Mafya Karısı

11. Bölüm

Bir nebze kendime gelebilmek adına bahçeye çıktım.

Artık gerçek anlamda nefes almakta zorluk çekiyordum.

Dakikalarca bahçede bekledim.

Düşündüm, sonum nasıl olacak diye düşündüm.

Düşündükçe işin içinden çıkamadım hepten bataklığa saplandım.

Zor olacaktı benim için oldukça zor olacaktı. Ama olsun zaten ben buralara kadar kolay gelmedim.

Hayatta hep mücadele ettim, etmek zorundaydım. Şimdi yine değişen bir şey olmayacaktı. Yine eskisi gibi mücadele edecektim.

Ama bu sefer Yiğit Karanlı ile mücadelemi sürdürecektim.

"Aferim Ayla sonunda akıllandın demek!"

"Dünya da herkes akıllanıyor ama bir tek sende o belirtileri göremiyorum neden acaba? Ha bir dakika senin zaten aklın yok ki görememem gayet normalmiş."

Bu babam olacak adama laf soktuğumda içimde kelebekler uçuşuyor.

"Hâlâ aynı saygısızlık."

"Bana saygıyı sen mi öğreteceksin? Komiksin gerçekten komiksin. Lan daha annem ne kadar oldu öleli de sen o sarı oruspuyu kolundan tutup buralara getiriyorsun."

"Ağzını topla Ayla. Senin karşında çocuk yok baban var."

"Sen babalığı çok yanlış anlamışsın Hasan Çevik."

İki dakika huzurlu bir nefes alacaktım onu da burnumdan getirmişti pislik herif.

İçeri girip Çise ile vedalaştım. Çise gittiği an Yeşim Hanım yanıma geldi.

"Kızım eğer müsaitsen seninle bir şeyler konuşmak istiyorum."

"Dinliyorum sizi Yeşim Hanım."

"Böyle ayak üstü konuşulacak mevzular değil bunlar yavrum. Sadece iki dakikanı bana ayırıp bahçeye çıkabilir miyiz?"