UMAY

Bölüm 21

Karatoygarlar Beyliğinden..

Karatoygar Beyi Çağrı Bey tahtında oturmuş anlatılanları dinliyordu.

"Bağışlayın beyim. Alptekin de Umay Hatun da kaçmıştır. " Öfke damarlarını yaksa da kendini sakin kalmaya zorladı. Öfkeyle karar vermeyecek kadar aklı başındaydı.

Elbette esir aldıkları kızın kim olduğunu biliyor, Baraklara satmak için anlaşmayı bekliyordu. Kızı elinden kaçırdığı yetmemiş gibi Gökmenlerle kaçmıştı. Aşina ecelerinin gücünün sınırı olmadığını yıllar evvel bizzat görmüştü. Onunla baş edemezdi. Hele de Gökmenlerle bir olursa. Ama kız esirleri olmuştu. Esir alınırken yaralanmıştı. Belki de bu yüzden güçlerini kullanamıyordu. O iyileşmeden ondan kurtulmalıydı yoksa Gökmenlere karşı şansı kalmazdı.

"Bana Gonca Hatun'u çağırın!" Beylerinin gazabından korkan Alpler hızla otağdan ayrıldı.

Gonca Hatun Çağrı Bey'in casusuydu. Onu bizzat kendi yetiştirmişti. Gonca'nın annesi Gökmenlerden olduğundan sık sık obaya gider ve kimsenin şüphesini çekmezdi. Herkesle arasını iyi tutar, obada ne oluyor ne bitiyor hepsini bilirdi. Bu savaşta Çağrı Bey'e çokça faydası olmuştu. Çadırın girişinden sesi duyuldu.

"Destur var mıdır beyim?"

"Gelesin Gonca Hatun." Genç kız çadırın kapısını aralayarak içeri girdi. Gözleri direkt beyini buldu. Selam vererek ne diyeceğini bekledi.

Çağrı Bey gözlerini genç kıza dikti.

"Sana bir görevim vardır."

"Dinlerim beyim."

"Aşina ecesi Umay Hatun Gökmenlerdedir. Onu ortadan kaldırmanın bir yolunu bulacaksın. Sen eceyi ortadan kaldırırken ben de Gökmenlerin soyunu kurutacağım. "

Umay'dan..

Tolunay buradaydı. Gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Başımda derin bir acı vardı. Zihnim bulanıktı ve görüşüm bir gelip bir kayboluyordu. Başımda hissettiğim ani acıyla gözlerim karardı. Birden zihnime karşımdaki insanların düşünceleri akın etti. Ruhumdaki o boşluk doldu. Ben Açina'yı hissettim. O da beni.

Ormanı dolduran, insanın kanını donduran bir uluma duyuldu. İyem yaralandığımı anlamış ve süratle bana yaklaşıyordu. Gözünü öyle bir kan bürümüştü ki onu bu saatten sonra ben bile durduramazdım. Durdurmak da istemiyordum zaten. Yeterince susmuştum. Madem sorunlardan kaçamıyordum, savaşır ve hükmederdim. Kanıma yakışan da buydu.

Duydukları uluma sesi ile karşımdaki iki kız derince yutkundu.

"O da neydi öyle, sıradan bir kurda benzemez."

"Ne olduğunu bilmem lakin hemen işimizi bitirip dönmeliyiz." Aycan'ın lafını bitirmesiyle elindeki hançeri havalandırması bir oldu. Tam indirecekti ki ulukurt boynuna atıldı ve kafasını gövdesinden ayırdı. Ondan sıçrayan kan hem bana hem yanımdaki diğer kıza bulaşmışken, kız korkudan titreyen elleriyle kılıcını kınından çıkarmaya çalıştı. Zihninden geçirdiklerini duymamla kalbimi derin bir endişe sardı. Gökmenlere saldıracaklardı. Kılıcını çekecekken iyem ona da izin vermeyerek üzerine atıldı. Yere düşen kızın üzerine çıkarak kalbine pençelerini geçirdi.

İkisiyle de işi biten Açina bana yöneldi. Gözlerinde gördüğüm hasret boğazımı düğümledi.

"Seni çok özledim Açina'm." Diyerek kollarımı boynuna sardım. Bir kez daha tam vaktinde imdadıma yetişmişti.

"Aman ne duygusal!" Sağımdan duyduğum sesle Tolunay'a döndüm.

"İtiraf et huysuz ruh, sen de beni seviyorsun." Belli belirsiz gülümsedi.

"İması bile korkunç. Lafını geri alasın." Ayağa kalkmaya çalışmamla başıma bir ağrı girdi ve sendeledim. Başımdan kan süzülüyordu. Açina'dan korkunç bir hırıltı geldi. Aycan'ın cesedine yöneldi ve parçalara ayırıp yemeye başladı. Vahşiydi ve zevk için öldürürdü. Bunun hoşuma gitmediğini söyleyemezdim.

"Kurdun da senin gibi vahşi. "

"Eksik olmayasın. Sağ ol iltifatın için."

"Onu bırak da obadakilere ne diyeceksin? Senin yaptığın anlaşılırsa Aycan'ın ailesi seni öldürmek ister."

"Kendimi savundum diye yargılanacak değilim. Hem beni yargılamak için önce yaşamaları gerekir. Obaya saldıracaklar. Tez gitmeliyiz."

Ama Tolunay haklıydı. Az bir düşmanım var gibi bir de Aycan'ın ailesiyle uğraşacaktım. Bu da benim kaderim olmalıydı.

"Saldırı çoktan başlamış. Acele edesin fazla dayanamazlar. " Zorlanarak ayağa kalktım. Usulca yürürken Açina'ya baktım. Bu seferki savaşta bana çok yardımı dokunacaktı.

***
Bölümün kısa olduğunun farkındayım, bir sonraki bölümde telafi edeceğim.

Bir sonraki bölümde bazı şeyler açıklığa kavuşacak ve güzel bir savaş okuyacağız.