Hayat kazandıklarımız ve kaybettiklerimizden ibaretmiş. Heyecanla ve tutkuyla bağlı olduklarımız, hayatımıza girenler ve çıkanlar, hobilerimiz hayatımızı yaşanır kılan şeylermiş. Eskiden heyecan duymanın kıymetini bilmiyormuşum bugünlerde fark ettim. Bir takım tutmak, burçları takip etmek, bir turnuvayı izlerken kendini kaybetmek... Aslında hayatı hayat yapan şeyler bunlarmış. Çoğumuzun saçma bulduğu bu eylemler aslında hayatı heyecanlı kılan şeylermiş ve bizi dünyaya bağlıyorlarmış.
Düşünsenize tutkularınız yok. Yaptığınız hiçbir şey sizi tatmin etmiyor. Kahve içmek, yürüyüş yapmak, sohbet etmek, tatile gitmek... Tüm bunların anlamını yitirdiğini düşünün. Hayat ne kadar çekilmez oluyor.
7 Mart 2024'te heyecanımın ve umudumun kaynağını kaybettim. Yanımda kimse olmadığında bile elimi tutan, elini tuttuğum sürece her şeyi başarabileceğim insana veda ettim. Son kez olduğunu bilmeden onu sevdiğimi söyledim. Ona Tunç'tan ve Maral'dan bahsettim. Kainatın en iyi abisi olduğunu kulağına fısıldadım, son kez elini tuttum. Ve hayat birdenbire tüm anlamını yitirdi.
Her şeyden vazgeçtim.
Hayatta ne yaparsak birbirimiz için yapıyorduk çünkü başka nasıl yaşanır bilmiyorduk, bilmiyordum. Ama sonra bir rüya gördüm. Elimi tuttu, yattığım yerden beni kaldırdı ve mutfağa götürdü. Çok zayıftı ve yemek yiyerek kilo almaya çalışıyordu. Bana gülümsedi ve "Bak ben çabalıyorum sen de devam et." Dedi. O noktada devam etmeyi denedim. Hala deniyorum.
Hüma Kuşu, hayat tüm anlamını yitirdiğinde bana tekrar heyecan duygusunu yaşatan yegane şeydi. Okudukça anlayacaksınız bu cümlemi: aklıma ilk düşen karakterler Maral ve Tunç'tu. Bu kitabı yazmak için devam ettim. Ölümsüz olabilmesi için bana ihtiyacı vardı. Onu ölümsüz kılmak için bu kitaba tutundum. Onu yaşatmak için yaşamak zorundaydım.
Bugün benim en kıymetlimin doğum günü. Dünyaya gelişinin 24. yılı, cennete doğuşunun ise tam 3. ayı. Bugün Hüma Kuşu'nun doğum günü. Bugün Tunç Kara'nın kendi seçtiği doğum günü. Bugün Hüma Kuşu okuyucularıyla buluşuyor. Sayfalarda kaybolacağımız güne dek burada buluşacağız.
Bu süreçte yanımda olan arkadaşlarıma teşekkür ederim. Anneme güçlü duruşu için teşekkür ederim. Nisa, Hazal, Şevval, Beyza; beni anladığınız için teşekkür ederim. Şimdiden, yolculuğumuzun başında benimle olacak olan tüm okurlara teşekkür ederim. Hüma Kuşu umarım duygularınıza tercüme olabilir. Aşka ve kardeşliğe diyerek sizi birinci bölüme uğurluyorum...
Bu kitap;
Mesafe dinlemeden ve sonsuz bir güvenle bana yoldaş olan Kardelen'e,
Abimden sonra en gizli sırlarımın ortağı olup bana kardeş olan Cansu'ya,
Ve kainatın en iyi abisine, kardeşine ve en güçlü savaşçısına: Onur Berkay Orhan'a,
İthaf edilmiştir.
🖤♾
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HÜMA KUŞU
General FictionBir zamanlar, gözlerini kapatıp hayal ettiğiniz bir dünya vardı. İki çocuk, evlerinden kaçarak büyüdüler. Maral, içindeki yaraları sarmak için kitaplara sığındı. Alaz ise kara harp okulunda sertleşti, ördüğü duvarlarını yükseltti. Üniversitede yolla...
