım

zoros pov
aynı günün gecesi 03.07

sokakta boş boş geziyor sanjiyi arıyordum o çıkalı bir saati geçmişti onu kıskandırmak için başka bir kadınla konuşuyordum kadında kılıç kullanıcısı çıkınca sohbete dalmış sanjiyi gözden kaçırmıştım yanıma gelen bir adam onun başka bir adamla birlikte barı terk ettiğini söyleyince kafayı sıyırmış gibi her yerde aramıştım bir saattir aramama rağmen bulamamış ve yorulmaya başlamıştım etrafta deli dana gibi koşup sürekli kayboluyordum hesaplaşmamız gerekiyordu beş dakika daha yürüdükten sonra yerde yatan sarışını gördüm ay ışığı yüzüne vuruyor yakışıklılığına yakışıklılık katıyordu önüne eğilip saçlarıyla oynadım tüm sinirim uçup gitmişti dürtükleyip uyandırmaya çalıştım ama uyanmamıştı biraz tokatladıktan sonra gözünü açtı

- burda ne işin var uyunacak bir yer değil

sanji doğruldu ve oturma pozisyonuna geçti benimle konuşmuyordu burda kızması gereken bendim yinede çok içmişti bu yüzden üstüne gitmek istemedim

- hey hadi gemiye dönelim

kolundan tutup kaldırmaya çalışınca kolunu çekti kaşlarımı çattım ve ayağa kalktım sanji yerden destek alarak sendeleyerek de olsa kalktı ve boş gözlerle bana bakmaya başladı

- ne oluyor kıvırcık kaş
- ...
-hey cevap versene
- ayrılalım
...
- ne

bir şok dalgası beynime vurunca kaskatı kesildim alkol kafa mı yapmıştı? mekandan erkekle ayrılan oydu. sırf bir kadınla onu kıskandırdığım için mi böyle düşünüyordu?

- duydun. ayrılalım
- saçmalama istersen birbirimizi hala seviyoruz yarın ayık kafayla konuşalım
- birbirimize zarar veriyoruz Zoro anlamıyor musun
- şu an düşünemiyorsum değil mi çok içtin bu yüzden kafan bulandı
- kendini avutma ben kararımda netim bu ilişki burda bitti
- sanji hayır bekle

sanji arkasını dönmüş gidiyordu bedenime söz geçiremiyordum herzamanki gibi konuşup anlaşmak yerine bitirme kararı almıştı haklı olan ben değil miydim? tamam affettim yeter ki ayrılmayalım

- sanji ayrılmak zorunda değiliz lütfen arkanı dönüp gitme

sanji durdu geri dönmesini bekledim eğer dönüp sarılsa herşeyi sineye çekip olayı kapatırdım ama ne o arkasını dönüyor nede ben adım atabiliyordum

- üzgünüm zoro seni çok seviyorum bunu unutma olur mu sadece.. bizden olmuyor hem böylesi daha iyi olucak inan bana

kafasını yan çevirince göz göze geldik mavileri yaşla doluydu ama akıtmamak için çırpınıyordu benim de gözlerim doldu gerçekten veda ediyordu aynı tayfada birbirini görmezden gelen iki yabancı olmamıza ramak kalmıştı itiraz edemiyordum bu zamana kadar olan tüm cesaretim erkekliğim yada her ne deniyorsa uçup gitmişti içimde sanjinin denize atlayıp intihar etmeye çalıştığı günki his vardı ama bu sefer elim kolum bağlıydı

- kararıma saygı duy lütfen arkadaş kalalım olur mu tayfaya yansıtmamıza gerek yok ikimiz arasında sır olarak kalsın iyi geceler

sanji gözden kaybolana kadar nefes dahi alamadım gittiği anda dizlerimin üstüne çöktüm kalbimi avuçlarımın arasına aldım sanki atmıyormuş gibi yavaştı ellerim soğumaya başladı gözlerimdeki yaşlar teker teker düştü ben az önce terk edilmiştim sanji ilişkimizi bitirmişti hayal mi görüyorum diye kendime yumruk attım yetmedi kafamı ağaca vurdum yeri yumrukladım hayal değildi bitmişti sırtımı yaslayıp ağlamaya devam ediyor bir yandan da kalbimi sıkıyordum gerçekti. zoruma gidiyordu ikimizin de hala birbirimizi sevipde ayrı kalması

yeşil saçlı çocuk tüm gece ağaca yaslanıp hazmetmeye ve gerçekliğe dönmeye çalıştı diğer taraftan sarışın genç ise bu gün verdiği karardan ne kadar pişman olsa da unutmamak için saatlerce acı kahve içip gözüne uyku sokmadı iki tarafta mutsuzdu, seviyordu ve delicesine aşıktı ama bazen hayat istediğimiz gibi gitmiyor tanrı bizim isteklerimizi karşılamıyordu gözleri ağlamaktan kızarmış iki genç bu ayrılıklarını hiç unutamayacaktı...