These Triplets Aren't Mine

Chapter 15

Erasmin

"E-Erasmin?"

Mabilis akong tumalikod at mabigat ang loob na naglakad paalis. Shit. He saw me peaking like an idiot.

Nakita ko kung paanong marahang lumambot ang ekspresyon niya nang makita ako. I must looked really pathetic in his eyes to show such expression.

But I didn't mean to feel this way. Hindi ko naman alam na ganito ang mangyayari.

Kusang nanlabo ang paningin ko. Ayoko nito. Ayokong umiyak. Agad kong pinalis ang mga luhang walang tigil sa paglandas sa mga pisngi ko. Hindi na'ko bata para iyakan ang ganitong mga bagay, pero ang sakit na kasi.

"Fuck!" Narinig ko ang marahas na pagbukas ng pinto at ang mabibigat niyang yabag patungo sa'kin.

"Erasmin!"

Everything's fucked up now! Nothing's going my way and the elevator's not opening!

Bago niya pa'ko maabutan ay dali-dali akong tumakbo pababa ng hagdanan. I don't have a choice, even if the elevator opens, he will definitely catch up before it closes.

Gusto ko nang talunin pababa ang hagdan para lang makalayo sa kanya kahit pa halos ikabali na ng mga binti ko ito dahil sa suot kong takong.

"Stop running, Erasmin!" His voice reverbed like a thunder.

"T-Then stop chasing after me!"

"You'll fucking hurt yourself!"

Lahat na yata ng mura ay nasabi niya na habang pinapanood akong pasirko-sirko sa pagbaba ng hagdan. Nahihilo na 'ko at hindi ko na maramdaman ang mga paa ko.

"Just let me leave, Sixto!" Garalgal ang boses ko't hindi ko mapigilan ang paghikbi.

Mabilis kong pinalis ang mga luhang naglalandas sa aking pisngi. Natatakot na makita ito ni Sixto.

"Erasmin. I'll explain." His voice was pleading.

No. I don't want to hear any of his lies anymore. My life was so peaceful without him and I want everything to go back to the way it was.

"Shit!"

The alcohol's making my vision blurry. Unti-unti parang umikot ang paligid sa paningin ko. Mahuhulog ako sa hagdan!

Desperadong naghanap ng makakapitan ang mga kamay ko kahit huli na ang lahat.

"What the fuck, Erasmin! Are you trying to kill yourself?!"

I felt Sixto grabbed me by the waist and now I'm inside his arms.

Parehas kaming naghahabol ng hininga. Hapong-hapo at ramdam ang bilis ng tibok ng puso ng isa't isa.

Pilit kong kinakalas ang pagkakahawak niya sa bewang ko pero mas idiniin niya ang kanyang sarili sa'kin. Hindi na lang kami magkalapit, nakalapat na ang buo kong katawan sa kanya.

"Ano ba, Sixto? Bitiwan mo 'ko!" Angil ko sa kanya pero hindi siya nagsalita, basta na lang niya akong binuhat sa kanyang balikat na parang isang sako ng bigas.

"Hindi ka ba nakikinig? Sabi ko bitiwan mo 'ko! Ibaba mo 'ko, Sixto!"

I hit his back and my nails almost dug into it but he stayed silent as if he was holding back his anger. Our direction is towards the last floor again.

"Tama na! Gusto ko nang umuwi, Sixto! Ayoko rito!" Pagmamakaawa ko sa kanya. Naiiyak na 'ko sa galit na nararamdaman ko pero hindi naman niya maintindihan.

"Ayaw mo pala rito, bakit ka pa nagpunta?" Saglit akong natigilan sa sinabi niya.

He must be really upset that I interrupt them when he was about to have a good time with Karina. Kung galit siya, dapat hindi na niya 'ko sinundan!