Dangerous Dad

30

Dayı sınırları zorlayın ne kadar büyük bir ev hayal edebiliyorsanız o kadar büyük ve ihtişamlı bi ev hayal edin bu ev şehrin sınırlarında ormanlık bi alanda internetimiz mevcut(sormayın) Avm mi bu amk falan demeyin avm yi de solluyoruz

4 gün sonra

Birkaç gün boyunca olduğumuz evden çıkmadan, sadece Taehyung'un sürekli hızlı bir şeyler yapma çabasını izlemiştim.

Eunwoo omzundan vurulmuştu ve kurşun çıktıktan sonra iki hafta kadar dinlenecekti, günde en az iki kere Taehyung beni onun yanına bırakıyordu, ev fazla büyük olduğu için kendim dolaşmaya kalktığımda nerden geldiğimi unutup kayboluyordum.

Hatta ilk yalnız dolaşmamda alt kata inmiştim, açık ve kapalı havuz vardı, evin her yerinde olduğu gibi orda da Soojin için ayrı, oyuncakla dolu süslü bir oda, geniş bahçesinde mini bir park vardı. Parkta, tıpkı lunaparklarda olanlar gibi minik bir gondol, dönen bir salıncak, dönme dolap ve oyuncakların etrafını geniş bir şekilde saran yükselip alçaldığı yerler olan tren ve rayları vardı. Lunaparklarda küçük çocukların oynaması için olan boyuttaydı ve led ışıkları hiç sönmüyordu. Orayı ilk gördüğümde aklımı kaçıracakmış gibi hissetmiştim. Arka tarafta kalan bahçe aşırı geniş bir alandı, ön bahçenin iki belki üç katı büyüklüğündeydi. Önümde kalan duvar cezaevi duvarları gibi büyük olmasa göremezdim bile.

Evi ilk bahçesinden, yüzlerce metre ileriden izlediğimde beni korkutmuştu. Fazla büyüktü, cidden büyüktü, Taehyung bahçenin dışındaki temiz yolların da tamamen bize ait olduğunu söylediğinde kafayı yiyecek gibi hissetmiştim. Bahsettiği alan baştan sona arabayla bile zamanımızı alırdı.

Taehyung'un bunu kara parayla yaptırdığını elbette biliyordum, burayı yaptırırken ve arsayı satın alırken göze batmamak için başında durduğu şirketlerden dört tanesini sattığını söylemişti. Tabii ki büyük bir paraydı hem de fazla büyük bir paraydı ancak bu ev için o bile yetmezdi. Çok büyük bir alana sahipti ve evin ihtişamı ayrı bir konuydu. Bunları görünce bir an olsun kendi bölümümü bırakıp kimya okuyarak Taehyung'a yardım etmeyi düşünmüştüm.

Tamam. Şaka.

Ama yine de evi gezdikçe şaşırmıyor değildim. Tamamını bile görememiştim ve o gün evin içinde kaybolup Taehyung'u arayarak ağlayıp beni aşağı kattan almasını söylemiştim. Çünkü lanet olsun kitaplarla dolu bir odaya girdikten sonra kitapları incelerken bir kapı bularak ordan içeri girmiş ve uzun bir koridora çıkmıştım. Koridorun sonunda, sağ tarafında bir kapıya rastlayıp onu da açtığımda ilk başta girdiğim kitaplarla dolu odaya oldukça uzak olan mutfak karşıma çıkmıştı. Mutfağın sürgüsünden bahçeye çıkıp uzun bir yol yürüyerek tekrar oyuncakların arasından içeri girerek gezince tekrar mutfağa denk gelmiştim. Mutfağın kapısından uzun koridora girerek o kitap dolu odaya girdiğimde odadan çıkıp karşısındaki odaya geçerek onun da içinde bir kapı ve kapının ardında uzun bir koridor görünce bu karmaşıklıktan sıkılıp oturup ağlayarak Taehyung'u aramıştım.

Bu halime kahkahalar ata ata beni, içini ezbere bildiği evde bir üst kata kızımın yanına bırakmıştı ve o gün boyunca benimle dalga geçmişti.

Şimdi ise ikinci katta, Soojin'i ilk bıraktığım odada onunla oynayıp ilgileniyordum. Oyuncakların sesiyle hevesleniyor, hareketlenip üzerime atlamaya çalışıyordu. Otururken desteğe ihtiyacı olmadığı gibi bana tutunarak ayağa da kalkıyordu ama kendi başına adım atmayı hiç denememişti, sadece ayağa kalkıyordu onda da dizlerini kırıp poposunu aşağı yukarı oynatarak pat diye kendini yere atarak oturuyordu.