Κεφαλαιο 9

23 3 0
                                    

                                                                                       ~Eliza~
Ανεβαίνω τις σκάλες και μπαίνω μέσα στο αεροπλάνο.

Κάθε φορά το πρώτο βήμα μου προκαλεί τα ίδια αισθήματα και τις ίδιες σκέψεις.
Αυτός ο χώρος που μου είναι πλέον τόσο οικείος είναι το μοναδικό μέρος παρά τις δυσκολίες που έχω αντιμετωπίσει και θα αντιμετωπίσω που με βοηθάει πραγματικά, να χαλαρώσω και να διώξω τα πάντα απο πάνω μου.

Το βλέμμα μου παρατηρεί προσεκτικά τις σειρές. Υπάρχουν τρεις κάθετες μεγάλες σειρές. Οι δύο στα πλαγιά αριστερά/δεξιά και μία στο κέντρο. κάθε σειρά αποτελείτε απο τρεις θέσεις.

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω τόσο μεγάλο ταξίδι, οπότε κανονικά δεν θα έπρεπε να αγχώνομαι.. αλλά ομολογώ πως ένα μικρό κομμάτι μέσα μου έχει αγχωθεί λιγάκι, που θα πρέπει να ξανά δουλέψω μέσα σε ένα τόσο μεγάλο αεροπλάνο και απο την μία.. κακώς, αλλά μπορώ να πω οτι το δικαιολογώ. Έχει περάσει αρκετός καιρός απο τη τελευταία φορά κι είχα συνηθίσει σε πολύ μικρότερες πτήσεις.
Παίρνω όμως μια βαθιά ανάσα και ισορροπώ, κάπως, τα πράγματα μέσα μου.

Εξάλλου γνωρίζω πως μετά την απογείωση θα μου φύγουν όλα και θα απολαύσω την πτήση όπως συμβαίνει πάντα.

Με διακόπτει ξαφνικά απο τις σκέψεις μου μια πολύ γνώριμη φωνή.
Όταν το συνηδειτοποιησα ομολογω πως εξεπλάγην πολύ γιατί είχα καιρό να την ακούσω αλλά γυρνάω και καλημερίζω με το καλύτερο χαμόγελο μου.

«Καλημέρα και σε εσένα Λαέρτη, σου αρέσει πραγματικά παρα πολύ να με ξαφνιάζεις σωστά;»

Τα γαλανά του μάτια φώτισαν απο το χαμόγελο του, μόλις με αντίκρισε. Πρόσφερε το χέρι του για να με χαιρετήσει όπως έκανε πάντα

«Αυτό είναι το χόμπι μου Eli ακόμα δεν με έχεις μάθει;»

Μου κλίνει παιχνιδιάρικα το μάτι και με προσπερνάει για να πάει στην θέση του και εγώ γελάω με το αστείο του ενώ τον ακολουθώ απο πίσω για να υποδεχτούμε τους επιβάτες.

Στις αρχές όταν πρώτο έπιασα δουλειά εδώ, μας έβαζαν συχνά μαζί και για να είμαι ειλικρινής ήταν ένας από τους λόγους που αγάπησα τόσο γρήγορα τη δουλειά μου.

Οι επιβάτες είναι αρκετοί και δεν αργεί να γεμίσει μέσα σε λίγα λεπτά σχεδόν το μισό αεροπλάνο και περισσότερο.

« Συγνώμη η θέση 16N που βρίσκεται;»

«Ακολουθήστε με»

Πηγαίνω τους επιβάτες στην θέση τους, τακτοποιώ και τις αποσκευές τους, στο ντουλαπάκι πάνω απο το κάθισμα τους και αφού βεβαιώνομαι πως ειναι ολα μια χαρά γυρνάω, για να επιστρέψω στη θεση μου. Αλλά

Love is in the πτήση 124Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz