affedebilir misin?

karşılık verdim

sanjis pov
bilincim yavaş yavaş yerine gelirken tepemden gelen konuşma seslerini duydum başım çok fena ağırıyordu ve gözlerimi açamıyordum dediklerini de anlamıyordum pekde umrumda değildi şahsen tek istediğim biraz daha uyumaktı bu yüzden kafamı yastığa biraz daha bastırdım dünki güzel koku yine burnuma dolunca yüzümde küçük bir sırıtış oluştu

- awwww bu çok tatlıııı
- nami uyandığında sizi başında bulursa utancından beni öldürücek
- o haklı nami mutfağa geçelim
- zoroo eğer 1000 beli verirsen giderim
- aşşağı indiğimizde veririm şimdi defol ve bizi rahat bırak

nami-san ve zoronun sesini duyuyordum konuşmaları pek yoktu tam kalkıp toplanacaktım ki biri tarafından yeniden yatırıldım saçımla oynamaya başlayınca yeniden mayıştım doğruyu söylemek gerekirse uyanmak istemiyordum yorgundum ve başım ağırıyordu işime geldiği için yeniden kafamı kokunun geldiği yere gömdüm hemen dibimden gelen bir kıkırtı duymama rağmen gözlerimi açmadım ve yeniden uyudum

öğlen 13.11
gözlerimi açıp toplandığımda başım biraz daha iyiydi nerde yattığıma baktığımda yanımda zoro vardı gözetleme kulesindeydik ve yattığım yere bakılırsa yine boynuna kafamı koymuştum saatin öğle saatleri olduğu belliydi güneş tam tepedeydi zoro hala uyuyordu üstünü örtüp aşşağı ikimiz için kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtim franky brook ussop luffy ve chopper burdaydı ve önemli birşey konuşuyormuş gibi ciddilerdi ben içeri girince sessizleştiler

- neler oluyor
- sanji-san uyanmışsınız
- iki kere üst üste kahvaltıyı kaçırdım özür dilerim
- önemli değil seninde eğlenmeye ve uyumaya ihtiyacın var
- zoroyla rahat uyudunuz mu
- nney

ussop hemen luffynin ağızını kapattı franky onun kafasına vurdu bense kızarmıştım gelirken hepsi görmüştü zaten bunu biliyordum ama bi anda söylemeleri utandırmıştı

- biz dün çok içince öyle uyuya kalmışız yani öyle bir şey yok
- sanji yüzün kızardı ateşin mi var
-YOHOHOHO bana gençliğimi hatırlatıyorsunuz sanji-san bizim gemimizde de birbirini seven iki arkadaşım vardı oda aynen sizin gibi kızarır ve inkar ederdi

tam birşeyler söyleyecektim ki içeri zoro girdi gözü tam açılmamıştı ve esniyordu

- hey cook açım yemek yap

bana bakınca bir anda durdu ne için durduğunu anlamadım ama hemen arkamı döndüm ve yemek yapmaya başladım bana doğru gelen adımlarını duydum beni tuttu ve kendine çevirdi

- dün gece orda fazla mı durduk ateşin mi var kızarmışsın

elini anlıma koyunca daha da kızardım hepsi bizi izliyordu ve bu onun umrunda değilmiş gibiydi fakat ben burda dönen sohbetten sonra fazla utanıyordum

- hey chopper kıvırcık kaşa baksan iyi olur git gide daha da kızarıyor

elini itip yemek yapmaya devam ettim diğerlerine dönüp birşey isteyip istemediklerini sordum ve istekleri için diğer malzemeleri de çıkardım içeri nami-san robin-chan ve jinbei de girince onlara da sordum

- zoroo benim 1000 belim nerde
- tamam dedik ya vericez
- ne bin belis-

tam sorduğum soruyu tamamlayacaktım ki rüya sandığım namisan ve zoronun konuşmalarını hatırladım

- n-nami-san
sesim biraz öfkeli biraz da utangaç çıkmıştı nami san kıkırdayınca yine önüme döndüm yemek ve içeceklerini verince mutfaktan çıktım bir sigara yaktım ve dünü hatırlamaya çalıştım hatırladığım seyler nadirdi zoroyla sohbet edip gülüyorduk ben daha fazla içiyordum bi ara ona yaklaştığımı hatırlıyordum ama sonrası pufff yoktu zoroya soramazdım bu cok utanç verici olurdu bu yüzden kendim hatırlamalıydım zoro mutfaktan çıkıp yanıma geldi oda benim gibi korkuluklara yaslandı