la douleur exquise.

doğum günü.

Önünde duran pastaya baktı Alaz. Bir de yanındaki adama. Toplu doğum günü organizasyonunun içinde bulmuştu birden kendisini. Ne ara, nasıl buraya geldi anlamamıştı, her şey ışık hızında olmuştu sanki. Gözleri gülmekten kıpkırmızı olan Aksel'i bulduğunda bütün her şeyin onun başının altından çıktığına emindi. Gözlerini kapatıp sabır diledi ve olanları hatırladı.

"Eeee, Alaz Efendi. Doğum gününüz de yaklaşıyor, bu yıl ne dileyeceksiniz bakalım?"

Melis kendisini büyük bir keyifle Alaz'ın hemen yanına atıp başını koltuğa yasladı ve hınzır bir gülümsemeyle Alaz'a bakmaya başladı. Yan gözle kendisine bakan Alaz gözlerini devirip derin bir nefes doldurdu ciğerlerine.

"Cevabını bildiğin soruları sorma, Melis."

Beklemeden dudaklarından firar eden kahkahaya hiç de engel olmaya yeltenmemişti Melis. Asi'ye olan hislerini inkâr etmemesi hoşuna gitmişti. Bir de Asi'nin duvarlarını kırabilseydi, işte o zaman her şey daha da katlanılabilir olacaktı. Bu iki gencin arasındaki ilişki olmayan ilişkiden yalnızca kendileri değil çevrelerindeki herkes oldukça yorulmuştu. İşin içine bir de olmaması gereken olaylar, ortaya çıkmayı bekleyen sırlar da girince yürüdükleri yol iyice çıkmaza giriyordu. Sıkıntıyla nefes verdi Alaz. Yarın 2 Temmuz'du. Doğum günü. Geçen sene Aksel'in minik bir market keki üstüne mum dikmesiyle gecenin bir yarısı kutlamış, bütün gün de uyumuştu. Ancak bu sene her açıdan bambaşkaydı. Derin bir nefes doldurdu ciğerlerine.

"Ne düşünüyorsun?"

Kafasını iki yana salladı Alaz. O kadar çok şey düşünüyordu ki aralarından hangisini seçip söyleyecekti Melis'e? Acaba annesi hatırlayacak mıydı doğum gününü? Her sene inatla yankılanıyordu bu soru beyninde. Cevabını bilse bile. Ayaklanıp odasına gideceği sırada telefonunun çalmasıyla ekrana değdi bakışları. Vücudundan anında terler boşalırken bir an nefes almayı unutmuştu sanki. Telefonun kapanmasına yakın yanıtladı çağrıyı. Arayan Kerem'di.

"Nasılsın?"

Son derece mahcup ve cılız çıkan sesiyle titrediğini hissetti. Kerem de kendisi gibi onunla nasıl konuşacağını bilemiyordu. Masaya yatırılması gereken onca konu vardı ancak ikisi de inatla kaçıyordu bundan.

"İyiyim."

Görmediğini bildiği halde başını salladı Kerem. Gözleri karşısında kendisine büyük bir umutla bakan Asi'yi bulduğunda cesaret verircesine gülümsedi Asi. Yarın doğum günü olduğunu öğrenmiş, beraber kutlamayı teklif etmesini istemişti. Üstelik yarın Eymen'in de doğum günüydü. Asi, Alaz'ın Eymen'e ne denli sinir olduğunun ve kendisini Eymen'den ne denli kıskandığının farkındaydı. Biraz eğlence fena olmaz diye düşünüyordu. Tamam, Alaz'ı kendi doğum gününde bu denli bir sınava sokmak pek de adil değil hatta oldukça acımasızcaydı ancak Asi, Alaz'ın gerginliğini nasıl alacağını çok iyi biliyordu. Yalnızca amacı Alaz'ın söylediği sözler yüzünden cezasını çekmesiydi ve bunu elbette ki potansiyel rakip olarak gördüğü Eymen ile yapacaktı.

"Yarın doğum günün, Asi beraber kutlamak istiyor."

Gözleri anında parlamıştı Alaz'ın. Nasıl yani, Asi yarın onun doğum günü olduğunu öğrenmiş ve yanında olmak mı istemişti? Yüzüne yerleştirdiği gülümsemeyle kendisini izleyen Melis'in kaşları sorgularcasına çatıldı. Alaz'ın bu kadar mutlu olabilmesi için Asi'nin arayıp evlenme teklifi etmiş olması falan gerekiyordu.

"Ciddi misin?"

Kendisinden bağımsız gür çıkan sesi ister istemez Kerem'i gülümsetmişti. Alaz, uzun zaman sonra ilk defa kendisiyle bu kadar hevesli konuşuyordu. Bunun sebebi de pekâlâ Asi'ydi. Elini yumruk yapıp baş parmağını Asi'ye doğru kaldırdığında Asi'nin de yüzü parlamıştı. Derin bir nefes alıp arkasına yaslandığında Alaz ve Kerem saati kararlaştırıp vedalaşmışlardı.