"Robje," Matthy haalt een hand door de bruine lokken van de jongen. Het is momenteel bijna negen uur, en Robbie slaapt nog. "Word je wakker?"
Langzaam openen zijn ogen, en hij kijkt Matthy slaperig aan. Hij wrijft door zijn ogen om de slaap eruit te krijgen. "Goedemorgen." Mompelt hij hees.
"Goedemorgen," Glimlacht Matthy, voorzichtig naar beneden buigend en een kus op zijn lippen plaatsend. "Gefeliciteerd."
Robbie knippert even verbaasd voor het realisatie moment komt, hij is vandaag jarig. Zessentwintig jaar geworden.
"Dankjewel." Glimlacht hij, overeind gaan zittend, nu valt het op wat Matthy beet heeft en hij kijkt hem aan. "Matt, dat had niet gehoeven."
"Weet ik. Maar ik wou het. Plus de jarige verdiend wel een ontbijtje in bed volgens mij." Lacht hij zachtjes.
Hij heeft een dienblad beet met twee bordjes er op. Op elk bord liggen twee croisssntjes met kaas er tussen. Ook staan er twee glazen met jus.
"Dankjewel." Mompelt hij nogmaals voordat die naast hem klopt op het bed. "Kom terug zitten.
Matthy hand het dienblad over aan Robbie zodat die niet perongeluk iets laat vallen, en doet zoals gevraagd en kruipt naast hem het bed in.
Matthy neemt het dienblad weer van hem over, en plaatst die op zijn eigen schoot. "Wat wil je vandaag doen?"
Robbie haalt zijn schouders op terwijl die zijn hoofd op Matthy's schouder laat vallen. "Gewoon, thuis blijven."
"Je wil niet ergens heen? Ook niet uit vanavond?" Dat is wat Matthy had verwacht, dat die ergens wou gaan zuipen.
"Mm, nee." Antwoord hij hoofdschuddend. "Gewoon thuis blijven. Knuffelen met jou."
Een glimlach vormt op zijn gezicht door Robbie's woorden. "Dan doen we dat, Maar eerst eten."
Robbie knikt en haslt zijn hoofd van zijn schouder af waarna hij een croissant van het bord af pakt. "Eet smakelijk."
Matthy, die ook al een croisant had gepakt draait zijn hoofd naar hem. "Eet smakelijk."
Tussen het eten door praten ze nog wat over de afgelopen week en hun aankomende plannen.
Voor die het weet kijkt die verbaasd naar zijn nu lege bord, ja het eten ging soepeler de laatste tijd, maar dat hij zo makkelijk zijn bord leeg heeft verbaasd hem.
Matthy drukt een kus op zijn wang. "Ik ben trots op je." Fluistert hij.
Robbie kijkt hem aan. "Dat ging zo makkelijk, zonder moeite. En ik heb nu niet eens spijt dat ik het op heb." Fluistert hij.
"Ik zei toch dat we er door heen kwamen? Samen?" Glimlacht de blond naar hem.
Robbie zijn eigen mondhoeken krullen ook omhoog. "Ja, samen. Misschien dat het toch nog goed komt."
"Tuurlijk komt het goed." Antwoord hij meteen. "Dit is al een grote stap, Robbie."
"Het gaat beter met ons, de laatste tijd, huh?"
"Elke dag een beetje beter." Knikt Matthy instemmend.
Robbie zucht zachtjes, het gaat inderdaad elke dag een beetje beter. En hij dacht niet dat hij ooit het licht zal zien aan het einde van de tunnel. Niet met hoe het eerst was, en al helemaal niet na zijn poging. Maar misschien is het dan toch zo ver.
Voorzichtig leunt Robbie naar voren en plaats zijn lippen op die van Matthy. Liefdevol en langzaam kussen de twee.
Na een paar seconden trekken ze terug, en opeens verlaten de woorden Matthy's lippen. "Wil je mijn vriend zijn?"
Hij wou dat al zo lang vragen, maar nooit was het het goede moment. Maar nu kon die het niet meer inhouden. Hij wil Robbie gewoon de zijne kunnen noemen.
Robbie's ogen vergroten, maar dan breekt een glimlach op zijn gezicht uit. "Ja!"
Matthy lacht, en plaats zijn hand op zijn wang om hen terug in te trekken voor een tweede kus.
Net als hun lippen elkaars raken gaat de deur open. "De kop van de kat is jarig.."
Robbie barst in lachen uit als die terug trekt en zichzelf tegen Matthy's borst aan laat vallen.
Hij kijkt hoe zijn beste vrienden erg vals staan te zingen, met hoedjes op hun hoofd en Koen die op een feesttoeter blaast.
Milo loopt naar hun toe en plaats ook een goud hoedje op hun hoofden.
En als Robbie hier ligt in de armen van zijn vriend, met zijn beste vrienden om zich heen weer hij dat het goed gaat komen.
Misschien dat jaar 26 zijn jaar word.
-
a/n
holy shit
het einde van dit boek!! Ik hou echt van dit boek, maar het was wel aan het einde toe. Ik zit er aan te denken een derde boek toe tevoegen aan de serie, maar dat weet ik nog niet zeker. In iedergeval is dit nu de afsluiting van dit boek.
een verjaardags hoofdstuk op Rob zijn verjaardag was wel nodig.
JE LEEST
SOFTCORE || mabbie²✔️
Fanfiction"Are we too young for this?" Robbie en Matthy hebben in de afgelopen periode gevoelens voor elkaar weten te ontwikkelen. Alleen heeft geen één van hun er iets over gezegt, bang dat het hun vriendschap zou verpesten. Maar nu dat er een kans is dat Ma...
