Pentagon Series 1: Dream

Seventeen: Surrender

WARNING (SPG18): This chapter contains of scenes not suitable for young readers.

"I surrender everything to you now Love, just promise me you will never broke my heart."

-Callista Elora Alegria-

"Love, that's enough" Austine whisper on my ear when I try to get another glass of Margarita when the waiter put another sets of drinks on our table.

Dahil sa kagustuhan kong tumagal pa sa bar para i-celebrate ang new milestone sa buhay ni Austine kahit na deep down inside me ay hindi ako okay, hindi ko namalayan na napadami na pala ang inom ko.

I'm not that drunk actually. Kahit papano naman at alam ko pa din ang mga ginagawa ko at kaya ko pang tumayo on my own, talagang nahihilo lang ako ng konti ngayon and I know if I drink another glass masasagad na ang alcohol limit ko.

Hindi na ako nakipagtalo pa kay Austine ng kunin niya sa aking kamay ang baso ng alak na hawak ko upang ilagay ito sa mesa. After that he just hug me na para bang nais niya akong protektahan sa lahat ng nasa paligid namin habang patuloy pa rin ang pakikipag-usap niya sa mga kasama.

Nang makita niya na idinuduyan na din ako ng antok dahil sa alak sa aking sistema ay nag pag-alam na din siya sa mga kasamahan. "Bro, una na kami" simpleng sabi nalang nito.

"Okay lang ako Love, kaya ko pa, we can stay a little bit more" subok ko pang pigil sa kanya ng alalayan na niya akong tumayo.

"Pagod na din ako, Love, I want to rest already. Let's go home." pinal na pahayag nalang niya.

"Austine wait" pigil naman sa amin ni Shane bago pa man kami makababa ng hagdan. "How about me? I don't think I can drive anymore. Can I come with you instead? You have a spare room in your condo right, yung kay JM." dugtong pa nito.

I didn't say any word, kahit na konting konti nalang alam kong bibigay na din ang pasensya ko. I just let Austine handle the situation.

"I don't think it's a good idea Shane. San ka ba ngayon? Austine said.

"In Makati, it's a little bit far. Hindi ko na kayang magmaneho ng matagal" muling pangungumbinsi pa nito sabay hawak sa kanyang ulo na tila ba nahihilo.

I just hold Austine's hand much tighter this time. Allowing him to know that I'm not okay with the idea even though I didn't utter any words to him.

"Sabay ka na sa akin. We're on the same way." Ani naman ni Seb.

Luckily Seb is very observant. Siguro nga ay kanina pa niya kami minamasdan maging ang mga kilos ni Shane. Kaya naman para matapos na ang usapan, he offer Shane a ride going home.

They didn't give Shane a chance to disagree lalo na ng ibilin na siya ni Austine sa kaibigan.

Tinungo nalang din namin ang parking lot ng bar kung saan nakaparada ang sasakyan niya. Malapit lang kung tutuusin ang Condo niya, probably around 15 to 20 minutes travel lang naman. But Austine needs to send me home first kaya naman talagang lalayo siya. Even though hindi naman siya nag-inom ng marami, pero nakikita kong unti-unti na ding tumatama ang epekto ng alak sa katawan niya.

"Okay ka lang ba, Love? Kaya mo pa ba?" tanong ko sa kanya ng huminto kami dahil sa my trapic light. Napansin ko kasi ang bahagyan pagmasahe niya sa kanyang ulo.

"Yah, I'm okay, just a little dizzy" sagot nalang niya.

"Pede naman ako Love mag taxi nalang. Para makapahinga ka na din. Pagod ka na din kasi" sabi ko sa kanya.

"No, hindi ako papayag. Alam mo namang ayaw kitang nag babyaheng mag-isa lalo na ngayon malalim na ang gabi." may diin naman niya sabi.

"Pero lasing ka na din Love, delikado na para sayo. Lalayo ka pa masyado kung ihahatid mo pa ako" pangungumbinsi ko pa rin sa kanya.