𝐓𝐢𝐦𝐞 𝐓𝐮𝐫𝐧𝐞𝐫 | 𝐓.𝐌.𝐑.

𝟎𝟏𝟏

𝟏𝟏. 𝐁𝐨̈𝐥𝐮̈𝐦| 𝐓𝐡𝐞 𝐀𝐫𝐭 𝐨𝐟 𝐋𝐨𝐯𝐢𝐧𝐠 𝐚 𝐌𝐮𝐫𝐝𝐞𝐫𝐞𝐫
𝟏𝟗𝟒𝟎

. • * • . ❀ . • * • .

Taşlık patikada Tom ile beraber yürüyorduk.

Ne kadar üşümediğimi söylesem de Tom'u inandıramadığım için üzerimde onun ceketi vardı.

Kolu da sanki her an bir yerden biri çıkıp da beni kaçıracakmış gibi omzumdaydı.

Ne yazık ki bu hareketleri hiç güven vermiyordu.

Bir insan sizi bir kere terk ettiyse bin kere de terk ederdi.

Bir insan bir kere sizsiz yapabildiyse, hep sizsiz yapabilirdi.

Ve siz bunu bildiğiniz halde onun yanında kalacak kadar zavallı konuma düşebilirdiniz.

Yanındayken her bir kalp ritminiz orda olmamanız gerektiğini bağırsa da en çok onun yanındayken huzurlu hissederdiniz.

O belki yine giderdi, gelirdi.

Yine görmezden gelirdi, siz görsün diye çırpınırdınız.

Umursamazdı, siz umursanmak için kırk takla atardınız.

Sevdiğini hissettirmezdi, siz sevilmek için bile yalvarmak zorunda kalırdınız.

Yanlış bir sevgi sizi hep böyle hissettirirdi.

Evet, sevilirdiniz belki ama o sevgiden hiçbir zaman emin olamazdınız.

Gitmek isterdiniz, koşarak uzaklaşmak... Bir adım bile atamazdınız.

Sanki o adımı attığınızda onun gölgesini bile bulamayacak gibi hissederdiniz.

İçiniz cayır cayır yanarken sesinizi bile çıkarmaz, onun yanınızda olmasına şükrederdiniz.

"Düşünceli görünüyorsun."

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Yorgunum, sana öyle gelmiştir."

Ve zamanla yalancı birine dönüşürdünüz.

Tom başını olumsuz anlamda salladı. Taşlık patikanın ortasında bir anda durdu.

Ellerini omuzlarıma koydu.