Robbie kijkt naar beneden als hij beweging op zijn borst voelt, even blijft Matthy wat bewegen voor die zijn ogen opent.
Zijn ogen zijn wat dikker dan normaal door dat die zichzelf in slaap heeft gehuild. Ook vallen de donkere ringen onder zijn ogen erg op.
Robbie streelt met zijn rechterhand door Matthy's haar, waardoor de blond zijn hoofd kantelt om hem aan te kijken.
"Goeie morgen, Matt." Fluistert Robbie.
"Morgen." Antwoord Matthy met zijn slaapstem. Zijn hand maakt die langzaam los van Robbie's shirt en brengt hem omhoog om door zijn ogen te wrijven. Zijn andere hand zijn grip word losser, maar hij houd zijn hand op Robbie's buik.
"Gaat ie weer wat beter?" Vraagt Robbie voorzichtig, bang dat die hem weer in paniek kan maken bij die woorden.
Gelukkig gebeurd dat niet, maar haalt de jongen zijn schouders op. "Weet niet." Antwoord hij zachtjes.
Robbie knikt, naar beneden leunend om zijn lippen eventjes op zijn hoofd te planten voor die terug trekt. "Dat is oké. We doen het gewoon rustig aan vandaag. Goed?"
Dankbaar knikt Matthy, voor zijn ogen op de klok aan de muur vallen. Wat aan geeft dat het bijna middag is. Hij weet dat ze zo toch echt naar beneden moeten, en Robbie weet dat blijkbaar ook.
"Zullen we zo maar naar beneden?" Het liefst blijft Robbie de hele dag boven, maar ook hij weet dat dat niet mogelijk is.
Hij kan niet doen wat die normaal doet zodra er iets fout gaat. Het vermijden en hopen dat het van zelf weg gaat.
Maar Raoul heeft ze gezien, en dit gaat niet van zelf weg. Raoul's kennende brengt hij dit binnenkort op. Misschien niet waar Koen en Milo bij zijn, maar dit gaat hij niet laten.
Een pruillip vormt op Matthy's gezicht bij zijn woorden."Nog even knuffelen? Alsjeblieft?"
Zachtjes zucht Robbie met een kleine lach op zijn gezicht. "Vooruit." Stiekem is hij wel blij met zijn antwoord, kan die het toch nog voor een paar minuten uitstellen.
Tevreden met zijn antwoord duwt Matthy zijn gezicht in Robbie's nek en vouwt zijn armen stevig om de jongen zijn middel heen.
Robbie zelf legt één van zijn handen op Matthy's middel terwijl die met zijn andere door Matthy's haar gaat.
Veel word er niet gezegd, Matthy is nog aan het wakker worden en heeft nu vrijweinig behoefte aan small talk.
Robbie daar in tegen is te diep in zijn gedachtes. Hij heeft niet door dat zijn hand uit zijn hand glijd en Matthy's hand pakt om met zijn vingers te spelen.
Bedenkelijk kijkt Matthy naar zijn hand die zijn wijsvinger beet heeft. Hij kent al zijn trekjes ondertussen en weet ook wel wat het betekent. "Rob?"
De brunet hoort hem niet, te druk bezig zijn met alle negatieve uitkomsten die er kunnen zijn door dat Raoul het nu weet.
"Schat." Matthy plaats één hand op Robbie's wang en aait er over heen wat hem effectief uit zijn trans haalt. "Lieverd?"
"Sorry, wat zei je?" Vraagt de brunet, niet door hebbend dat Matthy nog niet eens iets had gevraagd.
Voorzichtig duwt Matthy zichzelf overeind zodat die hem kan aankijken. "Wat is er aan de hand?"
Robbie had bijna "Niks" geantwoord, maar bedenkt dan dat ze beloftes hadden gemaakt. En dit keer wil hij zich aan die beloftes houden. Wat betekent dat hij nu eerlijk moet zijn.
"Raoul liep net binnen toen je nog sliep, sn hij zag ons samen liggen. Ik ben gewoon bang wat hij nu over ons denkt. Of het goed of slecht is."
Matthy knikt begrijpend, maar toch heeft hij de angst niet die Robbie nu heeft. Raoul wist natuurlijk al van Matthy dat hij gevoelens heeft voor Robbie. Daar kwam die achter toen Robbie in een coma lag en ze naast zijn bed stonden.
Meerdere gesprekken daarna volgde, en het kwam er op uit dat die blij voor ze was, hem accepteerde en dat hij er voor moest gaan omdat ze 'voor elkaar gemaakt zijn'.
Matthy weet dus al die die hen accepteerd, maar natuurlijk is dit eng voor Robbie. Als het Milo of Koen was die binnen liep was Matthy ook bang geweest, om die van hen niet wist wat die kon verwachten. Dus hij snapt Robbie volledig.
"Raoul weet dat ik gevoelens voor je heb," Geeft hij toe. "En hij accepteert ons, je hoeft niet bang te zijn voor zijn reactie, Robje. Het is Roel maar."
"Sorry." Mompelt Robbie. "Je weet hoe ik ben. Ik ga aktijd van het slechtste uit want.."
"Op die manier kan je niet teleurgesteld worden." Maakt Matthy voor hem af. "Dat weet ik, en dat is oké. Maar ik beloof je dat Raoul niet slecht zou reageren."
Robbie kijkt Matthy even aan, waarna die knikt zodra die geen teken van een leugen van zijn gezicht af kan lezen. "Knuffel?" Fluistert hij.
Matthy drukt vlug een kus op zijn lippen voor die de kleinere jongen in zijn armen trekt. "Dat hoef je niet te vragen."
JE LEEST
SOFTCORE || mabbie²✔️
Fanfiction"Are we too young for this?" Robbie en Matthy hebben in de afgelopen periode gevoelens voor elkaar weten te ontwikkelen. Alleen heeft geen één van hun er iets over gezegt, bang dat het hun vriendschap zou verpesten. Maar nu dat er een kans is dat Ma...
