Genç kız gözlerinden yaşlar boşalırken, hıçkırıklarının arasından konuştu.
"Kaç kere, kaç kere daha yalan söyleyeceksin bana?"
Karşısındaki sakin duruşunu bozmadı, derin bir nefes aldı.
"Güvende olman için ne kadar gerekiyorsa o kadar."
Genç cad...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. • * • . ❀ . • * • .
"Lalin..."
Annemin bana seslenmesiyle durdum.
Annem her zamankinden çok farklı görünüyordu. Bir şeylerden pişman olmuş veya olacak gibi davranıyordu. İstemediği şeyler oluyormuş ya da olacakmış gibi.
Babam boyuma gelebilmek için dizlerinin üzerine çöktü ve kollarını gelmem için kocaman açtı.
Ben de kocaman gülümseyerek babamın kollarındaki yerimi aldım.
Nasıl bilebilirdim ki çok sevdiğim babamın bana biraz sonra hayatım boyunca boynuma dolanacak, nefes aldırmayacak bir sorumluluk yükleyeceğini.
Babam ellerimi tuttu.
"Senden çok özür dilerim küçük bebeğim."
Kafamı yavaşça yana eğdim.
"Niçin özür diliyorsun?"
Babam derin bir nefes aldı ve gözlerini gözlerime sabitleyip konuşmaya başladı.
"Ailemize geçmişte zamanı yönetme gücü verilmiş. Küçücük bedeninle sen bile zamanla bir oyuncakla oynuyormuş gibi oynayabilirsin. Güzel göründüğünü biliyorum ama büyük sorumluluklar sadece bazı insanlara yaraşır. Bizim ailemiz soylu bir şekilde bu görevi yıllarca yerine getirmiş. Ancak büyük deden bu sorumluluğu kaldıramış, pek çok yapmaması gereken şey yapmış. Bu sebeple ona ve ailesine bir lanet verilmiş. Annen ve ben henüz sen bu dünyada yokken bu laneti yok etmeye çalıştık ancak başaramadık. O yüzden ne yazık ki lanet sana miras kaldı miniğim."
Gözlerimi kırpıştırdım. Babamın söylemek istediklerinden hiçbir şey anlamamıştım.
Babam ellerimi bırakıp ayağa kalktı.
Annemin karşısına geçip boynundaki kolyenin kopçasını açtı.
Bu kolyeyi elbette biliyordum.
Gümüş, yılan şeklinde bir kolyeydi. Bazen yılanın hareket ettiğini görüyordum. Annem her zaman sadece bu kolyeyi takardı, hiç çıkardığını veya başka bir kolye taktığını görmemiştim. Neden şimdi çıkarıyordu ki?
Babam elinde kolyeyle yanıma geldi.
Annem çok sevdiği kolyesini bana mı hediye edecekti! Daha neşeli bir şeyleri tabi ki de tercih ederdim ama annemin en sevdiği kolyesini bana vermesi beni çok mutlu etmişti. Ona gözüm gibi bakacaktım!
Kolyenin ucundaki küçük yılan sanki canlıymış gibi hareket ediyor, kaçmaya çalışıyormuş gibi görünüyordu. Bu da beni biraz korkutmuyor değildi.
