Warning 25

361 23 9
                                    

"Pull the damn trigger, Martin!" Pagod kong udyok sa kaniya.

I saw how his hand gripped the rifle so hard that it showed its veins. Gago mo! Ako pa? Ako pa ang tatakutin mo ng ganiyan? Hindi ka pwedeng mamamatay na lang bigla at iiwan mo akong miserable!

"If you die tonight, I'll be free for the rest of my life." Umiiyak man ako, pero sinubukan ko paring patatagin ang aking boses upang hindi ipakita sa kaniya natatakot akong mawala siya.

Dahil alam na alam niya na kung mawawala siya, hindi ko kakayanin.

Ang lagay ba ay ikaw lang ang pwedeng manakot?

Ngayon hindi siya makasagot sa akin!

Suminghap ako, pinigilang pumiyok dahil nanginginig ang aking kalamnan.

"Iba-baon kita sa limot, pag patay ka na, may ipapalit ako sayong bago." Turan kong nakaka insulto.

Mula sa nanghihina nitong tingin ay naging mabagsik. Lintik ka, inaakala mo bang pipigilan kita sa paraan na gusto mo?

Never, Gov!

"O kung hindi naman, I'll find a man who I can marry, and then I'll make you my manstress. In that way, we're quits, Martin." Buong tapang at hindi ko siya nilubayan ng titig.

Walanghiya, akala ba niya siya lang pwede ang magbanta!

"Don't you fucking dare! I will kill every mother fucker who'll try." Maanghang na banta.

He still didn't withdraw but kept his murderous stare.

"No, you can't stop me. Gagawin din kitang kabit total gusto mong ganito lang tayo!" That's it, I screamed angrily at him.

I don't care how I look right now. Bumaba't taas ang aking dibdib; hinahabol ang aking paghinga.

He needs to come back to his senses; he can't be weak and fragile just because I told him that I'm leaving him! When he dropped his gaze and shook his head, I took it as an opportunity to come near him.

Hinablot ko ang long rifle mula kay Martin, at iginawad ko ng buong lakas ang isang sampal.

Sana mahimasmasan ka na!

Hindi niya iyon inaasahan, kaya pumakaliwa ang kaniyang mukha. Ang mga luha ko ay patuloy lamang sa pagpatak ngunit ito'y hindi naging hadlang.

It's a hard slap that it made a handprint on his cheek, namumula na ito ngayon.

Sumakit ang palad ko.

He tried to hug me, but I pushed him away. "Love." He called me, yet I couldn't move as a sudden, unwanted feeling piled on my stomach and climbed on my throat, making me want to throw up.

He's lucky that I love him, that I care for him, and that I just want to stay away because it's too much for me to handle.

Everything is breaking me; if I truly wanted to escape from him forever, I would be the one to pull that fucking trigger to kill him!

Ako mismo ang papatay sa kaniya kahit hindi niya sabihin. Kahit hindi niya iyon hilingin sa akin.

My feet feel cold, I'm unable to move away because I feel numb as well, and everything is pulsing. Martin is duplicating too, so I blink away the tears. Maybe it will give me real sight until I'm falling as everything spins around me.

Tumahimik ang paligid ko para bang nawalan ako ng pandinig, nang imulat ko muli ang aking mata ako'y nasa kandungan na ni Martin. May sinasabi siya habang hinahaplos ang pisngi ko. Kahit namumula ang mga mata niya mula sa pag-iyak hindi nabawasan ang pag-tingin ko.

SolitaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon